Μια ολόκληρη πενταετία μετά, οι 1349, έπειτα από το ΕΡ που κυκλοφόρησαν πριν μερικούς μήνες, έρχονται ελαφρώς ανανεωμένοι με την έβδομη κυκλοφορία τους. Το "The Infernal Pathway", όπως ονομάζεται ο δίσκος, σίγουρα μας κάνει ένα ταξίδι στην κόλαση με τους ταχύτατους ρυθμούς του, ενώ το εξώφυλλο που προσωπικά μου θυμίζει το "Morbid Tales" αφήνει τη φαντασία να οργιάσει για το τι πραγματικά συμβαίνει μέσα στο σκοτάδι του.
Με το δυναμικό "Abyssos Antithesis", ανοίγει ο δίσκος γεμάτος ενέργεια, και με πολλά τεχνικά σολιστικά σημεία αλλά και δυσαρμονίες, που αρκούν για να βγει το σκοτάδισ την επιφάνεια, ενώ οι ταχύτητες όπως και κάθε άλλη φορά είναι ιδιαίτερα γρήγορες. Το "Through Eyes Of Stone" ακολουθώντας τη κλασική Νορβηγική συνταγή, ακολουθεί μια πιο post-black γραμμή με πολλές thrash πινελιές, οι οποίες λίγο-πολύ παίρνουν θέση και στο υπόλοιπο άλμπουμ.
Αργότερα και μετά το "Tunnel Of Set" που θα συναντήσουμε σε τρία διαδοχικά σημεία με απόκοσμες βοές να προσδίδουν ατμόσφαιρα, θα έρθει το "Enter Cold Void" το οποίο πατάει στα ίδια μονοπάτια με το "Massive Cauldron Of Chaos", με τις κιθάρες να αποκοτούν μια Celtic Frost-ική υπόσταση, και τα τύμπανα του Frost, για ακόμα μια φορά να είναι κολασμένα και ωμά, σε σχέση με αυτά που παίζει στους Satyricon. Aπό την άλλη, στο "Towers Upon Towers", όπως και στη νέα εκδοχή του "Dodskamp" θα έρθουμε σε επαφή με τη σύγχρονη ατμοσφαιρική και μελωδική πλευρά των 1349, η οποία φέρνει και πολλά κλασικά heavy στοιχεία στο χαοτικό τους black metal.
Το "Deeper Still" μοιάζει σαν να εξελίσσει το ύφος του "Demonoir", ενώ το "Striding The Chasm", χωρίς να ξεφεύγει από τις μαυρίλες των Νορβηγών, θα το συναντήσουμε πιο groove-άτο. Τέλος, το οχτάλεπτο "Stand Tall In Fire" θα κλείσει το άλμπουμ με έναν μυστηριακό, απόκρυφο και αργό τόνο με πολλές υποβόσκουσες μελωδίες και έντονη μπασογραμμή, αλλά και εκρηκτικά ξεσπάσματα στο μικρόφωνο του Ravn.
H νέα δουλειά των Σκανδιναβών θρύλων, θα έρθει με μια τέλεια παραγωγή και ηχογράφηση, όπου όλα μέσα γυαλίζουν. Από εκεί και πέρα, χωρίς να πρωτοτυπούν ιδιαίτερα, μας χαρίζουν μια κυκλοφορία αρκετά δυνατή και ποικίλη, πατώντας πιστά και προάγοντας το ίδιο στυλ από εκεί που μας άφησε η προηγούμενη. Παρόλα αυτά αποτελεί ευχάριστη έκπληξη που αφήνουν κατά μέρος τα πιο σκληροπυρηνικά τους μονοπάτια και δίνουν θέση και σε νέες φόρμες, χωρίς να γίνεται επαναλαμβανόμενο το αποτέλεσμα, με τους φίλους της μπάντας σίγουρα να το τιμούν.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Με το δυναμικό "Abyssos Antithesis", ανοίγει ο δίσκος γεμάτος ενέργεια, και με πολλά τεχνικά σολιστικά σημεία αλλά και δυσαρμονίες, που αρκούν για να βγει το σκοτάδισ την επιφάνεια, ενώ οι ταχύτητες όπως και κάθε άλλη φορά είναι ιδιαίτερα γρήγορες. Το "Through Eyes Of Stone" ακολουθώντας τη κλασική Νορβηγική συνταγή, ακολουθεί μια πιο post-black γραμμή με πολλές thrash πινελιές, οι οποίες λίγο-πολύ παίρνουν θέση και στο υπόλοιπο άλμπουμ.
Αργότερα και μετά το "Tunnel Of Set" που θα συναντήσουμε σε τρία διαδοχικά σημεία με απόκοσμες βοές να προσδίδουν ατμόσφαιρα, θα έρθει το "Enter Cold Void" το οποίο πατάει στα ίδια μονοπάτια με το "Massive Cauldron Of Chaos", με τις κιθάρες να αποκοτούν μια Celtic Frost-ική υπόσταση, και τα τύμπανα του Frost, για ακόμα μια φορά να είναι κολασμένα και ωμά, σε σχέση με αυτά που παίζει στους Satyricon. Aπό την άλλη, στο "Towers Upon Towers", όπως και στη νέα εκδοχή του "Dodskamp" θα έρθουμε σε επαφή με τη σύγχρονη ατμοσφαιρική και μελωδική πλευρά των 1349, η οποία φέρνει και πολλά κλασικά heavy στοιχεία στο χαοτικό τους black metal.
Το "Deeper Still" μοιάζει σαν να εξελίσσει το ύφος του "Demonoir", ενώ το "Striding The Chasm", χωρίς να ξεφεύγει από τις μαυρίλες των Νορβηγών, θα το συναντήσουμε πιο groove-άτο. Τέλος, το οχτάλεπτο "Stand Tall In Fire" θα κλείσει το άλμπουμ με έναν μυστηριακό, απόκρυφο και αργό τόνο με πολλές υποβόσκουσες μελωδίες και έντονη μπασογραμμή, αλλά και εκρηκτικά ξεσπάσματα στο μικρόφωνο του Ravn.
H νέα δουλειά των Σκανδιναβών θρύλων, θα έρθει με μια τέλεια παραγωγή και ηχογράφηση, όπου όλα μέσα γυαλίζουν. Από εκεί και πέρα, χωρίς να πρωτοτυπούν ιδιαίτερα, μας χαρίζουν μια κυκλοφορία αρκετά δυνατή και ποικίλη, πατώντας πιστά και προάγοντας το ίδιο στυλ από εκεί που μας άφησε η προηγούμενη. Παρόλα αυτά αποτελεί ευχάριστη έκπληξη που αφήνουν κατά μέρος τα πιο σκληροπυρηνικά τους μονοπάτια και δίνουν θέση και σε νέες φόρμες, χωρίς να γίνεται επαναλαμβανόμενο το αποτέλεσμα, με τους φίλους της μπάντας σίγουρα να το τιμούν.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου