Το death metal είναι μουσικοί που επιλέγουν να ακούσουν λίγοι και εκλεκτοί και μάλιστα γενιές συγκροτημάτων ξεχύνονται ακόμα και σήμερα. Μία από αυτές τις μπάντες μάλιστα είναι και οι Endseeker. Οι Τεύτοντες death metallers, μέσω της Metal Blade, κυκλοφορούν το δεύτερο άλμπουμ τους φανερά επηρεασμένο από τη Σκανδιναβική σχολή και με μια ευχάριστη έκπληξη.
Με το εναρκτήριο "Parasite" να οπλίζει και να μας στοχεύει κατάμουτρα, εξαπολύει τη σφαίρα του και με έναν πολύ ωμό τρόπο με ανεβασμένες ταχύτητες, καταλαβαίνουμε τι μας περιμένει στο υπόλοιπο άλμπουμ. Το "Pulse" στο ίδιο μοτίβο, συνεχίζει με Σουηδική τεχνοτροπία φτύνοντας κάθε στίχο με μίσος, ενώ το "Cure" με το εκφραστικό του μπάσο χαμηλώνει λίγο τα τέμπο δίχως η ακρότητα και ο τσαμπουκάς να χάνονται.
Χωρίς να σταματά τίποτα τους Γερμανούς, το "Spiritual Euphoria" θα μου θυμίσει λίγο τους Grave, αλλά με κάποιες υποβόσκουσες, αλά At The Gates μελωδίες, σε αντίθεση με το groove-άτο και σε πολλά εισαγωγικά "death n roll" ύφος του "Whores Of War", το οποίο σπάει λίγο τη κανονική ροή του δίσκου και δίνει στο σύνολο λίγη περισσότερη ποικιλία. Το ομώνυμο "The Harvest" από την άλλη όμως με το επιθετικό του μπάσιμο, έρχεται ξανά να βάλει το κλασικό death metal στο προσκήνιο.
Στο "Epitome Of Decadence" θα βρούμε μικρές πινελιές παλιομοδίτικου hardcore, σε μια σύνθεση γεμάτη από τύμπανα που σφυροκοπούν στα αυτιά μας, και οι κιθάρες πετάνε ωμά αλλά μελωδικά riffs ενώ το μπάσο σιγοντάρει με τη βαριά του παραμόρφωση και κατά περιόδους μου θυμίζει τα πρόσφατα projects του Lars Petrov, τους Firespawn και τους Entombed AD, από όπου φαίνεται και να έχουν επηρεαστεί. Με το "Immortalized" να επαναφέρει το στυλάκι των πρώτων κομματιών, και να μας επιστρέφει στη κανονική ροή του άλμπουμ, θα δούμε ακόμα μια φορά όλη την κακία και τη μοχθηρότητα μέσα σε ένα σκοτεινό σκηνικό.
Το "Vicious Devourer" προχωράει σταθερά στο ίδιο στυλ, με το κοντέρ να κοντεύει να δείξει 200, και φυσικά για ακόμα μια φορά αυτό τo Entombed/Dismember μοτίβο συνεχίζεται. Τέλος μας αφήνουν με μια υπέροχη και άγρια διασκευή στο "Symphony Of Destruction" των Megadeth, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους.
Το δεύτερο πόνημα των Endseeker, δείχνει πόσο καλοί παίκτες είναι, και φυσικά πόσο επιθετικοί κάφροι, με βάση το παίξιμο τους. Βέβαια, όλα αυτά δεν κάνουν πάντα ένα άλμπουμ αριστοτεχνικό, και στην περίπτωση αυτής της μπάντας, κάποια πράγματα την προδίδουν. Συγκεκριμένα οι τόσες μαζεμένες επιρροές υστερούν από αγνή έμπνευση και μια μικρή έλλειψη ταυτότητας. Από εκεί και πέρα όμως, το "The Harvest" θα το συμπαθήσουν σίγουρα οι φίλοι του ακραίου ήχου, και αναμφίβολα είναι δίσκος που ο κάθε death metal fan, ακούει με ευχαρίστηση.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Με το εναρκτήριο "Parasite" να οπλίζει και να μας στοχεύει κατάμουτρα, εξαπολύει τη σφαίρα του και με έναν πολύ ωμό τρόπο με ανεβασμένες ταχύτητες, καταλαβαίνουμε τι μας περιμένει στο υπόλοιπο άλμπουμ. Το "Pulse" στο ίδιο μοτίβο, συνεχίζει με Σουηδική τεχνοτροπία φτύνοντας κάθε στίχο με μίσος, ενώ το "Cure" με το εκφραστικό του μπάσο χαμηλώνει λίγο τα τέμπο δίχως η ακρότητα και ο τσαμπουκάς να χάνονται.
Χωρίς να σταματά τίποτα τους Γερμανούς, το "Spiritual Euphoria" θα μου θυμίσει λίγο τους Grave, αλλά με κάποιες υποβόσκουσες, αλά At The Gates μελωδίες, σε αντίθεση με το groove-άτο και σε πολλά εισαγωγικά "death n roll" ύφος του "Whores Of War", το οποίο σπάει λίγο τη κανονική ροή του δίσκου και δίνει στο σύνολο λίγη περισσότερη ποικιλία. Το ομώνυμο "The Harvest" από την άλλη όμως με το επιθετικό του μπάσιμο, έρχεται ξανά να βάλει το κλασικό death metal στο προσκήνιο.
Στο "Epitome Of Decadence" θα βρούμε μικρές πινελιές παλιομοδίτικου hardcore, σε μια σύνθεση γεμάτη από τύμπανα που σφυροκοπούν στα αυτιά μας, και οι κιθάρες πετάνε ωμά αλλά μελωδικά riffs ενώ το μπάσο σιγοντάρει με τη βαριά του παραμόρφωση και κατά περιόδους μου θυμίζει τα πρόσφατα projects του Lars Petrov, τους Firespawn και τους Entombed AD, από όπου φαίνεται και να έχουν επηρεαστεί. Με το "Immortalized" να επαναφέρει το στυλάκι των πρώτων κομματιών, και να μας επιστρέφει στη κανονική ροή του άλμπουμ, θα δούμε ακόμα μια φορά όλη την κακία και τη μοχθηρότητα μέσα σε ένα σκοτεινό σκηνικό.
Το "Vicious Devourer" προχωράει σταθερά στο ίδιο στυλ, με το κοντέρ να κοντεύει να δείξει 200, και φυσικά για ακόμα μια φορά αυτό τo Entombed/Dismember μοτίβο συνεχίζεται. Τέλος μας αφήνουν με μια υπέροχη και άγρια διασκευή στο "Symphony Of Destruction" των Megadeth, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους.
Το δεύτερο πόνημα των Endseeker, δείχνει πόσο καλοί παίκτες είναι, και φυσικά πόσο επιθετικοί κάφροι, με βάση το παίξιμο τους. Βέβαια, όλα αυτά δεν κάνουν πάντα ένα άλμπουμ αριστοτεχνικό, και στην περίπτωση αυτής της μπάντας, κάποια πράγματα την προδίδουν. Συγκεκριμένα οι τόσες μαζεμένες επιρροές υστερούν από αγνή έμπνευση και μια μικρή έλλειψη ταυτότητας. Από εκεί και πέρα όμως, το "The Harvest" θα το συμπαθήσουν σίγουρα οι φίλοι του ακραίου ήχου, και αναμφίβολα είναι δίσκος που ο κάθε death metal fan, ακούει με ευχαρίστηση.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου