Οι Disillusive Play είναι μία μπάντα με heavy rock αισθητική και progressive κάλυμμα. Ακολουθώντας στοιχεία και από τα δύο είδη, το Ελληνικό συγκρότημα, πριν ένα χρόνο έκανε το δισκογραφικό του ξεκίνημα με το άλμπουμ, που έστω και καθυστερημένα, παρουσιάζεται παρακάτω. Το "Open Arms" ανοίγει τα πανιά του για ένα μουσικό ταξίδι και από τη σκοπιά των ίδιων των μουσικών, αλλά και από αυτή του ακροατή.
Eν αρχή ην το "Alpha" λοιπόν, το οποίο ξεκινά με χαρακτηριστικούς hard rock ρυθμούς με σχετικά 80s αέρα, ενώ όσο προχωράει θα δούμε σύγχρονα και τεχνικά στοιχεία που συνοδεύουν την όμορφη και αιθέρια φωνή της μπάντας. Στο "Ιn The Blink" οι διαθέσεις γίνονται πιο αγριεμένες, και η Αντιγόνη από το μικρόφωνο έρχεται πιο τσαμπουκαλεμένη, ενώ οι κιθάρες βγάζουν στα σόλο έναν πιο old school τόνο.
Το ομώνυμο "Open Arms" που ακολουθεί εξωτερικεύει τον heavy rock εαυτό της μπάντας, με πολλές αλλαγές στις ταχύτητες και τα συναισθήματα, ενώ το "Watered Soil" πάει ένα βήμα παραπάνω με αρκετά metal στοιχεία και progressive/avant garde πινελιές κάτι που θα συναντήσουμε και στο "Stealing You Away".
To "White Dove" θα κάνει την ατμόσφαιρα πιο βαριά και γκρίζα, με πολλά ήπια περάσματα, σε αντίθεση με το "Final Decision Made" που αν και έχει κοινά στοιχεία με το προαναφερόμενο, υπάρχουν πιο απαλά χαρακτηριστικά και μια αισθητική power μπαλάντας.
Σε περίπτωση που κάποιος είναι δύσκολος και θεωρήσει ότι ο δίσκος δεν έχει ποικιλία, τότε οι ηλεκτρονικοί ήχοι στην εισαγωγή του "Ηer Lovely Mind" θα του αλλάξουν αμέσως γνώμη, ενώ δένονται τέλεια με κλασικά hard rock περάσματα και κάποια μοντέρνα στις κορυφώσεις του.
Έτσι, φτάνοντας στο τέλος, το "Emotionless" κλείνει το δίσκο με catchy riffs και σκληρή διάθεση, ενώ υπάρχει αμέσως μετά και μία extended version του ομότιτλου του δίσκου.
Το πρώτο βήμα των "δικών" μας Disilusive Play, δείχνει ότι ξέρουν που πατάνε και που βρίσκονται, με τους τεχνικούς και δαιδαλώδεις ήχους τους, να ενώνονται τέλεια στη μουσική του δίσκου, χωρίς να γίνονται κουραστικοί. Συν τοις άλλοις, θεωρώ σημαδιακό που το "Οpen Arms" ξεκινάει με το "Alpha", ελπίζοντας ότι το "Omega" θα αργήσει να έρθει. Τέλος, σημαντικό στοιχείο θεωρώ ότι παρόλο που υπάρχουν κλασικά hard rock και heavy metal στοιχεία, οι σύγχρονες προσθήκες δίνουν τη διαφορά στην λεπτομέρεια και ακούγοντας τη μουσική τους επανειλημμένα, βλέπω πως είναι το ιδανικό support act του Θεσσαλονικιού guitar hero, Gus G, στην Αθήνα, στις 6 Σεπτεμβρίου, αφού το άπλετο ταλέντο και των δύο θα γεμίσει τη βραδιά με δυνατούς, κιθαριστικούς ήχους.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Eν αρχή ην το "Alpha" λοιπόν, το οποίο ξεκινά με χαρακτηριστικούς hard rock ρυθμούς με σχετικά 80s αέρα, ενώ όσο προχωράει θα δούμε σύγχρονα και τεχνικά στοιχεία που συνοδεύουν την όμορφη και αιθέρια φωνή της μπάντας. Στο "Ιn The Blink" οι διαθέσεις γίνονται πιο αγριεμένες, και η Αντιγόνη από το μικρόφωνο έρχεται πιο τσαμπουκαλεμένη, ενώ οι κιθάρες βγάζουν στα σόλο έναν πιο old school τόνο.
Το ομώνυμο "Open Arms" που ακολουθεί εξωτερικεύει τον heavy rock εαυτό της μπάντας, με πολλές αλλαγές στις ταχύτητες και τα συναισθήματα, ενώ το "Watered Soil" πάει ένα βήμα παραπάνω με αρκετά metal στοιχεία και progressive/avant garde πινελιές κάτι που θα συναντήσουμε και στο "Stealing You Away".
To "White Dove" θα κάνει την ατμόσφαιρα πιο βαριά και γκρίζα, με πολλά ήπια περάσματα, σε αντίθεση με το "Final Decision Made" που αν και έχει κοινά στοιχεία με το προαναφερόμενο, υπάρχουν πιο απαλά χαρακτηριστικά και μια αισθητική power μπαλάντας.
Σε περίπτωση που κάποιος είναι δύσκολος και θεωρήσει ότι ο δίσκος δεν έχει ποικιλία, τότε οι ηλεκτρονικοί ήχοι στην εισαγωγή του "Ηer Lovely Mind" θα του αλλάξουν αμέσως γνώμη, ενώ δένονται τέλεια με κλασικά hard rock περάσματα και κάποια μοντέρνα στις κορυφώσεις του.
Έτσι, φτάνοντας στο τέλος, το "Emotionless" κλείνει το δίσκο με catchy riffs και σκληρή διάθεση, ενώ υπάρχει αμέσως μετά και μία extended version του ομότιτλου του δίσκου.
Το πρώτο βήμα των "δικών" μας Disilusive Play, δείχνει ότι ξέρουν που πατάνε και που βρίσκονται, με τους τεχνικούς και δαιδαλώδεις ήχους τους, να ενώνονται τέλεια στη μουσική του δίσκου, χωρίς να γίνονται κουραστικοί. Συν τοις άλλοις, θεωρώ σημαδιακό που το "Οpen Arms" ξεκινάει με το "Alpha", ελπίζοντας ότι το "Omega" θα αργήσει να έρθει. Τέλος, σημαντικό στοιχείο θεωρώ ότι παρόλο που υπάρχουν κλασικά hard rock και heavy metal στοιχεία, οι σύγχρονες προσθήκες δίνουν τη διαφορά στην λεπτομέρεια και ακούγοντας τη μουσική τους επανειλημμένα, βλέπω πως είναι το ιδανικό support act του Θεσσαλονικιού guitar hero, Gus G, στην Αθήνα, στις 6 Σεπτεμβρίου, αφού το άπλετο ταλέντο και των δύο θα γεμίσει τη βραδιά με δυνατούς, κιθαριστικούς ήχους.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου