Ο Costas Varras, δεν κατέβηκε ξαφνικά από τον ουρανό, αλλά έχει ένα βαρύ παρελθόν με μουσικές σπουδές, και φυσικά πολύ ταλέντο που ξεχειλίζει από τις νότες που πετάγονται όταν παίζει κιθάρα. Ο Έλληνας βιρουόζος, μπορεί να πέρασε από σαράντα κύματα, αλλά με το "Neon-Classical" πραγματοποιεί ένα κομμάτι του οράματος του.
Το "The Swedish King" αν μη τι άλλο, είναι το εισαγωγικό instrumental-φόρος τιμής στον μάγο της Stratocaster, Yngwie Malmsteen, που με τις στροβιλισμένες σολιστικές στιγμές, μας βάζει κατευθείαν σε μια 80s ατμόσφαιρα. Το "Rise" χωρίς να ξεφεύγει από αυτές τις επιρροές, θα μπορούσε να θυμίσει στους μυημένους φίλους των Firewind, στιγμές από το "Forged By Fire" καθώς εκτός από τη συμμετοχή του Bob Katsionis στα πλήκτρα, πίσω από το μικρόφωνο βρίσκεται ο Chity Somapala, ενώ περίπου στα ίδια μονοπάτια, αλλά με περισσότερα σύγχρονα στοιχεία, θα έρθει το δυναμικό "Burning Bridges", με τον τωρινό τραγουδιστή των "Ελλήνων Διεθνών'' μας, Henning Basse.
To "Ηollywood After Midnight" συνεχίζει με το ίδιο πάθος, με τα solos να γίνονται πιο απλά και μελωδικά χωρίς πολλές στιγμές εντυπωσιασμού, αν και μας βάζει άνετα σε ένα σκηνικό βγαλμένο από το γεμάτο φώτα, νυχτερινό Χόλιγουντ. Όσον αφορά το ομώνυμο του δίσκου "Neon-Classical", ο ήχος του δε θα μπορούσε να είναι κάτι λιγότερο από αυτό που περιγράφει ο τίτλος, με μια σύγχρονη και συνάμα νεοκλασική προσέγγιση του heavy/power metal, το οποίο γρήγορα δίνει πάσα στο "Κayko" που θα έρθει πιο απαλό και με μια μαεστρία στους ακουστικούς ήχους που υποβόσκουν πίσω από τις ηλεκτρικές κιθαριστικές γραμμές.
Το "Revenge" με τη συμμετοχή του συναδέλφου του από τους Perpetual, και πάλαι ποτέ μπροστάρη των Omen, Kevin Goocher, θα έρθει πιο σκληρό και heavy με κλασικές πρώιμες power και NWOBHM στιγμές. Το "Point Of No Return" έχει επίσης ένα άρωμα των περασμένων τριών δεκαετιών, με τον Vaine Bodner των Witherfall, σε αντίθεση με το "Mighty Warrior" που γίνεται πιο βαρύ και επικό, με τον Joseph Michael, επίσης από τους Witherfall, να αναλαμβάνει το μικρόφωνο.
Το "Paganini On The Subway" είναι στην κυριολεξία η heavy προσέγγιση του μεγάλου κλασικού συνθέτη, ενώ το "Freedom" μου θυμίζει εποχές από το ίνδαλμα του Βάρρα, στο "Odyssey". Η έκτη guest φωνή του δίσκου, είναι αυτή του Billy Vass στο "Fallen Hero" με έντονο το heavy/power στοιχείο για ακόμα μια φορά και ένα παιχνίδι μεταξύ κιθάρας και πλήκτρων.
Tέλος, το "Till We Meet Again" κλείνει το άλμπουμ με έναν μελαγχολικό τόνο, έχοντας πολλές γλυκές μελωδίες που προβάλλουν μια ακτίνα ελπίδας, ανανεώνοντας έτσι το ραντεβού για την επόμενη φορά.
O Costas Varras μετά από καιρό, μας δείχνει πως ακόμα οι συνθέσεις του είναι εδώ, για να δείξουν ότι ο neoclassical ήχος δεν έχει πεθάνει, ενώ η φιγούρα του Yngwie πάντα θα είναι ένα είδωλο, όχι μόνο για τον αναφερθέντα, αλλά και για την πλειονότητα των hard rock και metal κιθαριστών. Αυτό το στυλ μέσω του "Neon-Classical" φέρνει κάτι νέο, όσο όσο, δίχως να αλλάξει ο ήχος που οι fans της τεχνικής έχουν λατρέψει στα 80s και φυσικά η ταυτότητα του μουσικού και τα skills του, φωτίζουν στο προσκήνιο.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Το "The Swedish King" αν μη τι άλλο, είναι το εισαγωγικό instrumental-φόρος τιμής στον μάγο της Stratocaster, Yngwie Malmsteen, που με τις στροβιλισμένες σολιστικές στιγμές, μας βάζει κατευθείαν σε μια 80s ατμόσφαιρα. Το "Rise" χωρίς να ξεφεύγει από αυτές τις επιρροές, θα μπορούσε να θυμίσει στους μυημένους φίλους των Firewind, στιγμές από το "Forged By Fire" καθώς εκτός από τη συμμετοχή του Bob Katsionis στα πλήκτρα, πίσω από το μικρόφωνο βρίσκεται ο Chity Somapala, ενώ περίπου στα ίδια μονοπάτια, αλλά με περισσότερα σύγχρονα στοιχεία, θα έρθει το δυναμικό "Burning Bridges", με τον τωρινό τραγουδιστή των "Ελλήνων Διεθνών'' μας, Henning Basse.
To "Ηollywood After Midnight" συνεχίζει με το ίδιο πάθος, με τα solos να γίνονται πιο απλά και μελωδικά χωρίς πολλές στιγμές εντυπωσιασμού, αν και μας βάζει άνετα σε ένα σκηνικό βγαλμένο από το γεμάτο φώτα, νυχτερινό Χόλιγουντ. Όσον αφορά το ομώνυμο του δίσκου "Neon-Classical", ο ήχος του δε θα μπορούσε να είναι κάτι λιγότερο από αυτό που περιγράφει ο τίτλος, με μια σύγχρονη και συνάμα νεοκλασική προσέγγιση του heavy/power metal, το οποίο γρήγορα δίνει πάσα στο "Κayko" που θα έρθει πιο απαλό και με μια μαεστρία στους ακουστικούς ήχους που υποβόσκουν πίσω από τις ηλεκτρικές κιθαριστικές γραμμές.
Το "Revenge" με τη συμμετοχή του συναδέλφου του από τους Perpetual, και πάλαι ποτέ μπροστάρη των Omen, Kevin Goocher, θα έρθει πιο σκληρό και heavy με κλασικές πρώιμες power και NWOBHM στιγμές. Το "Point Of No Return" έχει επίσης ένα άρωμα των περασμένων τριών δεκαετιών, με τον Vaine Bodner των Witherfall, σε αντίθεση με το "Mighty Warrior" που γίνεται πιο βαρύ και επικό, με τον Joseph Michael, επίσης από τους Witherfall, να αναλαμβάνει το μικρόφωνο.
Το "Paganini On The Subway" είναι στην κυριολεξία η heavy προσέγγιση του μεγάλου κλασικού συνθέτη, ενώ το "Freedom" μου θυμίζει εποχές από το ίνδαλμα του Βάρρα, στο "Odyssey". Η έκτη guest φωνή του δίσκου, είναι αυτή του Billy Vass στο "Fallen Hero" με έντονο το heavy/power στοιχείο για ακόμα μια φορά και ένα παιχνίδι μεταξύ κιθάρας και πλήκτρων.
Tέλος, το "Till We Meet Again" κλείνει το άλμπουμ με έναν μελαγχολικό τόνο, έχοντας πολλές γλυκές μελωδίες που προβάλλουν μια ακτίνα ελπίδας, ανανεώνοντας έτσι το ραντεβού για την επόμενη φορά.
O Costas Varras μετά από καιρό, μας δείχνει πως ακόμα οι συνθέσεις του είναι εδώ, για να δείξουν ότι ο neoclassical ήχος δεν έχει πεθάνει, ενώ η φιγούρα του Yngwie πάντα θα είναι ένα είδωλο, όχι μόνο για τον αναφερθέντα, αλλά και για την πλειονότητα των hard rock και metal κιθαριστών. Αυτό το στυλ μέσω του "Neon-Classical" φέρνει κάτι νέο, όσο όσο, δίχως να αλλάξει ο ήχος που οι fans της τεχνικής έχουν λατρέψει στα 80s και φυσικά η ταυτότητα του μουσικού και τα skills του, φωτίζουν στο προσκήνιο.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου