Ούτε η Πηνελόπη δεν περίμενε τον Οδυσσέα όσο οι φίλοι των Sacred Reich ένα νέο άλμπουμ. 23 χρόνια μετά λοιπόν, οι Αμερικανοί thrashers επιστρέφουν με το "Awakening" που μας επιφυλάσσει ευχάριστες εκπλήξεις.
Η εισαγωγή μεσω του ομώνυμου "Awakening" θα ερθει με δυνατά riffs κι ενα καταιγισμό από solos στο σύνολο του, με μια old school αύρα να πλανάται.
Στο "Divide And Conquer" που ακολουθεί, αυτή η ρετρό φάση δε θα ξεπεραστεί, με τους κλασικούς bay area, thrash τόνους, κατά περιόδους να θυμίζει τις εποχές των Metallica στο "Ride The Lightning", δείχνοντας σαν να μην πέρασε μια μέρα απο την τελευταία κυκλοφορία των Reich.
Μετά από αυτό το πωρωτικό στήσιμο, εξίσου πιασάρικο θα μας έρθει το πιο groove-ατο "Salvation", το οποίο μάλιστα έχει πολλές κλασικές heavy metal καταβολές. Στον ίδιο groove δρόμο πατάει και το Manifest Reality", αν κι εδω το βάρος είναι μεγαλύτερο και οι ταχύτητες πιο εμφατικές, δίνοντας έτσι πασα στο "Killing Machine" και την κλασική thrash ατμόσφαιρα του.
Στη συνέχεια, το "Death Valley" διαφοροποιείται αρκετά, καθώς οι Sabbath επιρροές είναι έντονες σε ενα γκρίζο jazz τζαμαρισμα με metal "κουκούλωμα". Από την άλλη βέβαια, το "Revolution" μας επαναφέρει στην κανονικότητα με το croosover/punk thrash του, και τις στιγμές που θυμίζουν "Surf Nicaragua", ενώ τέλος, το "Something To Believe" γράφει το φινάλε με εναν ιδιαίτερο, αρκετά τεχνικό, τρόπο με το μπάσο να πρωταγωνιστεί.
Το πέμπτο πόνημα των Αμερικανών θρύλων, γράφει ξανά με χρυσά γράμματα το όνομα τους και δείχνει πόσο φρέσκοι και ξεκουραστοι μας έρχονται. Όλος ο χρόνος του άλμπουμ κυλάει αβίαστα και χωρις ο ακροατής να το χορταίνει με τις περισσότερες στιγμές να είναι τουλάχιστο πολύ καλές. Φυσικά οι φίλοι του εν λόγω ιδιώματος στις 23 Αυγούστου πρέπει να στήσουν γιορτή μια και οι Sacred Reich δείχνουν να απολαμβάνουν μια δεύτερη νιότη.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Η εισαγωγή μεσω του ομώνυμου "Awakening" θα ερθει με δυνατά riffs κι ενα καταιγισμό από solos στο σύνολο του, με μια old school αύρα να πλανάται.
Μετά από αυτό το πωρωτικό στήσιμο, εξίσου πιασάρικο θα μας έρθει το πιο groove-ατο "Salvation", το οποίο μάλιστα έχει πολλές κλασικές heavy metal καταβολές. Στον ίδιο groove δρόμο πατάει και το Manifest Reality", αν κι εδω το βάρος είναι μεγαλύτερο και οι ταχύτητες πιο εμφατικές, δίνοντας έτσι πασα στο "Killing Machine" και την κλασική thrash ατμόσφαιρα του.
Στη συνέχεια, το "Death Valley" διαφοροποιείται αρκετά, καθώς οι Sabbath επιρροές είναι έντονες σε ενα γκρίζο jazz τζαμαρισμα με metal "κουκούλωμα". Από την άλλη βέβαια, το "Revolution" μας επαναφέρει στην κανονικότητα με το croosover/punk thrash του, και τις στιγμές που θυμίζουν "Surf Nicaragua", ενώ τέλος, το "Something To Believe" γράφει το φινάλε με εναν ιδιαίτερο, αρκετά τεχνικό, τρόπο με το μπάσο να πρωταγωνιστεί.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου