Ο Ihsahn είναι μια περσόνα αγαπητή και σεβάσμια στους απανταχού κύκλους του heavy metal στερεώματος. Με αφορμή την επικείμενη, παρθενική του εμφάνιση στη χώρα μας, στις 14 Σεπτεμβρίου, καθώς και στην επέτειο των 25 χρόνων από το εμβληματικό "In The Nightside Eclipse" των Emperor, το Metal View, κάνει μια αναδρομή και σύγκριση στο παρελθόν και το παρόν του Νορβηγού καλλιτέχνη, και της κληρονομιάς του από το 94' μέχρι σήμερα.
Σε μία εποχή που η Νορβηγική black metal σκηνή αποτελούσε έναν μεγάλο αλλά κλειστό κύκλο ατόμων, οι Emperor, έδειχναν μέσα από τον καρβουνιασμένο και ωμό τους χαρακτήρα, στοιχεία που δεν έβρισκε κανείς έυκολα σε άλλες μπάντες του χώρου. Μετά τις τεράστιες διαστάσεις των διάφορων σκανδάλων που απασχόλησαν τη χώρα του Βορρά, και με την εν λόγω σκηνή να γίνεται, καλώς ή κακώς, διάσημη στα μήκη και τα πλάτη της Γης, οι Αυτοκράτορες του ακραίου ήχου, είχαν δώσει ήδη στο metal κοινό το ντεμπούτο τους.
Εκεί, όλα τα ιδιαίτερα στοιχεία τους πρωταγωνιστούσαν πίσω από τα ξυραφιασμένα και σκληροτράχηλα riffs τους, με διάφορες χορωδίες, καθαρά φωνητικά, πλήκτρα, στοιχειωμένες μελωδίες και ένα παγωμένο μπλε εξώφυλλο να αγκαλιάζει κάθε τι που περιείχε το "In The Nightside Eclipse". Από εκεί και πέρα, με τον Tchort να φεύγει από τις δυνάμεις των Emperor, τον Faust και τον Samoth να τους κλείνουν φυλακή για δολοφονία και εμπρησμό εκκλησιών, αντίστοιχα, ο Ihsahn μένει μόνος, και όλο το βάρος του συγκροτήματος πέφτει επάνω του.
Βέβαια, κατά τη διάρκεια αυτή, ψάχνεται μουσικά, "φλερτάρει" με άλλα είδη, και κάθε είδος τέχνης εισάγεται στη ψυχή του. Αποτελεσμα όλων αυτών φυσικά, με κάποιες μικροαλλαγές στη μπάντα, και τον Samoth να επιστρέφει στο πλευρό του ιδιαίτερου frontman, το 1997 θα κυκλοφορήσει το "Anthems to The Welkin at Dusk" που θα πάει όσα πρόσφερε το ντεμπούτο τους, ένα βήμα παραπάνω, μια διετία αργότερα θα έρθει το σχετικά αμφιλεγόμενο "IX Equilibrium" που ξεφευγει από τα ήδη γνωστά black metal δεδομένα, ενώ το 2001 το κύκνειο άσμα τους, "Prometheus-The Discipline of Fire&Demise" δε θα θυμίσει σχεδόν σε τίποτα, τα όσα έδωσαν οι Νορβηγοί με το πρώτο του πόνημα, αλλά θα προλογίσει την προσωπική καριέρα του Ihshan, καθώς σε αυτό το άλμπουμ όλες οι αρμοδιότητες δόθηκαν σε αυτόν, με τον ίδιο κάποια χρόνια αργότερα, να τονίζιει αιχμηρά πως θα μπορούσε να είναι και ένας σόλο δίσκος.
Στο μεταξύ, δείχνοντας πως στο μυαλό του Ihsahn δεν υπάρχουν μουσικά όρια, συμμετείχε πίσω από τα πλήκτρα στο extreme metal supergroup των Zyklon-B, αλλά και στο ιδιαίτερο, ρομαντικό, avant garde σχήμα των Peccatum, με την αγάπη του για τη μελωδία, και την ανάγκη το για πειραματισμό να είναι ηλίου φαεινότερη.
Έτσι, πιστός στα όργανα που υπηρετούσε από την πρώτη μέρα, και φανερά επηρεασμένος κατά βάση από το rock, το κλασικό heavy αλλά και το πρώιμο black metal, το 2006 κυκλοφορεί την πρώτη του προσωπική δουλειά με τίτλο "The Adversary". Προχωρώντας δυναμικά θα ακολουθήσουν τα "angL", "After", "Eremita" και "Das Seelenbrechen" όπου σιγά σιγά θα βγουν προς τα έξω όλες του οι καλλιτεχνικές ανησυχίες και θα "παντρέψει", μεταξύ άλλων, το progressive, που θα γίνει και αναπόσπαστο κομμάτι του, μαζί με διάφορα κλασικά, jazz, industrial και avant garde στοιχεία.
Κατά τη διάρκεια αυτών των κυκλοφοριών, θα συνεργαστεί με τους Garm (Ulver), Mikael Akerfeldt (Opeth), Jorgen Munkeby (Shining), Devin Townsend, Einar Solberg (Leprous) και Jeff Loomis, ενώ το 2016, με ένα αφιέρωμα προς τη Βόρεια, Σκανδιναβική καταγωγή του, θα κυκλοφορήσει την επιτομή του ακραίου προοδευτικού metal, "Arktis" με τις συμμετοχές των Matt Heafy (Trivium), Robin Ognedal (Leprous) και μερικούς ακόμα που προαναφέρθηκαν.
Δύο χρόνια αργότερα, θα μας συστήσει το έβδομο έργο του, με τίτλο "Amr", που θα μας κάνει ένα φανταστικό ταξίδι στο μυστήριο και τον αποκρυφισμό, με μικρές πινελιές του μακρινού παρελθόντος αλλά στοχεύοντας μπροστά με τα πολυποίκιλα και τεχνικά στοιχεία των riffs του, δείχνοντας πως αλλάζει και εξελίσσεται κατά την πάροδο του χρόνου. Μάλιστα με αυτό το άλμπουμ η μαυρίλα του ομώνυμου metal ιδιώματος, ίσως να ξανοίγει λίγο, χωρίς όμως να χάνεται το σκοτάδι από μέσα του. Όσο μιλάμε για black metal, ο ίδιος ο Ihsahn εκτός της live επαναδραστηριοποίησης του με τους Emperor, όπως όλα δείχνουν, μαζί με τον μπροστάρη των Trivium, θα ξεκινησουν ένα κοινό project με αυτή την κατεύθυνση, που σίγουρα θα κινήσει την περιέργεια όλων.
Επιστρέφοντας στο "Amr", είναι ο δίσκος που θα υποδεχτούμε τη "μεγαλειότητα" του Νορβηγού μουσικού για πρώτη φορά μετά από 22 χρόνια, που είχε έρθει με τους Emperor, με τη νέα γενιά οπαδών μάλιστα να δει ιδίοις όμμασι αυτό το ζωντανό θαύμα της μουσικής τέχνης, στις 14 Σεπτεμβρίου στο Fuzz Club.
Μάλιστα, όπως φαίνεται, ο Ihsahn είναι ένα ανήσυχο πνεύμα, που μπορεί να έχει ακολουθησει μια ξεχωριστή κατεύθυνση από αυτή του κλασικού black metal, αλλά όσα έδωσε το "In The Nightside Eclipse" δυόμιση δεκαετίες πριν, φαίνεται πως αποτέλεσαν ερέθισμα στο δημιουργικό του μυαλό. Η μετουσίωση του αιθέριου με το σκοτεινό και της τεχνικης με την απλότητα βοηθά να καταλάβουμε για τι άνθρωπο μιλάμε. Τέλος, ο ίδιος μάλιστα ακόμα θεωρεί -παρά τις διάφορές του με το παρελθόν- τον εαυτό του ως έναν extreme metal μουσικό και αναμφίβολα οι φίλοι αυτού του είδους, χρωστάμε πολλά στην ξεχωριστή του, παρουσία.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Σε μία εποχή που η Νορβηγική black metal σκηνή αποτελούσε έναν μεγάλο αλλά κλειστό κύκλο ατόμων, οι Emperor, έδειχναν μέσα από τον καρβουνιασμένο και ωμό τους χαρακτήρα, στοιχεία που δεν έβρισκε κανείς έυκολα σε άλλες μπάντες του χώρου. Μετά τις τεράστιες διαστάσεις των διάφορων σκανδάλων που απασχόλησαν τη χώρα του Βορρά, και με την εν λόγω σκηνή να γίνεται, καλώς ή κακώς, διάσημη στα μήκη και τα πλάτη της Γης, οι Αυτοκράτορες του ακραίου ήχου, είχαν δώσει ήδη στο metal κοινό το ντεμπούτο τους.
Εκεί, όλα τα ιδιαίτερα στοιχεία τους πρωταγωνιστούσαν πίσω από τα ξυραφιασμένα και σκληροτράχηλα riffs τους, με διάφορες χορωδίες, καθαρά φωνητικά, πλήκτρα, στοιχειωμένες μελωδίες και ένα παγωμένο μπλε εξώφυλλο να αγκαλιάζει κάθε τι που περιείχε το "In The Nightside Eclipse". Από εκεί και πέρα, με τον Tchort να φεύγει από τις δυνάμεις των Emperor, τον Faust και τον Samoth να τους κλείνουν φυλακή για δολοφονία και εμπρησμό εκκλησιών, αντίστοιχα, ο Ihsahn μένει μόνος, και όλο το βάρος του συγκροτήματος πέφτει επάνω του.
Βέβαια, κατά τη διάρκεια αυτή, ψάχνεται μουσικά, "φλερτάρει" με άλλα είδη, και κάθε είδος τέχνης εισάγεται στη ψυχή του. Αποτελεσμα όλων αυτών φυσικά, με κάποιες μικροαλλαγές στη μπάντα, και τον Samoth να επιστρέφει στο πλευρό του ιδιαίτερου frontman, το 1997 θα κυκλοφορήσει το "Anthems to The Welkin at Dusk" που θα πάει όσα πρόσφερε το ντεμπούτο τους, ένα βήμα παραπάνω, μια διετία αργότερα θα έρθει το σχετικά αμφιλεγόμενο "IX Equilibrium" που ξεφευγει από τα ήδη γνωστά black metal δεδομένα, ενώ το 2001 το κύκνειο άσμα τους, "Prometheus-The Discipline of Fire&Demise" δε θα θυμίσει σχεδόν σε τίποτα, τα όσα έδωσαν οι Νορβηγοί με το πρώτο του πόνημα, αλλά θα προλογίσει την προσωπική καριέρα του Ihshan, καθώς σε αυτό το άλμπουμ όλες οι αρμοδιότητες δόθηκαν σε αυτόν, με τον ίδιο κάποια χρόνια αργότερα, να τονίζιει αιχμηρά πως θα μπορούσε να είναι και ένας σόλο δίσκος.
Στο μεταξύ, δείχνοντας πως στο μυαλό του Ihsahn δεν υπάρχουν μουσικά όρια, συμμετείχε πίσω από τα πλήκτρα στο extreme metal supergroup των Zyklon-B, αλλά και στο ιδιαίτερο, ρομαντικό, avant garde σχήμα των Peccatum, με την αγάπη του για τη μελωδία, και την ανάγκη το για πειραματισμό να είναι ηλίου φαεινότερη.
Έτσι, πιστός στα όργανα που υπηρετούσε από την πρώτη μέρα, και φανερά επηρεασμένος κατά βάση από το rock, το κλασικό heavy αλλά και το πρώιμο black metal, το 2006 κυκλοφορεί την πρώτη του προσωπική δουλειά με τίτλο "The Adversary". Προχωρώντας δυναμικά θα ακολουθήσουν τα "angL", "After", "Eremita" και "Das Seelenbrechen" όπου σιγά σιγά θα βγουν προς τα έξω όλες του οι καλλιτεχνικές ανησυχίες και θα "παντρέψει", μεταξύ άλλων, το progressive, που θα γίνει και αναπόσπαστο κομμάτι του, μαζί με διάφορα κλασικά, jazz, industrial και avant garde στοιχεία.
Κατά τη διάρκεια αυτών των κυκλοφοριών, θα συνεργαστεί με τους Garm (Ulver), Mikael Akerfeldt (Opeth), Jorgen Munkeby (Shining), Devin Townsend, Einar Solberg (Leprous) και Jeff Loomis, ενώ το 2016, με ένα αφιέρωμα προς τη Βόρεια, Σκανδιναβική καταγωγή του, θα κυκλοφορήσει την επιτομή του ακραίου προοδευτικού metal, "Arktis" με τις συμμετοχές των Matt Heafy (Trivium), Robin Ognedal (Leprous) και μερικούς ακόμα που προαναφέρθηκαν.
Επιστρέφοντας στο "Amr", είναι ο δίσκος που θα υποδεχτούμε τη "μεγαλειότητα" του Νορβηγού μουσικού για πρώτη φορά μετά από 22 χρόνια, που είχε έρθει με τους Emperor, με τη νέα γενιά οπαδών μάλιστα να δει ιδίοις όμμασι αυτό το ζωντανό θαύμα της μουσικής τέχνης, στις 14 Σεπτεμβρίου στο Fuzz Club.
Μάλιστα, όπως φαίνεται, ο Ihsahn είναι ένα ανήσυχο πνεύμα, που μπορεί να έχει ακολουθησει μια ξεχωριστή κατεύθυνση από αυτή του κλασικού black metal, αλλά όσα έδωσε το "In The Nightside Eclipse" δυόμιση δεκαετίες πριν, φαίνεται πως αποτέλεσαν ερέθισμα στο δημιουργικό του μυαλό. Η μετουσίωση του αιθέριου με το σκοτεινό και της τεχνικης με την απλότητα βοηθά να καταλάβουμε για τι άνθρωπο μιλάμε. Τέλος, ο ίδιος μάλιστα ακόμα θεωρεί -παρά τις διάφορές του με το παρελθόν- τον εαυτό του ως έναν extreme metal μουσικό και αναμφίβολα οι φίλοι αυτού του είδους, χρωστάμε πολλά στην ξεχωριστή του, παρουσία.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου