Ένα από τα σύχρονα power metal σχήματα που έχει αγαπηθεί από τον κόσμο και δε χρειάζεται ειδικές συστάσεις, είναι οι Sabaton. Το Σουηδικό συγκρότημα, μετά από τρία χρόνια επιστρέφει με το ένατο άλμπουμ του, "The Great War", και δίνει ένα πρίσμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου στο σήμερα.
Το εναρκτήριο "The Future of Warfare" χωρίς να κρύβει τις διαθέσεις του, είναι ένα κλασικό Sabaton κομμάτι,με τα κλασικά fillers της μπάντας, και στιγμές που φέρνουν έντονα στη μνήμη τις εποχές του "Coat Of Arms". Από την άλλη βέβαια, το "Seven Pillars Of Wisdom" που θα ακολουθήσει, μας υποδέχεται με ένα φοβερό σόλο κλασικού metal χαρακτήρα, ενώ γενικά δε λείπουν και στοιχεία με παλιομοδίτικες power φόρμες, χωρίς να φεύγει όμως το γνωστό χορωδιακό ρεφρέν. Το "82nd All The Way" δεν παρεκκλίνει από αυτό το ύφος, ενώ τα πλήκτρα του, θυμίζουν τους Majestica, του κιθαρίστα τους, και τους Battle Beast.
Στο "Attack Of The Dead Men" θα συναντήσουμε κάποιους πιο upbeat τόνους, με πολύ πιασάρικο ύφος, σε αντίθεση βέβαια με το "Devil Dogs" που έχει το ίδιο κοπιαρισμένο στυλ των Σουηδών το οποίο θα βρούμε και αργότερα στο "Ghost In The Trenches".
Το "The Red Baron", αφιερωμένο στον Γερμανό Άσσο του Α'Παγκοσμίου Πολέμου, είναι από τα πιο χτυπητά και άμεσα κομμάτια του δίσκου, και ίσως από τα λίγα φοβερά highlights που φέρνουν κάτι νέο στη μουσική της μπάντας. Φυσικά για να είμαι δίκαιος και όχι απλώς γκρινιάρης, το ίδιο ισχύει και για το ομότιτλο "The Great War" με τις χορωδίες και το επικό στυλ που θα μπορούσε να λειτουργήσει σε μια μοντέρνα έκδοση του Medal Of Honour ως soundtrack ενώ είναι αρκετά δυναμικό και με μια σκοτεινή αύρα σε μερικά μέρη, με το συναίσθημα της φωνής του Joakim.
Άλλο ένα σημείο, άξιο αναφοράς είναι το "Fields Of Verdun", το οποίο αποτελείται από ένα όργιο μελωδιών και φυσικά μπόλικη ζωντάνια σε αντίθεση με το αναφερόμενο, αιματοβαμμένο πεδίο του Βερντέν.
Λίγο πριν το τέλος, το "The End Of War to End All Wars", έχει έναν χαρακτήρα, αργό και δυναμικό, συνοδευόμενο με πλήκτρα και βιολιά, σαν σκηνή πολεμικής ταινίας, αρμόζοντας τέλεια στο γενικό μήνυμα του κομματιού, ενώ το μελοποιημένο, θρυλικό πολεμικό ποίημα του 1915, "In Flanders Fields" με τη γυναικεία χορωδία κλείνει το άλμπουμ, όπως πρέπει.
Γενικά δε θεωρούμαι από τους φανατικούς οπαδούς των Sabaton, αλλά οφείλω να ομολογήσω πως με το "Great War" κάποια πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο. Μπορεί το συγκρότημα να μένει αρκετά στάσιμο και να γυρνάει στην εύκολη λύση, αλλά εδώ αυτή η τακτική είναι αισθητά μειωμένη, ενώ νέα στυλ στα τραγούδια δίνουν μια ατμόσφαιρα ανανέωσης ενώ φυσικά κάθε τι, ταιριάζει ωραία στο πολεμικό ύφος του δίσκου. Για ακόμα μια φορά δυστυχώς δε θα μιλήσουμε για το πιο τέλειο έργο της καριέρας τους, αλλά το heavy/power ύφος τους, η ενέργεια και το συναίσθημα που εκπέμπει, το κάνει ιδιαίτερα δυνατό και σίγουρα το ωραιότερο από τους δύο προηγούμενους.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Το εναρκτήριο "The Future of Warfare" χωρίς να κρύβει τις διαθέσεις του, είναι ένα κλασικό Sabaton κομμάτι,με τα κλασικά fillers της μπάντας, και στιγμές που φέρνουν έντονα στη μνήμη τις εποχές του "Coat Of Arms". Από την άλλη βέβαια, το "Seven Pillars Of Wisdom" που θα ακολουθήσει, μας υποδέχεται με ένα φοβερό σόλο κλασικού metal χαρακτήρα, ενώ γενικά δε λείπουν και στοιχεία με παλιομοδίτικες power φόρμες, χωρίς να φεύγει όμως το γνωστό χορωδιακό ρεφρέν. Το "82nd All The Way" δεν παρεκκλίνει από αυτό το ύφος, ενώ τα πλήκτρα του, θυμίζουν τους Majestica, του κιθαρίστα τους, και τους Battle Beast.
Στο "Attack Of The Dead Men" θα συναντήσουμε κάποιους πιο upbeat τόνους, με πολύ πιασάρικο ύφος, σε αντίθεση βέβαια με το "Devil Dogs" που έχει το ίδιο κοπιαρισμένο στυλ των Σουηδών το οποίο θα βρούμε και αργότερα στο "Ghost In The Trenches".
Το "The Red Baron", αφιερωμένο στον Γερμανό Άσσο του Α'Παγκοσμίου Πολέμου, είναι από τα πιο χτυπητά και άμεσα κομμάτια του δίσκου, και ίσως από τα λίγα φοβερά highlights που φέρνουν κάτι νέο στη μουσική της μπάντας. Φυσικά για να είμαι δίκαιος και όχι απλώς γκρινιάρης, το ίδιο ισχύει και για το ομότιτλο "The Great War" με τις χορωδίες και το επικό στυλ που θα μπορούσε να λειτουργήσει σε μια μοντέρνα έκδοση του Medal Of Honour ως soundtrack ενώ είναι αρκετά δυναμικό και με μια σκοτεινή αύρα σε μερικά μέρη, με το συναίσθημα της φωνής του Joakim.
Άλλο ένα σημείο, άξιο αναφοράς είναι το "Fields Of Verdun", το οποίο αποτελείται από ένα όργιο μελωδιών και φυσικά μπόλικη ζωντάνια σε αντίθεση με το αναφερόμενο, αιματοβαμμένο πεδίο του Βερντέν.
Λίγο πριν το τέλος, το "The End Of War to End All Wars", έχει έναν χαρακτήρα, αργό και δυναμικό, συνοδευόμενο με πλήκτρα και βιολιά, σαν σκηνή πολεμικής ταινίας, αρμόζοντας τέλεια στο γενικό μήνυμα του κομματιού, ενώ το μελοποιημένο, θρυλικό πολεμικό ποίημα του 1915, "In Flanders Fields" με τη γυναικεία χορωδία κλείνει το άλμπουμ, όπως πρέπει.
Γενικά δε θεωρούμαι από τους φανατικούς οπαδούς των Sabaton, αλλά οφείλω να ομολογήσω πως με το "Great War" κάποια πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο. Μπορεί το συγκρότημα να μένει αρκετά στάσιμο και να γυρνάει στην εύκολη λύση, αλλά εδώ αυτή η τακτική είναι αισθητά μειωμένη, ενώ νέα στυλ στα τραγούδια δίνουν μια ατμόσφαιρα ανανέωσης ενώ φυσικά κάθε τι, ταιριάζει ωραία στο πολεμικό ύφος του δίσκου. Για ακόμα μια φορά δυστυχώς δε θα μιλήσουμε για το πιο τέλειο έργο της καριέρας τους, αλλά το heavy/power ύφος τους, η ενέργεια και το συναίσθημα που εκπέμπει, το κάνει ιδιαίτερα δυνατό και σίγουρα το ωραιότερο από τους δύο προηγούμενους.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου