Ο Abbath, μετά από διάφορες φουρτούνες και κύματα, το 2016 κυκλοφόρησε την πρώτη του προσωπική δουλειά, ενώ τώρα μέσα στο κατακαλόκαιρο, αποφασίζει να μας παγώσει με το "Outstrider". Η συμπθέστατη κατά τ'άλλα, και τρελή παρουσία του, μέσω του δεύτερου του άλμπουμ, μας δίνει μια όμορφη ατμόσφαιρα που λικνίζεται μεταξύ του black και του παλιομοδίτικου, κλασικού heavy metal.
Τα θροΐσματα του ανέμου, πλάι στις ακουστικές κιθάρες, δίνουν την κατάλληλη ατμόσφαιρα για να ξεκινήσει ο δίσκος μέσω του, "Calm in Ire (of Hurricane)", στο οποίο μετέπειτα, μέσα από την σκληράδα και τη ψύχρα του, βγαίνουν διάφορες μελωδικές πτυχές, τις οποίες δεν εχουμε συνηθίσει από τον Νορβηγό. Κάπως έτσι μοιάζει και το "Harvest Pyre" το οποίο λίγο-πολύ φέρνει στο μυαλό τις εποχές του "At The Heart Of Winter" των Immortal. όμως σε πιο κλασικά heavy καλούπια.
Φυσικά, χωρίς πολλά ρίσκα, θα συναντήσουμε στοιχεία εφάμιλλα του προσωπικού στυλ του Abbath, κυρίως στα "Bridge Of Spasms" όπου για πρώτη φορά νιώθουμε έντονο μπάσο, αλλά και στα "The Artiflex" και "Skyhtewinder". Από την αντίπερα όχθη, στο "Land Of Khem" έρχεται μια πιο ερεβώδη, δυσαρμονική και χαοτική πλευρά του γνωστού μουσικού, ενώ με το ομώνυμο "Outstrider" θα βρούμε διάφορες μαύρες, αλλά δνυαμικές στιγμές, σε μια καθαρότερη προσέγγιση των I, οι οποίοι δυστυχώς δεν κράτησαν πολύ.
Λίγο πριν το τέλος, το "Hecate" έρχεται με κιθαριστικά leads, αλλά παράλληλα είναι βαρύ, άμεσο και σκοτεινό, όπως αρμόζει στη θεά της νύχτας. Το τέλος μας επιφυλάσσει μια διασκευή στο "Pace Till Death" των Bathory, από το "Blood Fire Death" δείχνοντας μας πως έχει επηρεάσει την ασπρόμαυρη περσόνα, η μουσική του Quorthon αφού μπορεί να μπήκε το προσωπικό στυλ της μπάντας, αλλά αφήνοντας ακέραιη τη βασική ιδέα του κομματιού.
Όσοι περιμένουν μέσω του δεύτερου solo δίσκου του Abbath κάτι διαφορετικό σίγουρα θα απογοητευτούν, ενώ όσοι ευχαριστήθηκαν την ύστερη εποχή των Immortal, καθώς βέβαια και το ντεμπούτο του, λίγα χρόνια πριν, σίγουρα θα δουν και μερικά νέα πράγματα εδώ χωρίς βέβαια να ανακαλύπτεται και ο τροχός. Από εκεί και πέρα το "Outstrider" είναι ένας δίσκος που μπορεί με το πρώτο άκουσμα να μη μείνουν πολλά στον ακροατή, αλλά όσο περνάει ο καιρός θα δούμε πόσο πιασάρικα και ταιριαστά για κοπάνημα είναι τα νέα κομμάτια.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Τα θροΐσματα του ανέμου, πλάι στις ακουστικές κιθάρες, δίνουν την κατάλληλη ατμόσφαιρα για να ξεκινήσει ο δίσκος μέσω του, "Calm in Ire (of Hurricane)", στο οποίο μετέπειτα, μέσα από την σκληράδα και τη ψύχρα του, βγαίνουν διάφορες μελωδικές πτυχές, τις οποίες δεν εχουμε συνηθίσει από τον Νορβηγό. Κάπως έτσι μοιάζει και το "Harvest Pyre" το οποίο λίγο-πολύ φέρνει στο μυαλό τις εποχές του "At The Heart Of Winter" των Immortal. όμως σε πιο κλασικά heavy καλούπια.
Φυσικά, χωρίς πολλά ρίσκα, θα συναντήσουμε στοιχεία εφάμιλλα του προσωπικού στυλ του Abbath, κυρίως στα "Bridge Of Spasms" όπου για πρώτη φορά νιώθουμε έντονο μπάσο, αλλά και στα "The Artiflex" και "Skyhtewinder". Από την αντίπερα όχθη, στο "Land Of Khem" έρχεται μια πιο ερεβώδη, δυσαρμονική και χαοτική πλευρά του γνωστού μουσικού, ενώ με το ομώνυμο "Outstrider" θα βρούμε διάφορες μαύρες, αλλά δνυαμικές στιγμές, σε μια καθαρότερη προσέγγιση των I, οι οποίοι δυστυχώς δεν κράτησαν πολύ.
Λίγο πριν το τέλος, το "Hecate" έρχεται με κιθαριστικά leads, αλλά παράλληλα είναι βαρύ, άμεσο και σκοτεινό, όπως αρμόζει στη θεά της νύχτας. Το τέλος μας επιφυλάσσει μια διασκευή στο "Pace Till Death" των Bathory, από το "Blood Fire Death" δείχνοντας μας πως έχει επηρεάσει την ασπρόμαυρη περσόνα, η μουσική του Quorthon αφού μπορεί να μπήκε το προσωπικό στυλ της μπάντας, αλλά αφήνοντας ακέραιη τη βασική ιδέα του κομματιού.
Όσοι περιμένουν μέσω του δεύτερου solo δίσκου του Abbath κάτι διαφορετικό σίγουρα θα απογοητευτούν, ενώ όσοι ευχαριστήθηκαν την ύστερη εποχή των Immortal, καθώς βέβαια και το ντεμπούτο του, λίγα χρόνια πριν, σίγουρα θα δουν και μερικά νέα πράγματα εδώ χωρίς βέβαια να ανακαλύπτεται και ο τροχός. Από εκεί και πέρα το "Outstrider" είναι ένας δίσκος που μπορεί με το πρώτο άκουσμα να μη μείνουν πολλά στον ακροατή, αλλά όσο περνάει ο καιρός θα δούμε πόσο πιασάρικα και ταιριαστά για κοπάνημα είναι τα νέα κομμάτια.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου