Όσοι αγάπησαν τον σκληρό και απόκρυφο ήχο των Nocturnus, μαζί με τη θεματολογία του φανταστικού, περίμεναν εδώ και ένα χρόνο περίπου τη δισκογραφική επιστροφή, καθώς ο ίδιος ο ιθύνων νους τους, μαζί με τα μέλη της άλλης του μπάντας, After Death, είχαν κυκλοφορήσει ως NOCTURNUS AD πλέον ένα one track demo. Εν τέλει, το όνειρο πολλών κατάφερε να γίνει πραγματικότητα, έχοντας τον διάδοχο των "The Key" και "Thresholds", o οποίος φέρει τον τίτλο "Paradox".
Με το μαγευτικό και μυστηριακό άνοιγμα του "Seizing The Throne", αντιλαμβανόμαστε την επιστροφή του θρυλικού σχήματος, με τη συνέχεια να μας επιφυλάσσει, ακραία και τεχνικά κιθαριστικά μπλεξίματα, ενώ βλέπουμε πως ο death metal χαρακτήρας της μπάντας δεν έχει χαθεί, αλλά έχει διευρυνθεί. Η διεύρυνση φαίνεται και στη μουσική κατεύθυνση όλων των κομματιών, αλλά και πως στο "Aeon Of The Ancient Ones", υπάρχουν καθαρά φωνητικά και ψίθυροι, που δίνουν ιδιαίτερη ατμόσφαιρα σε όλο το αποκρυφιστικό ύφος του τραγουδιού.
Αυτές τις αλλαγές φωνητικών επίσης θα συναντήσουμε, και στο "The Bandar Sign",όπου γίνονται με πιο θεατρικό τρόπο, μέσα απο πολλές ατμοσφαιρικές μελωδίες με ανατολίτικο χαρακτήρα. Έτσι συνεχίζει και το "Precission Of The Equinoxes", δίνοντας στο άλμπουμ έναν φρέσκο αέρα, ενώ από την άλλη το "The Antechamber" θα έρθει πιο groove-άτο και με αρκετά σολιστικά σημεία, όντας ένα από τα πιο τεχνικά δείγματα του δίσκου.
Μπορεί όπως φαίνεται η τεχνική και η πιο "μοντέρνα" πλευρά των Nocturnus, να βγαίνει προς τα έξω, αλλά δε θα μπορούσαν να μην υπάρχουν χτυπητές αναφορές στο θρυλικό "The Key", και μουσικά, αλλά και ονομαστικά στα "Paleolithic" και "Return Of The Lost Key", απ'όπου δε λείπει για ακόμη μια φορά η ερεβώδη αισθητική του υπόλοιπου δίσκου.
Το "Apotheosis" λίγο πριν το τέλος, επαναφέρει τον fan-ακροατή σε αυτά τα αγαπημένα sci-fi μονοπάτια με τους ηλεκτρονικούς του ήχους και με τις ταχύτητες να ανεβαίνουν, ενώ o επίλογος θα γραφτεί μέσω του "Number 9", ενός instrumental κομματιού, με extreme progressive καταβολές.
Με την επιστροφή τους ως Nocturnus AD, το κοινό αν μη τι άλλο, θα περίμενε από το "Paradox" όλα τα στοιχεία που αγάπησε από τις προηγούμενες κυκλοφορίες του Mike Browning. Φυσικά όλα αυτά δε λείπουν, απλώς έλαβαν μια αναζωογόνηση μέσω όλων των τεχνικών, μελωδικών και ατμσφαιρικών πινελιών του δίσκου. Επίσης τα μέλη των After Death, ξέρουν καλά πως πιάνονται τα όργανα και έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στη συνέχιση του ονόματος των Nocturnus, δημιουργώντας ένα άλμπουμ αρκετά φρέσκο, ο οποίος όμως ζηλεύει κρυφά που δε βγήκε στα 90s.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Με το μαγευτικό και μυστηριακό άνοιγμα του "Seizing The Throne", αντιλαμβανόμαστε την επιστροφή του θρυλικού σχήματος, με τη συνέχεια να μας επιφυλάσσει, ακραία και τεχνικά κιθαριστικά μπλεξίματα, ενώ βλέπουμε πως ο death metal χαρακτήρας της μπάντας δεν έχει χαθεί, αλλά έχει διευρυνθεί. Η διεύρυνση φαίνεται και στη μουσική κατεύθυνση όλων των κομματιών, αλλά και πως στο "Aeon Of The Ancient Ones", υπάρχουν καθαρά φωνητικά και ψίθυροι, που δίνουν ιδιαίτερη ατμόσφαιρα σε όλο το αποκρυφιστικό ύφος του τραγουδιού.
Αυτές τις αλλαγές φωνητικών επίσης θα συναντήσουμε, και στο "The Bandar Sign",όπου γίνονται με πιο θεατρικό τρόπο, μέσα απο πολλές ατμοσφαιρικές μελωδίες με ανατολίτικο χαρακτήρα. Έτσι συνεχίζει και το "Precission Of The Equinoxes", δίνοντας στο άλμπουμ έναν φρέσκο αέρα, ενώ από την άλλη το "The Antechamber" θα έρθει πιο groove-άτο και με αρκετά σολιστικά σημεία, όντας ένα από τα πιο τεχνικά δείγματα του δίσκου.
Μπορεί όπως φαίνεται η τεχνική και η πιο "μοντέρνα" πλευρά των Nocturnus, να βγαίνει προς τα έξω, αλλά δε θα μπορούσαν να μην υπάρχουν χτυπητές αναφορές στο θρυλικό "The Key", και μουσικά, αλλά και ονομαστικά στα "Paleolithic" και "Return Of The Lost Key", απ'όπου δε λείπει για ακόμη μια φορά η ερεβώδη αισθητική του υπόλοιπου δίσκου.
Το "Apotheosis" λίγο πριν το τέλος, επαναφέρει τον fan-ακροατή σε αυτά τα αγαπημένα sci-fi μονοπάτια με τους ηλεκτρονικούς του ήχους και με τις ταχύτητες να ανεβαίνουν, ενώ o επίλογος θα γραφτεί μέσω του "Number 9", ενός instrumental κομματιού, με extreme progressive καταβολές.
Με την επιστροφή τους ως Nocturnus AD, το κοινό αν μη τι άλλο, θα περίμενε από το "Paradox" όλα τα στοιχεία που αγάπησε από τις προηγούμενες κυκλοφορίες του Mike Browning. Φυσικά όλα αυτά δε λείπουν, απλώς έλαβαν μια αναζωογόνηση μέσω όλων των τεχνικών, μελωδικών και ατμσφαιρικών πινελιών του δίσκου. Επίσης τα μέλη των After Death, ξέρουν καλά πως πιάνονται τα όργανα και έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στη συνέχιση του ονόματος των Nocturnus, δημιουργώντας ένα άλμπουμ αρκετά φρέσκο, ο οποίος όμως ζηλεύει κρυφά που δε βγήκε στα 90s.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου