Χωρίς να καταλάβω πως πέρασε ο καιρός, φέτος το "The Venomous" συμπληρώνει δύο χρόνια και οι Nightrage επέστρεψαν με τον διάδοχο του. Το όγδοο άλμπουμ τους έρχεται να αποτελέσει νέο μέλος στην αγέλη του Ελληνοσουηδικού συγκροτήματος, και φέρει το όνομα "Wolf To Man".
Το εναρκτήριο "Starless Night" μας έρχεται απειλητικό, με αργές μελωδίες, οι οποίες στη συνέχεια επιταχύνονται επικίνδυνα, και μαζί με τα riffs που επικρατούν θυμίζουν λίγο τις παλιές, καλές εποχές των Arch Enemy, ενώ για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται πως ο Μαριος Ηλιόπουλος, είναι ειδήμων στη δημιουργία δυναμικών και μελωδικών riffs, έχοντας στο πλευρό του τον άξιο ακόλουθο, Magnus Soderman.
Στη συνέχεια, το όλο ένταση, ομότιτλο κομμάτι "Wolf To Man", έχει πιο ακραία αισθητική, με μια παλιομοδίτικη melodic death metal ατμόσφαιρα, και τον Nyman πίσω από το μικρόφωνο, να βγάζει τα πιο τραχιά και πονεμένα φωνητικά στην όλη πορεία του με τους εν λόγω κυρίους. Στο "Embrace The Nightrage'' που ακολουθεί, παρατηρώ την αλλαγή στο ύφος, η οποία προσωπικά με γυρνάει χρόνια πίσω, θυμίζοντας μου εποχές από το ντεμπούτο της μπάντας, "Sweet Vengeance", σε αντίθεση με τα "Desensitized", "By Darkness Drawn" και "The Damned", που συνεχίζουν στο ύφος που μας άφησε το "Venomous" πρόπερσι.
Το "God Forbid" θα το συναντήσουμε πιο τσαμπουκαλεμένο, με κλασικές φόρμες του Σουηδικού σκληρού ήχου, και μερικές πιο power πινελιές, όπως επίσης το επικό και δυναμικό "Arm Aim Kill", ενώ ακόμα και το "Gemini" αργότερα ενώνει αυτά τα στοιχεία, με μια αίσθηση που φέρνει στο μυαλό τις πρώτες κυκλοφορίες των In Flames.
Οδεύοντας σιγά σιγά προς το τέλος, το ''Disconnecting The Dots" αποτελεί ένα από τα πιο ζωντανά κομμάτια του δίσκου με το up tempo του και τις ακουστικές του κιθάρες, δίνοντας τη σκυτάλη στο "Escape Route Insertion" που επίσης διακρίνεται η ταυτότητα των Ελληνοσουηδών, και φτάνοντας μέχρι το απαλό κλείσιμο του "Lytrosis".
Το ολόφρεσκο έργο των Nightrage, καταφέρνει για ακόμα μια φορά να μας πείσει, ότι είναι από τους τελευταίους του είδους τους, που το πρεσβεύουν τόσο καλά και πιστά. Το "Wolf To Man" μας δημιουργεί την εντύπωση πως το συγκρότημα περνάει μια δεύτερη νιότη και σε αυτό ίσως ευθύνεται η νέα αλλαγή στο line up, με τον μπασίστα Fransisco Escalona και τον πιτσιρικά Γιώργο Στάμoγλου πίσω από τα drums, ενώ κλείνοντας οφείλω να προσθέσω ότι ο εν λόγω δίσκος ίσως είναι ότι πιο ακραίο και βαρύ έχουν κυκλοφορήσει εώς σήμερα.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Το εναρκτήριο "Starless Night" μας έρχεται απειλητικό, με αργές μελωδίες, οι οποίες στη συνέχεια επιταχύνονται επικίνδυνα, και μαζί με τα riffs που επικρατούν θυμίζουν λίγο τις παλιές, καλές εποχές των Arch Enemy, ενώ για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται πως ο Μαριος Ηλιόπουλος, είναι ειδήμων στη δημιουργία δυναμικών και μελωδικών riffs, έχοντας στο πλευρό του τον άξιο ακόλουθο, Magnus Soderman.
Στη συνέχεια, το όλο ένταση, ομότιτλο κομμάτι "Wolf To Man", έχει πιο ακραία αισθητική, με μια παλιομοδίτικη melodic death metal ατμόσφαιρα, και τον Nyman πίσω από το μικρόφωνο, να βγάζει τα πιο τραχιά και πονεμένα φωνητικά στην όλη πορεία του με τους εν λόγω κυρίους. Στο "Embrace The Nightrage'' που ακολουθεί, παρατηρώ την αλλαγή στο ύφος, η οποία προσωπικά με γυρνάει χρόνια πίσω, θυμίζοντας μου εποχές από το ντεμπούτο της μπάντας, "Sweet Vengeance", σε αντίθεση με τα "Desensitized", "By Darkness Drawn" και "The Damned", που συνεχίζουν στο ύφος που μας άφησε το "Venomous" πρόπερσι.
Το "God Forbid" θα το συναντήσουμε πιο τσαμπουκαλεμένο, με κλασικές φόρμες του Σουηδικού σκληρού ήχου, και μερικές πιο power πινελιές, όπως επίσης το επικό και δυναμικό "Arm Aim Kill", ενώ ακόμα και το "Gemini" αργότερα ενώνει αυτά τα στοιχεία, με μια αίσθηση που φέρνει στο μυαλό τις πρώτες κυκλοφορίες των In Flames.
Οδεύοντας σιγά σιγά προς το τέλος, το ''Disconnecting The Dots" αποτελεί ένα από τα πιο ζωντανά κομμάτια του δίσκου με το up tempo του και τις ακουστικές του κιθάρες, δίνοντας τη σκυτάλη στο "Escape Route Insertion" που επίσης διακρίνεται η ταυτότητα των Ελληνοσουηδών, και φτάνοντας μέχρι το απαλό κλείσιμο του "Lytrosis".
Το ολόφρεσκο έργο των Nightrage, καταφέρνει για ακόμα μια φορά να μας πείσει, ότι είναι από τους τελευταίους του είδους τους, που το πρεσβεύουν τόσο καλά και πιστά. Το "Wolf To Man" μας δημιουργεί την εντύπωση πως το συγκρότημα περνάει μια δεύτερη νιότη και σε αυτό ίσως ευθύνεται η νέα αλλαγή στο line up, με τον μπασίστα Fransisco Escalona και τον πιτσιρικά Γιώργο Στάμoγλου πίσω από τα drums, ενώ κλείνοντας οφείλω να προσθέσω ότι ο εν λόγω δίσκος ίσως είναι ότι πιο ακραίο και βαρύ έχουν κυκλοφορήσει εώς σήμερα.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου