Έξι χρόνια είναι πολλά για μια νέα δισκογραφική δουλειά, και οι Diabolical από τη Σουηδία, σπάζοντας πλέον τη σιωπή τους, επέστρεψαν με το τέταρτο τους άλμπουμ, μέσα στον γκρ΄ζιο χειμώνα του 2019. Το "Eclipse" θα φέρει τους black/death metallers από τη Στοκχόλμη ξανά στο προσκήνιο, προετοιμάζοντας την Ευρώπη στο κοινό tour τους με τους θρυλικούς Krisiun και Septicflesh.
Συστήνοντας τους εαυτούς τους, με το "We Are Diabolical", η έναρξη του νέου δίσκου είναι αρκετά μεγαλοπρεπής και σκοτεινή, με τις ταχύτητες να κυμαίνονται σε σχετικά αργά μονοπάτια, ταιριάζοντας τέλεια με τον αβυσσικό και δυσαρμονικό χαρακτήρα του black/death metal τους, ενώ τα καθαρά φωνητικά που στολίζουν, φωτίζοντας λίγο την ατμόσφαιρα, ακολουθούν μια Νορβηγική συνταγή καθότι επηρεασμένα από Enslaved και Ihsahn.
Από την άλλη το "Betrayal" είναι πιο ωμό και κοντά στην ακραία σκηνή της χώρας τους, ενώ το ίδιο συμβαίνει και στα "Hunter", αλλά και το πιο groove-άτο "Failure", τα οποία όμως αποτελούν απλώς το κερασάκι στην τούρτα, αφού στο σύνολο του "Eclipse", κομμάτια σαν το "Black Sun", "Inception" και "Tyranni", λόγω της πολυμορφικής τους αισθητικής, των μελωδιών και των καθαρών γυναικείων φωνητικών, θυμιζουν έντονα Dimmu Borgir, ενώ και το "The Fire Within", με τον επικό του χαρακτήρα και τις αργόσυρτες μελωδικές του κατευθύνσεις, σε συνδυασμό με τη χροιά των brutal φωνητικών, μου θύμισαν έντονα τους "δικούς" μας Septicflesh, με τους οποίους ετοιμάζονται να περιοδεύσουν.
Μέσα στην γκρίζα, συννεφιασμένη και ερεβώδη σύνθεση του τέταρτου τους δίσκου, οι Diabolical γράφουν τον επίλογο με το μακάβριο "Requiem", το οποίο μάλιστα δίνει λίγο από την ταυτότητα των Σουηδών στο black/death metal τους που είναι γεμάτο κορυφώσεις.
Ο τέταρτος δίσκος των Σουηδών, παρόλο που ακούγεται ευχάριστα, και ταξιδεύει τον ακροατή στο ίδιο το χάος με τα απόκοσμα riffs και τις στοιχειωμένες μελωδίες, χάνει από έμπνευση. Το "Eclipse" έχει την αισθητική ενός δίσκου δεμένου, γεμάτου προσπάθεια, αλλά κάθε τι σε όλα σχεδόν τα κομμάτια, φέρνουν κάτι γνώριμο. Αν εξαιρέσουμε βέβαια αυτό, οι φίλοι του συμφωνικού και μελωδικού ακραίου ήχου, θα το αγκαλιάσουν όπως η έκληψη αγκαλιάζει μέσα στη νύχτα τη Σελήνη.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Συστήνοντας τους εαυτούς τους, με το "We Are Diabolical", η έναρξη του νέου δίσκου είναι αρκετά μεγαλοπρεπής και σκοτεινή, με τις ταχύτητες να κυμαίνονται σε σχετικά αργά μονοπάτια, ταιριάζοντας τέλεια με τον αβυσσικό και δυσαρμονικό χαρακτήρα του black/death metal τους, ενώ τα καθαρά φωνητικά που στολίζουν, φωτίζοντας λίγο την ατμόσφαιρα, ακολουθούν μια Νορβηγική συνταγή καθότι επηρεασμένα από Enslaved και Ihsahn.
Από την άλλη το "Betrayal" είναι πιο ωμό και κοντά στην ακραία σκηνή της χώρας τους, ενώ το ίδιο συμβαίνει και στα "Hunter", αλλά και το πιο groove-άτο "Failure", τα οποία όμως αποτελούν απλώς το κερασάκι στην τούρτα, αφού στο σύνολο του "Eclipse", κομμάτια σαν το "Black Sun", "Inception" και "Tyranni", λόγω της πολυμορφικής τους αισθητικής, των μελωδιών και των καθαρών γυναικείων φωνητικών, θυμιζουν έντονα Dimmu Borgir, ενώ και το "The Fire Within", με τον επικό του χαρακτήρα και τις αργόσυρτες μελωδικές του κατευθύνσεις, σε συνδυασμό με τη χροιά των brutal φωνητικών, μου θύμισαν έντονα τους "δικούς" μας Septicflesh, με τους οποίους ετοιμάζονται να περιοδεύσουν.
Μέσα στην γκρίζα, συννεφιασμένη και ερεβώδη σύνθεση του τέταρτου τους δίσκου, οι Diabolical γράφουν τον επίλογο με το μακάβριο "Requiem", το οποίο μάλιστα δίνει λίγο από την ταυτότητα των Σουηδών στο black/death metal τους που είναι γεμάτο κορυφώσεις.
Ο τέταρτος δίσκος των Σουηδών, παρόλο που ακούγεται ευχάριστα, και ταξιδεύει τον ακροατή στο ίδιο το χάος με τα απόκοσμα riffs και τις στοιχειωμένες μελωδίες, χάνει από έμπνευση. Το "Eclipse" έχει την αισθητική ενός δίσκου δεμένου, γεμάτου προσπάθεια, αλλά κάθε τι σε όλα σχεδόν τα κομμάτια, φέρνουν κάτι γνώριμο. Αν εξαιρέσουμε βέβαια αυτό, οι φίλοι του συμφωνικού και μελωδικού ακραίου ήχου, θα το αγκαλιάσουν όπως η έκληψη αγκαλιάζει μέσα στη νύχτα τη Σελήνη.
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου