Δυόμιση χρόνια μετά το "The Storm Within", οι progressive metallers από το Gothenburg, επιστρέφουν με μια μουσική διάθεση, ελαφρώς κοντύτερα στην extreme σκηνή της περιοχής του. Το ενδέκατο άλμπουμ των Eevergrey σηματοδοτεί τον ήχο της μπάντας και φυσικά δίνει το έναυσμα για όλες τις κυκλοφορίες του είδους τους, τη φετινή χρονιά.
Με το "A Silent Arc" να αποτελεί το πρώτο μου νέο άκουσμα για το 2019, έχω να πω ότι ένιωσα ένα ρίγος και ενθουσιασμό, καθώς αν όλα τα κομμάτια που θα ακούσω τη φετινή χρονιά, έχουν τη δύναμη και το συναίσθημα αυτού, τότε μιλάμε για μια μεταλλική χρονιά με νόημα. Η έναρξη του καινούριου δίσκου των Evergrey, ξεφεύγει από τους μοντέρνους progressive δρόμους, με riffs εμφανώς επηρρεασμένα από τον ακραίο ήχο, και σολιστικά που γεφυρώνουν με τον καλύτερο τρόπο τα μαγευτικά ρυθμικά του κομματιού.
Το "Weightless" στη συνέχεια έρχεται πιο σύγχρονο και groov-άτο με μερικά περάσματα στα πλήκτρα να στολίζουν διακριτικά την ατμόσφαιρα, ενώ το "All I Have" μας επαναφέρει στην τεχνική πλευρά της μπάντας, με αρκετό σκοτάδι και επική διάθεση.
Χωρίς το σκοτάδι να απομακρύνεται και στα "A Secret Atlantis" και "End Of Silence", το μυστήριο πέπλο τους και τα πολυδιάστατα riffs δίνουν ένταση που μπερδεύυν το μυαλό και γεμίζουν τη φαντασία, ενώ το πιο εφετζίδικο "The Tidal" ενώνει αυτά τα δύο κομμάτια με μια ατμόσφαιρα που στα αυτιά μου θύμισε έντονα Amorphis.
Η συνέχεια μας περιμένει με το "Currents" το οποίο, όπως και το "Τhe Beacon' διακατέχεται από επίσης μυστηριακές μελωδίες, αλλά και ζεστούς ρυθμούς με έντονη και ποικίλα riff-ολογία. Από την άλλη, το "Departure" με τα πρωταγωνιστικά του μπάσα, ελαφραίνει την ατμόσφαιρα, και τέλος, το "The Ocean", βάζει μπροστά πάλι το κλασικό τους τεχνικό ύφος, και κλείνει το δίσκο με ένταση και δύναμη.
Ξεφεύγοντας σε σημεία από όλα όσα ξέρουμε για δαύτους, οι Evergrey, πάνε τη μουσική τους ένα βήμα παραπέρα, και μας σερβίρουν έναν δίσκο με μεθυστικές μελωδίες και επικά ξεσπάσματα, επηρρεασμένο από πολλά ύφη, δίνοντας στον Tomas Englund και την παρέα του, τα εύσημα για ένα πολύ βαρβάτο ξεκίνημα για τη νέα χρονιά. Tην τελευταία δεκαετία, έχοντας πάρει πολύ τα πάνω τους οι Σουηδοί, ξεπέρασαν τον εαυτό τους, δημιουργώντας έναν άξιο, και καλύτερο διάδοχο του "The Storm Within", ενώ δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε το εξώφυλλο με το "στοιχειωμένο" πλοίο που βρίσκεται στο έλεος του ωκεανού, φτιαγμένο από τον "δικό" μας Γιάννη Νάκο.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Με το "A Silent Arc" να αποτελεί το πρώτο μου νέο άκουσμα για το 2019, έχω να πω ότι ένιωσα ένα ρίγος και ενθουσιασμό, καθώς αν όλα τα κομμάτια που θα ακούσω τη φετινή χρονιά, έχουν τη δύναμη και το συναίσθημα αυτού, τότε μιλάμε για μια μεταλλική χρονιά με νόημα. Η έναρξη του καινούριου δίσκου των Evergrey, ξεφεύγει από τους μοντέρνους progressive δρόμους, με riffs εμφανώς επηρρεασμένα από τον ακραίο ήχο, και σολιστικά που γεφυρώνουν με τον καλύτερο τρόπο τα μαγευτικά ρυθμικά του κομματιού.
Το "Weightless" στη συνέχεια έρχεται πιο σύγχρονο και groov-άτο με μερικά περάσματα στα πλήκτρα να στολίζουν διακριτικά την ατμόσφαιρα, ενώ το "All I Have" μας επαναφέρει στην τεχνική πλευρά της μπάντας, με αρκετό σκοτάδι και επική διάθεση.
Χωρίς το σκοτάδι να απομακρύνεται και στα "A Secret Atlantis" και "End Of Silence", το μυστήριο πέπλο τους και τα πολυδιάστατα riffs δίνουν ένταση που μπερδεύυν το μυαλό και γεμίζουν τη φαντασία, ενώ το πιο εφετζίδικο "The Tidal" ενώνει αυτά τα δύο κομμάτια με μια ατμόσφαιρα που στα αυτιά μου θύμισε έντονα Amorphis.
Η συνέχεια μας περιμένει με το "Currents" το οποίο, όπως και το "Τhe Beacon' διακατέχεται από επίσης μυστηριακές μελωδίες, αλλά και ζεστούς ρυθμούς με έντονη και ποικίλα riff-ολογία. Από την άλλη, το "Departure" με τα πρωταγωνιστικά του μπάσα, ελαφραίνει την ατμόσφαιρα, και τέλος, το "The Ocean", βάζει μπροστά πάλι το κλασικό τους τεχνικό ύφος, και κλείνει το δίσκο με ένταση και δύναμη.
Ξεφεύγοντας σε σημεία από όλα όσα ξέρουμε για δαύτους, οι Evergrey, πάνε τη μουσική τους ένα βήμα παραπέρα, και μας σερβίρουν έναν δίσκο με μεθυστικές μελωδίες και επικά ξεσπάσματα, επηρρεασμένο από πολλά ύφη, δίνοντας στον Tomas Englund και την παρέα του, τα εύσημα για ένα πολύ βαρβάτο ξεκίνημα για τη νέα χρονιά. Tην τελευταία δεκαετία, έχοντας πάρει πολύ τα πάνω τους οι Σουηδοί, ξεπέρασαν τον εαυτό τους, δημιουργώντας έναν άξιο, και καλύτερο διάδοχο του "The Storm Within", ενώ δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε το εξώφυλλο με το "στοιχειωμένο" πλοίο που βρίσκεται στο έλεος του ωκεανού, φτιαγμένο από τον "δικό" μας Γιάννη Νάκο.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου