Με τον ξανθό μουσάτο Βίκινγκ, Einar Selvik, ή Kvitrafn, όπως ήταν γνωστός στους Gorgoroth και πλέον στους Wardruna, να μην αισθάνεται ποτέ την καλλιτεχνική του ικανοποίηση, με τη μπάντα του πλέον κάνει ένα μεγάλο άλμα, που πολλούς θα τους κάνει με την πρώτη ματιά να αναρωτηθούν για το τι συμβαίνει. Δύο χρόνια μετά την τελευταία δουλειά των Wardruna, έρχεται το "Skald" το οποίο κάνει για λίγο τη μπάντα να φαίνεται σαν ένα one man project, αφήνοντας κατά μέρος τους πειραματισμούς.
Το πρώτο απολαυστικό τετράλεπτο έρχεται με το "Vardlokk" και το ομώνυμο "Skald" τα οποία δείχνουν εξ αρχής, ότι το νέο άλμπουμ των Wardruna, είναι πιο απόκρυφο, τραχύ και μινιμαλιστικό, με κάποια στοιχεία να θυμίζουν το έτερο project του Einar Selvik με τον κιθαρίστα των Enslaved, Ivar Bjornson.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, με μια όμορφη λούπα από την παραδοσιακή λύρα της Σκανδιναβίας να δίνει τη μελωδία, ο Einar σε ένα ατμοσφαιρικό και άκρως σκοτεινό σκηνικό, συνεχίζει με το "Ein San Hon Uti", το οποίο κρατάει το ύφος των Wardruna, όπως το ξέρουμε, αλλά στα πλαίσια του εν λόγω δίσκου, με δυνατές κορυφώσεις στα ρεφρέν.
Με το "Vindavla" να παίρνει την σκυτάλη, επανερχόμαστε στα μουσικά πράγματα που μας έμαθαν οι Wardruna από παλιά, με την μεγαλοπρέπεια και την επικότητα των παραδοσιακών οργάνων, σε πολεμικό και γρήγορο ύφος, ενώ το "Ormagardskvedi", στο απαλό και μονόπλευρο ηχητικό του κλίμα, προσωπικά μου θύμισε αμυδρά το "Kveldssanger" των Ulver.
To "Gravbakkjen" ακολουθεί με μια ολιγόλεπτη γλυκιά, και πιο ζωηρή μελωδία, που έρχεται σε αντίθεση με ένα βαρύ, σκοτεινό και μόνο με τη φωνή του Selvikk κομμάτι, το 15λεπτο "Sonatorrek"που λειτουργεί σαν αρχαιοπρεπής ύμνος των Νορβηγών scalds.
Πριν κλείσουμε, άξιο να αναφερθεί είναι, πως το "Voluspa'', που οι πιο πολλοί έμαθαν από τη σειρά "Vikings", έχει αναδιαμορφωθεί σε αυτή τη minimal πλευρά του δίσκου, με διαφορετική πληροφορία αλλά κοινή ρίζα, το οποίο μάλιστα έγινε πρόσφατα και video clip, όπως επίσης και το, ακόμα μαγευτικό, "Fehru", ενώ ο δίσκος τελειώνει με την ίδια παραποίηση του "Helvegen", που αφήνει κατά μέρος την επική του διάθεση και γίνεται πιο μαύρο, με τον Einar να δίνει τον επίλογο α καπέλα.
To "Skald" είναι μακράν το πιο διαφορετικό άλμπουμ των Νορβηγών, χωρίς να χωράει πολλά στολίδια και πολυφωνικά στοιχεία, έχοντας σαν βασικούς πρωταγωνιστές την παρουσία του Selvik με το "Kravik Lyre" του. Βέβαια πίσω απ'όλο αυτό δεν χάνεται η ταυτότητα των Wardruna ούτε βέβαια το αποτέλεσμα είναι πιο φτωχό, καθώς ο ιθύνων νους της μπάντας είναι αρκετά πληθωρικός ακόμα και μόνος του. Το "Skald" αποτελεί μια αποθέωση στους "τροβαδούρους" της Σκανδιναβίας και φυσικά σπάει λίγο όσα ξέρουμε για το συγκρότημα που με χαρά αναμένουμε τον Μάρτιο.
(10/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Το πρώτο απολαυστικό τετράλεπτο έρχεται με το "Vardlokk" και το ομώνυμο "Skald" τα οποία δείχνουν εξ αρχής, ότι το νέο άλμπουμ των Wardruna, είναι πιο απόκρυφο, τραχύ και μινιμαλιστικό, με κάποια στοιχεία να θυμίζουν το έτερο project του Einar Selvik με τον κιθαρίστα των Enslaved, Ivar Bjornson.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, με μια όμορφη λούπα από την παραδοσιακή λύρα της Σκανδιναβίας να δίνει τη μελωδία, ο Einar σε ένα ατμοσφαιρικό και άκρως σκοτεινό σκηνικό, συνεχίζει με το "Ein San Hon Uti", το οποίο κρατάει το ύφος των Wardruna, όπως το ξέρουμε, αλλά στα πλαίσια του εν λόγω δίσκου, με δυνατές κορυφώσεις στα ρεφρέν.
Με το "Vindavla" να παίρνει την σκυτάλη, επανερχόμαστε στα μουσικά πράγματα που μας έμαθαν οι Wardruna από παλιά, με την μεγαλοπρέπεια και την επικότητα των παραδοσιακών οργάνων, σε πολεμικό και γρήγορο ύφος, ενώ το "Ormagardskvedi", στο απαλό και μονόπλευρο ηχητικό του κλίμα, προσωπικά μου θύμισε αμυδρά το "Kveldssanger" των Ulver.
To "Gravbakkjen" ακολουθεί με μια ολιγόλεπτη γλυκιά, και πιο ζωηρή μελωδία, που έρχεται σε αντίθεση με ένα βαρύ, σκοτεινό και μόνο με τη φωνή του Selvikk κομμάτι, το 15λεπτο "Sonatorrek"που λειτουργεί σαν αρχαιοπρεπής ύμνος των Νορβηγών scalds.
Πριν κλείσουμε, άξιο να αναφερθεί είναι, πως το "Voluspa'', που οι πιο πολλοί έμαθαν από τη σειρά "Vikings", έχει αναδιαμορφωθεί σε αυτή τη minimal πλευρά του δίσκου, με διαφορετική πληροφορία αλλά κοινή ρίζα, το οποίο μάλιστα έγινε πρόσφατα και video clip, όπως επίσης και το, ακόμα μαγευτικό, "Fehru", ενώ ο δίσκος τελειώνει με την ίδια παραποίηση του "Helvegen", που αφήνει κατά μέρος την επική του διάθεση και γίνεται πιο μαύρο, με τον Einar να δίνει τον επίλογο α καπέλα.
To "Skald" είναι μακράν το πιο διαφορετικό άλμπουμ των Νορβηγών, χωρίς να χωράει πολλά στολίδια και πολυφωνικά στοιχεία, έχοντας σαν βασικούς πρωταγωνιστές την παρουσία του Selvik με το "Kravik Lyre" του. Βέβαια πίσω απ'όλο αυτό δεν χάνεται η ταυτότητα των Wardruna ούτε βέβαια το αποτέλεσμα είναι πιο φτωχό, καθώς ο ιθύνων νους της μπάντας είναι αρκετά πληθωρικός ακόμα και μόνος του. Το "Skald" αποτελεί μια αποθέωση στους "τροβαδούρους" της Σκανδιναβίας και φυσικά σπάει λίγο όσα ξέρουμε για το συγκρότημα που με χαρά αναμένουμε τον Μάρτιο.
(10/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου