Μια δεκαετία στο underground συμπληρώνουν φέτος οι Marche Funebre, και αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν ένα ποικίλο, εορταστικό ΕΡ. Οι doom/death metallers από το Βέλγιο, με το περσινό τους full length και το φετινό τους "Death Wish Woman" στις αποσκευές τους, πατούν το πόδι τους στη χώρα μας στα πλαίσια του The Room Of Doom fest, με τους δικούς μας On Thorns I Lay, Decemberance και Ocean of Grief. Για όλα αυτά, το Metal View επικοινώνησε με τον frontman της μπάντας, Arne Vandenhoeck.
-Πρώτα απ'όλα συγχαρητήρια για το νέο σας ΕΡ. Πώς προέκυψε η ιδέα για το "Death Wish Woman";
Αμέσως μετά τις ηχογραφήσεις του "Into The Arms Of Darkness" ξεκινήσαμε να γράφουμε ξανά νέο υλικό. Γράφτηκαν δύο πιο γρήγορα κομμάτια, το "Broken Wings" και "Death Wish Woman". Αμέσως διαπιστώσαμε ότι το υλικό δε θα μπορούσε να αποτελεί μέρος κάποιου "κανονικού" άλμπουμ, οπότε θέλαμε αν τα βάλουμε σε ένα ΕΡ για να γιορτάσουμε τα δέκα χρόνια ύπαρξης. Για να μη τρομάξουμε και τους doom metal φίλους, έχουμε γράψει και ένα επικό doom death metal κομμάτι με κάποιες καθαρές φωνητικές γραμμές, το "A Departing Guest". Όλα αυτά αποτελούν ένα concept επηρεασμένο από τον Λιβανέζο συγγραφέα Kahlil Gibran.
-Με το προηγούμενο δίσκο βρήκα, εκτός του doom/death metal, και πολλά black metal στοιχεία, ενώ εδώ με το ΕΡ γίνονται πιο ωμά τα πράγματα. Συμφωνείς;
Αυτό ισχύει. Έχουμε την εντύπωση ότι αυτά τα (post)black metal στοιχεία αντικαταστάθηκαν εδώ με ένα πιο thrashy αίσθημα αυτή τη φορά. Πηγαίνουμε με το ρεύμα όταν γράφουμε μουσική, με αποτέλεσμα να εκπλήσσουμε και του εαυτούς μας κάθε φορά.
-Σας αρέσει να πειραματίζεστε με τη μουσική σας;
Λοιπόν, θα το θέσω διαφορετικά. Δεν μας αρέσει να έχουμε κανόνες ή όρια όταν γράφουμε μουσική. Εφόσον σε όλους μας αρέσει, όλα είναι καλλα, ανεξάρτητα από το είδος που θα ονομαστεί. Δε θεωρώ πως έχουμε γράψει για παράδειγμα το ίδιο τραγούδι δύο φορές. Όλα έχουν δική τους ταυτότητα, αλλά αναμφίβολα είναι Marche Funèbre.
-Πώς προέκυψε η διασκευή στο "As I Die" των Paradise Lost;
Παίζαμε ζωντανά αυτό το κομμάτι, ήδη από το 2009 και συνεχίστηκε μέχρι πέρσι. Οπότε ταίριαζε τέλεια με τον επετειακό χαρακτήρα του ΕΡ, και ήταν πολύ διασκεδαστικό το να ηχογραφούμε αυτό το κλασικό κομμάτι.
-Φέτος συμπληρώνετε μια δεκαετία ύπαρξης.Πώς νιώθεις για αυτό; Έαν υπήρχε η ευκαιρία, θα άλλαζες κάτι όλα αυτά τα χρόνια;
Όλοι αισθανόμαστε πραγματικά ωραία. Κάναμε πολλά cool πράγματα και φέτος, όπως και περσι, και τα περισσότερα χρόνια πριν. Έτσι, κοιτάζοντας πίσω δεν υπάρχει υποθέτω κάτι που ενδεχομένως να κάναμε διαφορετικά. Φυσικά κάναμε λάθη, μεγάλα κάποιες φορές, αλλά χάρη σε αυτά, μπορέσαμε να μάθουμε, να ωριμάσουμε και να μεγαλώσουμε σαν μπάντα και σαν άνθρωποι.
-Τι μπορούμε να περιμένουμε από την εμφάνιση σας στην Αθήνα;
Μια ζωντανή τελετή, γεμάτη 100% ενέργεια, γεμάτη με μια μίξη από τα καλύτερα μας κομμάτια μέχρι σήμερα, κάποια αργα και άλλα γρήγορα, συνδυάζοντας έτσι όλα τα στοιχεία που κάνουν τη μουσική μας μοναδική με κάποιον τρόπο. Με όλη την εμπειρία που έχουμε στη σκηνή και αυτό το ενθουσιώδες κοινό που ελπίζουμε να δούμε στην Αθήνα, το παρθενικό μας Ελληνικό show, θέλουμε να είναι κάτι που θα μείνει!
-Γνωρίζετε κάτι σχετικά με την Ελληνική σκηνή;
Φυσικά. Προσωπικά μεγάλωσα με μπάντες όπως οι Necromantia, Elysian Fields και οι Septicflesh. Αυτές τις μέρες έχω κολλήσει και ακούω Rotting Christ, που δεν είχα ασχοληθεί με τους πρώτους δίσκους, κι έχω και κάποια άλμπουμ των On Thorns I Lay, και Decemberance επίσης. Πιστεύω ότι το ελληνικό underground είναι πραγματικά ενδιαφέρον και δυνατό, οπότε ναι, είπα ότι ανυπομονώ για το The Room Of Doom Fest;!
-Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας; Ετοιμάζετε κάτι νέο;
Έχουμε ακόμα κάποιες συναυλίες για το τρέχον έτος, και προγραματίζουμε κάποιες ενδιαφέρουσες εμφανίσεις και για το 2019. Αν όλα πάνε καλά, θα επισκεφθούμε και άλλες χώρες για πρώτη φορά, κάτι πυο για εμάς πλέον γίνεται συνήθεια. Έπειτα θα κάσουμε να γράψουμε νέα κομμάτια, που θέλουμε να τα κυκλοφορήσουμε το 2020, και το σημαντικότερο είναι πως ετοιμαζόμαστε να γίνουμε support σε μια μεγάλη μπάντα που κλείνει τα 25 χρόνια της. Σίγουρα ακόμα δεν έχουμε τελειώσει.
-Ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σας...
Η ακολουθία έρχεται υπό doom ήχους. Τα λέμε στις 3 Νοεμβρίου στο Temple (ταιριαστό όνομα).
Γιάννης Χαρτζανιώτης
ENGLISH VERSION
-First of all, congratulations for your new EP. How became the idea for "Death Wish Woman"?
Right after we recorded ‘Into the Arms of Darkness’ we started writing new stuff again. Two faster paced songs were written: ‘Broken Wings’ & ‘Death Wish Woman’. We immediately realised that this might be no ‘normal’ album material, so we chose to release them as an EP, to celebrate our tenth year of existence. Not to scare our more doom metal fans too much we also wrote an epic doom death song with lots of clean vocal lines, ‘A Departing Guest’. Together it’s a concept we borrowed from Lebanese writer Kahlil Gibran (RIP).
-Your previous album "Into The Arms Of Darkness", except its doom/death feeling, had many black metal elements too. Now with your EP, you became more raw with your music. Do you agree?
That’s correct. We have the impression those (post-)black metal elements got replaced by a more thrashy feeling this time. We just go with the flow when we write our music, so yeah, we surprise even ourselves from time to time.
-Do you like to be experimental with your extreme music?
Well, I would put it differently: we don’t like to have any rules or boundaries when we write music. As long as we all like it, it’s fine, whatever style people like to name it. I don’t think we wrote the same song twice so to speak. They all have their own identity, yet unmistakably Marche Funèbre.
-How did you decide to cover "As I Die" from Paradise Lost?
We play this song live since 2009, and did so until last year. So for this anniversary EP we thought it would be fitting. Recording this classic was fun to do.
-This year you celebrate the first decade of the band. How do you feel about it? If you had the opportunity, is there something that you would like to change it, all of these years?
We feel really great. We did a lot of cool things this year again, just as last year and most years before actually. So looking back there’s not really one thing we would have done differently I guess. Of course we made mistakes, big ones even, but thanks to those we could learn and grow as a band and as individuals as well.
-What can we expect from your live show in Athens?
An energetic 100% live ritual filled with a mix of some of our best songs to date, both slow and fast, combining all the elements that make our music unique in a way. And with all the experience we have on the stage and the enthusiastic crowd we hope to find in Athens this first Greek show of us will be one to remember!
-Do you know something about Greek metal scene?
Of course. I grew up with bands like Necromantia, Elysian Fields, Septic Flesh, … These days I really dig Rotting Christ (couldn’t really get into them on their first records). I got some albums of On Thorns I lay, and Decemberance as well. All in all I have the impression Greek underground metal is really interesting and devoted. So yeah, did I mention we are looking forward on coming to The Room of Doom fest?!
-What are your next plans? Are you preparing for something new?
We have some cool gigs lined up for this year and are planning some interesting gigs for 2019 as well. If all goes well we will see some new countries again, a yearly habit of us.
Next to that we have written quite some new songs that we aim to release in 2020. And on top of that we are working on a new cover of a respected band for their 25th anniversary.
You didn’t hear the last of us for sure!
-Thank you for this interview, the last lines are yours...
The March is coming… with the sound of DOOM. See ya on November 3rd in The Temple! (fitting name^^)
-Πρώτα απ'όλα συγχαρητήρια για το νέο σας ΕΡ. Πώς προέκυψε η ιδέα για το "Death Wish Woman";
Αμέσως μετά τις ηχογραφήσεις του "Into The Arms Of Darkness" ξεκινήσαμε να γράφουμε ξανά νέο υλικό. Γράφτηκαν δύο πιο γρήγορα κομμάτια, το "Broken Wings" και "Death Wish Woman". Αμέσως διαπιστώσαμε ότι το υλικό δε θα μπορούσε να αποτελεί μέρος κάποιου "κανονικού" άλμπουμ, οπότε θέλαμε αν τα βάλουμε σε ένα ΕΡ για να γιορτάσουμε τα δέκα χρόνια ύπαρξης. Για να μη τρομάξουμε και τους doom metal φίλους, έχουμε γράψει και ένα επικό doom death metal κομμάτι με κάποιες καθαρές φωνητικές γραμμές, το "A Departing Guest". Όλα αυτά αποτελούν ένα concept επηρεασμένο από τον Λιβανέζο συγγραφέα Kahlil Gibran.
-Με το προηγούμενο δίσκο βρήκα, εκτός του doom/death metal, και πολλά black metal στοιχεία, ενώ εδώ με το ΕΡ γίνονται πιο ωμά τα πράγματα. Συμφωνείς;
Αυτό ισχύει. Έχουμε την εντύπωση ότι αυτά τα (post)black metal στοιχεία αντικαταστάθηκαν εδώ με ένα πιο thrashy αίσθημα αυτή τη φορά. Πηγαίνουμε με το ρεύμα όταν γράφουμε μουσική, με αποτέλεσμα να εκπλήσσουμε και του εαυτούς μας κάθε φορά.
-Σας αρέσει να πειραματίζεστε με τη μουσική σας;
Λοιπόν, θα το θέσω διαφορετικά. Δεν μας αρέσει να έχουμε κανόνες ή όρια όταν γράφουμε μουσική. Εφόσον σε όλους μας αρέσει, όλα είναι καλλα, ανεξάρτητα από το είδος που θα ονομαστεί. Δε θεωρώ πως έχουμε γράψει για παράδειγμα το ίδιο τραγούδι δύο φορές. Όλα έχουν δική τους ταυτότητα, αλλά αναμφίβολα είναι Marche Funèbre.
-Πώς προέκυψε η διασκευή στο "As I Die" των Paradise Lost;
Παίζαμε ζωντανά αυτό το κομμάτι, ήδη από το 2009 και συνεχίστηκε μέχρι πέρσι. Οπότε ταίριαζε τέλεια με τον επετειακό χαρακτήρα του ΕΡ, και ήταν πολύ διασκεδαστικό το να ηχογραφούμε αυτό το κλασικό κομμάτι.-Φέτος συμπληρώνετε μια δεκαετία ύπαρξης.Πώς νιώθεις για αυτό; Έαν υπήρχε η ευκαιρία, θα άλλαζες κάτι όλα αυτά τα χρόνια;
Όλοι αισθανόμαστε πραγματικά ωραία. Κάναμε πολλά cool πράγματα και φέτος, όπως και περσι, και τα περισσότερα χρόνια πριν. Έτσι, κοιτάζοντας πίσω δεν υπάρχει υποθέτω κάτι που ενδεχομένως να κάναμε διαφορετικά. Φυσικά κάναμε λάθη, μεγάλα κάποιες φορές, αλλά χάρη σε αυτά, μπορέσαμε να μάθουμε, να ωριμάσουμε και να μεγαλώσουμε σαν μπάντα και σαν άνθρωποι.
-Τι μπορούμε να περιμένουμε από την εμφάνιση σας στην Αθήνα;
Μια ζωντανή τελετή, γεμάτη 100% ενέργεια, γεμάτη με μια μίξη από τα καλύτερα μας κομμάτια μέχρι σήμερα, κάποια αργα και άλλα γρήγορα, συνδυάζοντας έτσι όλα τα στοιχεία που κάνουν τη μουσική μας μοναδική με κάποιον τρόπο. Με όλη την εμπειρία που έχουμε στη σκηνή και αυτό το ενθουσιώδες κοινό που ελπίζουμε να δούμε στην Αθήνα, το παρθενικό μας Ελληνικό show, θέλουμε να είναι κάτι που θα μείνει!
-Γνωρίζετε κάτι σχετικά με την Ελληνική σκηνή;
Φυσικά. Προσωπικά μεγάλωσα με μπάντες όπως οι Necromantia, Elysian Fields και οι Septicflesh. Αυτές τις μέρες έχω κολλήσει και ακούω Rotting Christ, που δεν είχα ασχοληθεί με τους πρώτους δίσκους, κι έχω και κάποια άλμπουμ των On Thorns I Lay, και Decemberance επίσης. Πιστεύω ότι το ελληνικό underground είναι πραγματικά ενδιαφέρον και δυνατό, οπότε ναι, είπα ότι ανυπομονώ για το The Room Of Doom Fest;!
-Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας; Ετοιμάζετε κάτι νέο;
Έχουμε ακόμα κάποιες συναυλίες για το τρέχον έτος, και προγραματίζουμε κάποιες ενδιαφέρουσες εμφανίσεις και για το 2019. Αν όλα πάνε καλά, θα επισκεφθούμε και άλλες χώρες για πρώτη φορά, κάτι πυο για εμάς πλέον γίνεται συνήθεια. Έπειτα θα κάσουμε να γράψουμε νέα κομμάτια, που θέλουμε να τα κυκλοφορήσουμε το 2020, και το σημαντικότερο είναι πως ετοιμαζόμαστε να γίνουμε support σε μια μεγάλη μπάντα που κλείνει τα 25 χρόνια της. Σίγουρα ακόμα δεν έχουμε τελειώσει.
-Ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη, ο επίλογος είναι δικός σας...
Η ακολουθία έρχεται υπό doom ήχους. Τα λέμε στις 3 Νοεμβρίου στο Temple (ταιριαστό όνομα).
Γιάννης Χαρτζανιώτης
ENGLISH VERSION
-First of all, congratulations for your new EP. How became the idea for "Death Wish Woman"?
Right after we recorded ‘Into the Arms of Darkness’ we started writing new stuff again. Two faster paced songs were written: ‘Broken Wings’ & ‘Death Wish Woman’. We immediately realised that this might be no ‘normal’ album material, so we chose to release them as an EP, to celebrate our tenth year of existence. Not to scare our more doom metal fans too much we also wrote an epic doom death song with lots of clean vocal lines, ‘A Departing Guest’. Together it’s a concept we borrowed from Lebanese writer Kahlil Gibran (RIP).
-Your previous album "Into The Arms Of Darkness", except its doom/death feeling, had many black metal elements too. Now with your EP, you became more raw with your music. Do you agree?
That’s correct. We have the impression those (post-)black metal elements got replaced by a more thrashy feeling this time. We just go with the flow when we write our music, so yeah, we surprise even ourselves from time to time.
-Do you like to be experimental with your extreme music?
Well, I would put it differently: we don’t like to have any rules or boundaries when we write music. As long as we all like it, it’s fine, whatever style people like to name it. I don’t think we wrote the same song twice so to speak. They all have their own identity, yet unmistakably Marche Funèbre.
-How did you decide to cover "As I Die" from Paradise Lost?
We play this song live since 2009, and did so until last year. So for this anniversary EP we thought it would be fitting. Recording this classic was fun to do.
-This year you celebrate the first decade of the band. How do you feel about it? If you had the opportunity, is there something that you would like to change it, all of these years?
We feel really great. We did a lot of cool things this year again, just as last year and most years before actually. So looking back there’s not really one thing we would have done differently I guess. Of course we made mistakes, big ones even, but thanks to those we could learn and grow as a band and as individuals as well.
-What can we expect from your live show in Athens?
An energetic 100% live ritual filled with a mix of some of our best songs to date, both slow and fast, combining all the elements that make our music unique in a way. And with all the experience we have on the stage and the enthusiastic crowd we hope to find in Athens this first Greek show of us will be one to remember!
-Do you know something about Greek metal scene?
Of course. I grew up with bands like Necromantia, Elysian Fields, Septic Flesh, … These days I really dig Rotting Christ (couldn’t really get into them on their first records). I got some albums of On Thorns I lay, and Decemberance as well. All in all I have the impression Greek underground metal is really interesting and devoted. So yeah, did I mention we are looking forward on coming to The Room of Doom fest?!
-What are your next plans? Are you preparing for something new?
We have some cool gigs lined up for this year and are planning some interesting gigs for 2019 as well. If all goes well we will see some new countries again, a yearly habit of us.
Next to that we have written quite some new songs that we aim to release in 2020. And on top of that we are working on a new cover of a respected band for their 25th anniversary.
You didn’t hear the last of us for sure!
-Thank you for this interview, the last lines are yours...
The March is coming… with the sound of DOOM. See ya on November 3rd in The Temple! (fitting name^^)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου