Iskald - Innhøstinga (Album Review)

Τέσσερα ολόκληρα χρόνια μετά από την προηγούμενη τους κυκλοφορία ('Nedom og Nord',2014 ), οι άκρως "παγωμένοι"και προερχόμενοι από την καρδιά της Νορβηγίας, Iskald , "φέρνουν" το νέο τους πόνημα στον Νορβηγικό Black Metal -και συνεπώς στον ευρύτερο  Ευρωπαϊκo ακραίο Metal- χώρο. Το συνθετικό δίδυμο Larsen και Krekling με ήδη 4 αξιοπρεπείς κυκλοφορίες στη δισκογραφική τους "φαρέτρα" από το 2005, μας αποδεικνύουν με τον νέο τους δίσκο, "Innhøstinga" (αγγλ. 'The Harvest') ότι είναι ίσως από τις πιο υποτιμημένες μπάντες που έχει να προσφέρει η πατρίδα του δεύτερου κύματος του Black Metal.
 

 Ως άξιος διάδοχος του 'Nedom og Nord' ο οποίος αποτελούσε μια ωδή στον παγωμένο Βορρά, το 'Innhøstinga' αποτελεί ένα ηχητικό sequel στην νοερή μας περιπλάνηση στα χιονισμένα τοπία . Ήδη από το εισαγωγικό riff του εναρκτήριου κομματιού , "The Atrocious Horror" , καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για έναν δίσκο που δε θα αποτύχει στο να τραβήξει την προσοχή και του πιο απαιτητικού ακροατή. Αποτελεί την τέλεια δυναμική και γρήγορη εισαγωγή  με "κρυστάλλινο" ήχο και κιθαριστικά σημεία που μόνο με λεπίδες που πριονίζουν πάγο θα μπορούσαν να παρομοιαστούν. Συνεχίζοντας ,  κομμάτια όπως το "No Amen" και "Offer av Livet" στα οποία μειώνονται κάπως οι ταχύτητες , οι Νορβηγοί προσφέρουν ένα είδος ποικιλομορφίας όπου τα κομμάτια είναι αρκετά ξεχωριστά μεταξύ τους δίχως όμως να διαταράσσεται η καλή ροή του δίσκου. Επίσης, η επιλογή τους να περιέχουν στίχους στην μητρική τους γλώσσα προσθέτει στο κρύο και μελωδικά σκοτεινό ηχόχρωμα που θέλουν να δημιουργήσουν.

 

Τα επόμενα κομμάτια  συνεχίζουν στην ίδια σταθερά καλή πορεία. Η τετράδα των "Even Dawn Drew Twilight", "Rest...Not in Peace", "Den Siste Vintre" & "From Traitor to Beast" δείχνουν την προαναφερθείσα ποικιλομορφία ,καθώς δένουν όλα τα ιδιαίτερα μουσικά στοιχεία για τα οποία φημίζεται η τέχνη του μελωδικού Black Metal. Ακουστικά σημεία που θα έκαναν τους Empyrium και τους Ulver των early 90's να ζηλέψουν, καθαρά φωνητικά με  έμπνευση από Enslaved και Borknagar, όπως επίσης και guitar solo "έκπληξη".

 

Το 'Innhøstinga' κορυφώνεται με το σχεδόν 7-λεπτο μελαγχολικό έπος "Lysene som Forsvant" (αγγλ. The Lights that Disappeared) . Ένα πανέμορφα λυπηρό και κάπως πιο πειραματικό κομμάτι που "παντρεύει" αρμονικά στοιχεία μελωδικού και ατμοσφαιρικού Black , παράλληλα φλερτάροντας ακόμη και με μελωδικό Doom και την προσθήκη πλήκτρων. Τέλος, σαν το Ουροβόρο Ερπετό , ο δίσκος κάνει τον κύκλο του ολοκληρώνοντας με το ομώνυμο  κομμάτι που μας επιστρέφει στο υφος των πρώτων κομματιών.

 

Οι Νορβηγοί Iskald που μεταφράζονται ως "ice-cold" ,φαίνεται πως δικαίως φέρουν το όνομα αυτό διότι εκφράζει απόλυτα την μουσική τους και ιδιαίτερα το πέμπτο τους άλμπουμ , το οποίο είναι το πιο σύνθετο μέχρι στιγμής και η αλλαγή του παραγωγού ευνόησε ως προς το συνολικό αποτέλεσμα. Η παραγωγή δίνει ιδιαίτερη προσοχή στη λεπτομέρεια, οι κιθάρες και τα ντραμς ερχονται στο προσκήνιο ώστε να τονιστεί η μελωδικότητα και η εναλλαγή ρυθμών αντίστοιχα που εκφράζει τον ήχο του μοντέρνου -μετά 2000- μελωδικού Black, αν και το μπάσο θα μπορούσε να ήταν πιο δυνατό.

Εν κατακλείδι, αποτελεί μια προσεγμένη, ευκολοάκουστη και ενδιαφέρουσα δουλειά που δεν κουράζει παρόλο που κοντεύει την μια ώρα σε διάρκεια και γενικώς, διακατέχεται από μια αίσθηση του οικείου .Με λίγα λόγια, ενώ οι Iskald δεν φέρνουν τίποτα άλλο καινούριο στο τραπέζι που δεν έχουμε ξανά ακούσει στο παρελθόν, αυτό δεν είναι καθόλου αρνητικό. Αντιθέτως, ο χώρος του ακραίου ήχου έχει ανάγκη και από τέτοια συγκροτήματα με σταθερά καλή ποιότητα κυκλοφοριών.

(8/10)

Δάφνη Φακιολά