Η μαυρισμένη νοοτροπία των Decline Of The I επανέρχεται στο προσκήνιο μετά από τρία χρόνια, ψάχνοντας μια έξοδο με το ολοκαίνουριο "Escape". Το γαλλικό project κάνει έναν κύκλο στα χειρότερα συναισθήματα μας και στην άβυσσο του υποσυνείδητου, δίνοντας μας ένα έργο πολύ ιδιαίτερο και ηχητικά δύσκολο.
Το ψυχρό "Disruption", δίνει το έναυσμα για τον δίσκο, με το νοσηρό ψιθυριτό πλάι στις ξυστές κιθάρες και τα βαθιά μπάσα, να μας βάζει στην ατμόσφαιρα του, μονομιάς.Μάλιστα, μουσικά από τις πρώτες νότες αποκαλύφθηκαν τα post περάσματα αν και στο "Enslaved By Existence", αυτά ενώνονται με διάφορους πειραματισμούς και εφέ, και μια χορωδία που κάνει πιο μεγαλειώδες το σκοτεινό, πολυποίκιλο black ύφος του άλμπουμ.
Το "Organless Body" μπορεί να είναι ακραίο και σκατόψυχο, αλλά μας δημιουργεί με τους ήχους του ένα απόκοσμο ταξίδι που φτάνει μέχρι τους χειρότερους εφιάλτες, εως ότoυ βέβαια να μας ξυπνήσει η κραυγή στη μέση τoυ κομματιού και τα απανωτά blastbeats. Στη συνέχεια, το "Hurlements en faveur de FKM" δεν αλλάζει πολύ το ύφος αν και οι μελωδίες του είναι εμφανώς περισσότερες θυμίζοντας τις καταθλιπτικές κατευθύνσεις των Shining και των Lifelover, ενώ κατα διαστήματα το χαοτικό πεδίο που βυθίζεται το κομμάτι φέρνει στο μυαλό την αγριότητα των Deathspell Omega.
Το δεκάλεπτο "Negantropy (fertility sovereign)" μας παίρνει από τα μούτρα με το ηλεκτρονικό του ύφος αν και το πιάνο στη συνέχει καταλαγιάζει λίγο την ατμόσφαιρα μέχρι να σκάσουν στην πορεία τα ωμά του τύμπανα και να πάρει πιο κλασικές black metal κατευθύνσεις...ενώ προς το τέλος θα επιστρέψει στην αρχική του απόκοσμη, ημι-industrial μορφή.
Το άλμπουμ κλείνει με το πιο groovy "Je pense donc je fuis" το οποίο πάλι θα φέρει διαφορετικά στοιχεία στο μαυρομεταλικό σκηνικό, ενώ θα λήξει με ένα επιθετικό μπάσιμο προς το τέλος και μοιρολόγια που θα σπαράξουν την καρδιά μας.
Το τρίτο πόνημα του γαλλικού ακραίου project σίγουρα ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Παρόλο που το black metal ανά περιόδους μπλέκεται με διάφορα ύφη και μπαίνει σε πιο κουλτουριάρικα και φιλοσοφικά χωράφια, όπως συμβαίνει δηλαδή με μπάντες όπως οι Myrkur, και Der Weg Einer Freiheit, δεν απομακρύνεται από την κατραμιασμένη ή ψυχρή αύρα.
Οι Decline Of The I, με τον post ήχο που προσθέτουν και τα διάφορα ορχηστρικά,ηλεκτρονικά ή industrial στοιχεία, δίνουν κάτι που πολλούς fans του ακραίου ήχου θα ξενίσουν, αφού απέχει πολύ από το black που πολλοί αγάπησαν και μίσησαν. Τα συναισθήματα ποικίλουν όπως και ο ήχος του "Escape", ενώ θα χρειαστεί χρόνος και πολλή ανοιχτή σκέψη για να αναδειχθεί στην πορεία το συγκεκριμένο άλμπουμ, όχι μόνο από τους απανταχού metalheads, αλλά και από τον ίδιο τον γράφοντα!
(7,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου