Επτά χρόνια μετά το διχασμένο, και κατ'εμέ μετριότατο "Void", οι Σουηδοί Craft, εμφανώς πιο κοντά στο ακραίο ύφος της πρηγύμενης δεκαετίας, αλλά αφουγκραζόμενοι και τους παλμούς της τωρινής σάπιας κοινωνίας, επέστρεψαν με το νέο τους άλμπουμ "White Noise And Black Metal".
Το εναρκτήριο "The Cosmic Sphere Falls", αποτελεί ένα ψυχρά μελωδικό κομμάτι με πολλές κλασικές black metal φόρμες, βγάζοντας προς τα έξω όλο το μίσος και το σκοτάδι των Σουηδών, με τις ξυστές του κιθάρες.
Από την άλλη, τα "Again" και "Undone" φλερτάρουν με το μοντέρνο καθώς, το πρώτο έχει κάποια samples και ηλεκτρονικά στοιχεία, ενώ στο "Undone", χωρίς να αρνείται αυτές τις προσθήκες, μπάινουν και πιο groove και black n roll στοιχεία.
Μπορεί όλες αυτές οι πινελιές να μην αλλοίωναν τη βασική ταυτότητα που έχουν ανά τα χρόνια οι Craft, αλλά το δυνατό και πιο αμιγώς black/rock n roll, "Tragedy Of Pointless Games" δίνει φρεσκάδα στον ήχο τους, με την καλογυαλισμένη παραγωγή, βοηθώντας να πατήσουν σε πιο mainstream δρόμους. Το "Darkness Falls" στη συνέχεια, δείχνει πως θα ακούγονταν οι γείτονες τους, Satyricon αν ήταν λίγο πιο βρώμικοι, σε ένα κομμάτι με αρκετές πανκ στιγμές, που προσωπικά με χάλασε σε σχέση με το υπόλοιπο σύνολο.
Συνδυάζοντας την ψυχρή και μισανθρωπική ατμόσφαιρα με όλη τη σύγχρονη αντίληψη των εν λόγω black metallers, έρχεται το "YHVH's Shadow", ενώ λίγο πιο πριν, το instrumental "Crimson" θύμισε έντονα τις παλιές και καλές εποχές του "Fuck The Universe" με την σκατένια, καταθλιπτική του διάθεση.
Τέλος, το σχεδόν ομότιτλο "White Noise", κλείνει το άλμπουμ αρκετά δυνατά και επιθετικά με την ωμή ατμόσφαιρα να ξαναμπαίνει στο παιχνίδι, έστω και μόλις λίγα λεπτά πριν τη λήξη του, ενώ τα leads του βάζουν λίγο φως στην όλη μαυρίλα .
Με ένα πρόχειρο, πρώτο άκουσμα, το "White Noise And Black" φάνηκε σαν μια σκληρότερη, πιο εξελιγμένη εκδοχή του "Void". Ακούγοντας όμως προσεκτικότερα πως αναπτύσσεται το κάθε κομμάτι ξεχωριστά, βρίσκουμε αρκετές πιο πειραματικές και ψαγμένες στιγμές, αλλά με κυριότερη βάση στο αυθεντικό black metal. Η ψύχρα και η σκοτεινιά που αφήνει με τα οχτώ του κομμάτια, είναι αρκετή για να μπει ο νέος δίσκος των Craft στην κορυφαία πεντάδα των black metal κυκλοφοριών του 2018, και ελπίζουμε να μη ξανακάνουν τόσα πολλά χρόνια για να ακούσουμε κάτι νέο από αυτούς.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Το εναρκτήριο "The Cosmic Sphere Falls", αποτελεί ένα ψυχρά μελωδικό κομμάτι με πολλές κλασικές black metal φόρμες, βγάζοντας προς τα έξω όλο το μίσος και το σκοτάδι των Σουηδών, με τις ξυστές του κιθάρες.
Από την άλλη, τα "Again" και "Undone" φλερτάρουν με το μοντέρνο καθώς, το πρώτο έχει κάποια samples και ηλεκτρονικά στοιχεία, ενώ στο "Undone", χωρίς να αρνείται αυτές τις προσθήκες, μπάινουν και πιο groove και black n roll στοιχεία.
Μπορεί όλες αυτές οι πινελιές να μην αλλοίωναν τη βασική ταυτότητα που έχουν ανά τα χρόνια οι Craft, αλλά το δυνατό και πιο αμιγώς black/rock n roll, "Tragedy Of Pointless Games" δίνει φρεσκάδα στον ήχο τους, με την καλογυαλισμένη παραγωγή, βοηθώντας να πατήσουν σε πιο mainstream δρόμους. Το "Darkness Falls" στη συνέχεια, δείχνει πως θα ακούγονταν οι γείτονες τους, Satyricon αν ήταν λίγο πιο βρώμικοι, σε ένα κομμάτι με αρκετές πανκ στιγμές, που προσωπικά με χάλασε σε σχέση με το υπόλοιπο σύνολο.
Συνδυάζοντας την ψυχρή και μισανθρωπική ατμόσφαιρα με όλη τη σύγχρονη αντίληψη των εν λόγω black metallers, έρχεται το "YHVH's Shadow", ενώ λίγο πιο πριν, το instrumental "Crimson" θύμισε έντονα τις παλιές και καλές εποχές του "Fuck The Universe" με την σκατένια, καταθλιπτική του διάθεση.
Τέλος, το σχεδόν ομότιτλο "White Noise", κλείνει το άλμπουμ αρκετά δυνατά και επιθετικά με την ωμή ατμόσφαιρα να ξαναμπαίνει στο παιχνίδι, έστω και μόλις λίγα λεπτά πριν τη λήξη του, ενώ τα leads του βάζουν λίγο φως στην όλη μαυρίλα .
Με ένα πρόχειρο, πρώτο άκουσμα, το "White Noise And Black" φάνηκε σαν μια σκληρότερη, πιο εξελιγμένη εκδοχή του "Void". Ακούγοντας όμως προσεκτικότερα πως αναπτύσσεται το κάθε κομμάτι ξεχωριστά, βρίσκουμε αρκετές πιο πειραματικές και ψαγμένες στιγμές, αλλά με κυριότερη βάση στο αυθεντικό black metal. Η ψύχρα και η σκοτεινιά που αφήνει με τα οχτώ του κομμάτια, είναι αρκετή για να μπει ο νέος δίσκος των Craft στην κορυφαία πεντάδα των black metal κυκλοφοριών του 2018, και ελπίζουμε να μη ξανακάνουν τόσα πολλά χρόνια για να ακούσουμε κάτι νέο από αυτούς.
(8/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου