Πέμπτη 19 Απριλίου 2018

SVART LOTUS-STEMMER FRA DYPET (Album Review)

 Δύο χρόνια μετά τη γνωριμία μου με τους Svart Lotus, το συγκρότημα από τη Νορβηγία κυκλοφορεί το νέο του πόνημα. Το πρώτο full length των σχετικά νεοσύστατων, Σκανδιναβών metallers, φέρνει στο μυαλό τις πρώτες ήμερες του black metal, με τον ιθύνων νου τους, τον Seidemann (1349) να έχει μαζί του αρκετούς καλεσμένους!




Με την εισαγωγή του Mirai Kawashima (Sigh) να απαγγέλει στα Ιαπωνικά με έναν ψιθυριστό, μυσταγωγικό τρόπο κάτω από τα κιθαριστικά στρώματα πάγου του ομώνυμου "Stemmer Fra Dypet", η συνέχεια έρχεται ακόμα πιο σκοτεινή και ακραία, με τα "Primitiv" και "Carved From Below", να ακολουθούν το δρόμο της αρχής με τις επιρροές από τη Νορβηγική σκηνή των 90s, ενώ θα συναντήσουμε και τα κιθαριστικά solos των Andy Thomas και Jarrett Pritchard αντίστοιχα.

Αν και η αρχή συνδύαζε τις πρώτες μέρες των Burzum και των Satyricon σε πολλά σημεία, επικεντρώνοντας στην ωμή ατμόσφαιρα του παλιού καλού black metal, το "Ritualkammeret" χαμηλώνει και άλλο τις ταχύτητες του χωρίς να χάνεται το ερεβώδες ύφος του δίσκου, το οποίο κιόλας είναι εμφανώς αλλαγμένο σε σχέση με το προηγούμενο ΕΡ τους.
Τα "Dagen Gryr" και "Reptilian Overlords" χωρίς να πατούν καθόλου γκάζ,ι σε πολλά μέρη ενώνουν το doom με τον παραδοσιακό Νορβηγικό σκληρό ήχο, ενώ μάλιστα υπάρχουν και κάποια black n roll στοιχεία που μας βγάζουν από τη μονοτονία.  Το "1993",  που ενδεχομένως αναφέρεται στις μαύρες εκείνες περιόδους που έκαναν την black metal σκηνή διάσημη παγκοσμίως για τους λάθος λόγους, δύναται να γίνει ένα ακραίο soundtrack, ενώ τέλος το "En Ferdamann Krysser Slitt Spor" με τις ψυχρές του μελωδίες και το κολασμένο του ύφος, κλείνει το ντεμπούτο των Svart Lotus.

Έχοντας ακούσει πολλές φορές το "Stemmer Fra Dypet", μπορώ να πω, πως αν και ο ήχος του έχει διαφοροποιηθεί από το ΕΡ που προηγήθηκε και βρέθηκε μια ταυτότητα πιο κοντά στο κλασσικό second wave of black metal, υπάρχουν αρκετά στοιχεία που δεν κάνουν  μονότονο ή βαρετό το συγκεκριμένο άλμπουμ. Ο Seidemann φαίνεται πως θέλει να πειραματιστεί και να δώσει ιδέες τελείως διαφορετικές από εκείνές τις σκληροτράχηλες των 1349, ενώ καταφέρνει χωρίς πολλές υπερβολές να ενώσει τον ήχο και τη γλώσσα της Νορβηγίας με διάφορα πολυπολιτισμικά στοιχεία όπως τα Αγγλικά, τα Ιαπωνικά, Ισλανδικά και Φιλανδικά.

(8,5/10)

Γιάννης Χαρτζανιώτης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου