Οι Blodiga Skald τα έχουν τσούξει και έρχονται ανεβασμένοι στο προσκήνιο. Η μουσική τους φαντάζει να έχει βγει από τις κρύπτες του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών ή από κάποια ξεχασμένη πύλη του World Of Warcraft και του Hearthstone, επηρρεασμένη από τις Φιλανδικές λίμνες. Όμως οι εν λόγω κύριοι δεν έρχονται από τον μακρυνό Βορρά, αλλά από την γειτονική Ιταλία και έχουν στα μπαγκάζια τους το ντεμπούτος τους, "Ruhn".
Το "Ruhn" είναι ο δίσκος που μέσα στην ατμόσφαιρα του μεσαιωνικού αποκρυφισμού μπορεί να σε διασκεδάσει. Οι ήχοι του φαντάζουν να έχουν βγει από κάποια ταβέρνα της εποχής, γεμάτη μέθυσους, μάγισσες και τρελούς ψευδοπροφήτες με τα ξόρκια τους αγκαλιά, κάτι που φαίνεται ήδη από το εναρκτήριο "Epicavendemmia" αλλά και με το γέμισμα των παραδοσιακών μελωδιών και το wannabe reggae πέρασμα στο "No Grunder No Cry", το οποίο διακατέχεται και από πολλές death metal στιγμές, σε ένα παράξενο πάντρεμα.
Το ομώνυμο "Ruhn" βέβαια είναι πιο στακάτο και επικό, με το κέφι να αναζωπυρώνεται στο "I Don't Understand", σε μια παραδοσιακή, τσιγγάνικη μπαλάντα με βιολιά και ακορντεον. Στην αντίθετη κατεύθυνση έρχεται το "Sadness" το οποίο αφήνει κατά μέρος τις μελωδίες σε ένα βαρύ πολεμικό κομμάτι, που ίσως είναι και ένα από τα πιο σοβαρά του δίσκου, ενώ το "Blood And Feast" περιγράφει από μόνο του το ύφος του κομματιού, με τις folk στιγμές να χρωματίζουν τα κοφτά ματωμένα riffs.
Συνεχίζοντας κάπως έτσι μέχρι λίγο πριν το τέλος, το "Panapiir" θυμίζοντας μου λίγο τους Φιλανδούς Korpiklaani, καταφέρνουν να μας ξεγελάσουν με τις γλυκιές νότες της αρχής, οι οποίες μας χαλαρώνουν για λίγο, μέχρι να έρθει το σφυροκόπημα της συνέχειας και οι ιαχές τους λίγο πριν το σόλο.
Κάπως έτσι φτάνουμε στο "Too Drunk To Sing", το οποίο γράφει τον επίλογο με όμορφες μελωδίες χωρίς να ξεφεύγει από το γενικό σύνολο.
Φτάνοντας σε αυτό το σημείο, εχω να πω πως το άλμπουμ των Ιταλών, αν εξαιρέσουμε μερικά ενορχηστρικά πειράματα που δε ταίριαζαν μεταξύ τους, αποτελεί μια αρκετά καλή δουλειά που δίνει κέφι. Οι ήχοι του και στα folk σημεία αλλά και στα μεταλλικά ξεσπάσματα είναι ιδιαίτερα ανεβαστικοί και καλοδουλεμένοι, ανοίγοντα έτσι δρόμους σε έναν αλλοτινό, φανταστικό κόσμο. Το "Ruhn" και γενικότερα η μουσική των Blodiga Skald θα κάνει πολύ καλή παρέα στους φίλους των Equilibrium, Korpiklaani, και Ensiferum.
(7/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης.
Το "Ruhn" είναι ο δίσκος που μέσα στην ατμόσφαιρα του μεσαιωνικού αποκρυφισμού μπορεί να σε διασκεδάσει. Οι ήχοι του φαντάζουν να έχουν βγει από κάποια ταβέρνα της εποχής, γεμάτη μέθυσους, μάγισσες και τρελούς ψευδοπροφήτες με τα ξόρκια τους αγκαλιά, κάτι που φαίνεται ήδη από το εναρκτήριο "Epicavendemmia" αλλά και με το γέμισμα των παραδοσιακών μελωδιών και το wannabe reggae πέρασμα στο "No Grunder No Cry", το οποίο διακατέχεται και από πολλές death metal στιγμές, σε ένα παράξενο πάντρεμα.
Το ομώνυμο "Ruhn" βέβαια είναι πιο στακάτο και επικό, με το κέφι να αναζωπυρώνεται στο "I Don't Understand", σε μια παραδοσιακή, τσιγγάνικη μπαλάντα με βιολιά και ακορντεον. Στην αντίθετη κατεύθυνση έρχεται το "Sadness" το οποίο αφήνει κατά μέρος τις μελωδίες σε ένα βαρύ πολεμικό κομμάτι, που ίσως είναι και ένα από τα πιο σοβαρά του δίσκου, ενώ το "Blood And Feast" περιγράφει από μόνο του το ύφος του κομματιού, με τις folk στιγμές να χρωματίζουν τα κοφτά ματωμένα riffs.
Συνεχίζοντας κάπως έτσι μέχρι λίγο πριν το τέλος, το "Panapiir" θυμίζοντας μου λίγο τους Φιλανδούς Korpiklaani, καταφέρνουν να μας ξεγελάσουν με τις γλυκιές νότες της αρχής, οι οποίες μας χαλαρώνουν για λίγο, μέχρι να έρθει το σφυροκόπημα της συνέχειας και οι ιαχές τους λίγο πριν το σόλο.
Κάπως έτσι φτάνουμε στο "Too Drunk To Sing", το οποίο γράφει τον επίλογο με όμορφες μελωδίες χωρίς να ξεφεύγει από το γενικό σύνολο.
Φτάνοντας σε αυτό το σημείο, εχω να πω πως το άλμπουμ των Ιταλών, αν εξαιρέσουμε μερικά ενορχηστρικά πειράματα που δε ταίριαζαν μεταξύ τους, αποτελεί μια αρκετά καλή δουλειά που δίνει κέφι. Οι ήχοι του και στα folk σημεία αλλά και στα μεταλλικά ξεσπάσματα είναι ιδιαίτερα ανεβαστικοί και καλοδουλεμένοι, ανοίγοντα έτσι δρόμους σε έναν αλλοτινό, φανταστικό κόσμο. Το "Ruhn" και γενικότερα η μουσική των Blodiga Skald θα κάνει πολύ καλή παρέα στους φίλους των Equilibrium, Korpiklaani, και Ensiferum.
(7/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου