Μερικές μέρες αφότου είχα συναντήσει τους Enemy Of Reality σε πρόβα τους, και παρόλο που είχα μια γενική εικόνα για το τι να περιμένω, η αναμονή μου ήταν μεγάλη, όχι μόνο γιατί ήθελα να δω τι ακόμα ετοιμάζουν, αλλά και για να νιώσω τη δύναμη της ψυχής τους πάνω στο σανίδι. Πέρασαν άλλωστε τρία χρόνια από την τελευταία τους headline εμφάνιση, οπότε οι εκπλήξεις της Παρασκευής θα ήταν δε πολλές από τους Αθηναίους symphonic metallers!
Λίγο πριν τις 22:00, και υπό τους ήχους, μιας καθ'όλα, σκοτεινής, μυσταγωγικής και παράλληλα μεγαλοπρεπούς εισαγωγής, ανεβαίνουν στη σκηνή οι Fortis Ventus, οι οποίοι μας ταξίδεψαν με την μελωδική και βόρεια συμφωνική μουσική τους κατεύθυνση. Δίνοντας βάση στο πρόσφατο τους ΕΡ, συνέχισαν με το "Haunted Heart", αναδεικνύοντας έτσι την προσωπικότητα τους. Η κιθάρα παρόλο που ασχολήθηκε κυρίως με το ρυθμικό part, όποτε καταπιανόταν με leads, γινόταν ένας χαμός από τον ήδη αρκετό κόσμο που είχε μαζευτεί, ενώ το μπάσο αν και έντονο, έδινε όγκο και αρμονία πλάι στις μελωδίες των πλήκτρων. Βέβαια αξίζει να ειπωθεί πως η τραγουδίστρια τους, η Νάνσυ, μάγεψε με την άλα Tarja χροιά της, χωρίς καν να προσπαθήσει, αφού αν μιλήσουμε "ποδοσφαιρικά", έβαζε γκολ από τα αποδυτήρια, και αυτό φάνηκε όχι μόνο στα δικά τους τραγούδια, αλλά και στις διασκευές τους, στο προσωπικό μου αγαπημένο των Within Temptation, "Τhe Howling" και στο "Ever Dream" των Nightwish. Η εμφάνιση τους έκλεισε με ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι, το "Show Me The End", καταφέρνοντας μέσα σε περίπου 45 λεπτά να ζεστάνουν τους fans, με ήχο που ταίριαζε απόλυτα σε αυτή την βραδιά.
Εν συνεχεία, και όσο τα φώτα χαμηλώνουν, υπό τους ήχους του "Martyr" ανεβαίνουν στη σκηνή οι πρωταγωνιστές εκείνης της νύχτας, οι Enemy Of Reality.
Έναν χρόνο μετά την κυκλοφορία του "Arakhne" ο κόσμος φάνηκε πως το έχει αγαπήσει αφού όλοι κοπανιόμασταν και τραγουδούσαμε μαζί με την Ηλιάνα στίχους από τα κομμάτια του, μιας και δόθηκε ιδιαίτερο βάρος σε αυτό το άλμπουμ. Με μπρίο και μεγαλοπρέπεια το συγκρότημα έδωσε τον όγκο και το feeling, που θα ζήλευαν μεγάλες μπάντες του χώρου, καθώς επί σχεδόν μίαμιση ώρα στο Temple όλοι είχαμε γίνει μια μεγάλη παρέα. Η αιθέρια μα και εμφατική οπερατική φωνή της Ηλιάνας με τις θεατρικές της αλλαγές κατάφερε να αποδώσει με ζωντάνια και εικόνες όλο το σκοτεινό concept του τελευταίου τους άλμπουμ σε κομμάτια όπως το "Weakness Lies Within", "In Hiding", "Showdown" και το λατρεμένο μου "Nouthetisis". Φυσικά, δια της παρουσίας του έλαμψε και το ντεμπούτο τους με τα "Needle Bites", το "One Last Try", που όπως είπαν και οι ίδιοι ήταν το πρώτο κομμάτι που έγραψαν μαζί , αλλά και τα "Grief Divine'' και "The Bargaining", δίνοντας βάση στον ρομαντικό, αρχαιότροπο ερωτισμό του Ορφέα και της Ευριδίκης. Μεγάλη έκπληξη της βραδιάς, και outsider στο μυαλό μου, ήταν η διασκευή στο "Bad Romance" (ναι ρε true-ίλες, της Lady Gaga), στην πιο μεταλλική και βαριά version που θα μπορούσε να ακούσει κάποιος (και μάλιστα σχεδόν απροβάριστο) αφού πέρα του κιθαριστικού σημείου με τα leads του Στυλιανού, το rhythm section έκανε τη γη να τρέμει. Εκτός των άλλων, η ενέργεια που δόθηκε χθες όσο περνούσε η βραδιά, και με αποκορύφωμα το "The Taste Of Defeat" έδειξε από τους ίδιους τους Enemy πως έχουν όλη τη διάθεση και τα κότσια να γίνουν μεγάλη μπάντα, κάτι που φαίνεται με κάθε τους προσπάθεια. Η συμμετοχή του κοινού όντας μεγάλη θεωρώ πως απέδειξε τρανά ποιοι πραγματικά στηρίζουν τη σκηνή, και θαρρώ πως το χθεσινό headline show, μέσα στην έδρα τους, ήταν μια καλή και ενθαρρυντική προθέρμανση για το tour που έπεται με τους Therion.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Λίγο πριν τις 22:00, και υπό τους ήχους, μιας καθ'όλα, σκοτεινής, μυσταγωγικής και παράλληλα μεγαλοπρεπούς εισαγωγής, ανεβαίνουν στη σκηνή οι Fortis Ventus, οι οποίοι μας ταξίδεψαν με την μελωδική και βόρεια συμφωνική μουσική τους κατεύθυνση. Δίνοντας βάση στο πρόσφατο τους ΕΡ, συνέχισαν με το "Haunted Heart", αναδεικνύοντας έτσι την προσωπικότητα τους. Η κιθάρα παρόλο που ασχολήθηκε κυρίως με το ρυθμικό part, όποτε καταπιανόταν με leads, γινόταν ένας χαμός από τον ήδη αρκετό κόσμο που είχε μαζευτεί, ενώ το μπάσο αν και έντονο, έδινε όγκο και αρμονία πλάι στις μελωδίες των πλήκτρων. Βέβαια αξίζει να ειπωθεί πως η τραγουδίστρια τους, η Νάνσυ, μάγεψε με την άλα Tarja χροιά της, χωρίς καν να προσπαθήσει, αφού αν μιλήσουμε "ποδοσφαιρικά", έβαζε γκολ από τα αποδυτήρια, και αυτό φάνηκε όχι μόνο στα δικά τους τραγούδια, αλλά και στις διασκευές τους, στο προσωπικό μου αγαπημένο των Within Temptation, "Τhe Howling" και στο "Ever Dream" των Nightwish. Η εμφάνιση τους έκλεισε με ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι, το "Show Me The End", καταφέρνοντας μέσα σε περίπου 45 λεπτά να ζεστάνουν τους fans, με ήχο που ταίριαζε απόλυτα σε αυτή την βραδιά.
Εν συνεχεία, και όσο τα φώτα χαμηλώνουν, υπό τους ήχους του "Martyr" ανεβαίνουν στη σκηνή οι πρωταγωνιστές εκείνης της νύχτας, οι Enemy Of Reality.
Έναν χρόνο μετά την κυκλοφορία του "Arakhne" ο κόσμος φάνηκε πως το έχει αγαπήσει αφού όλοι κοπανιόμασταν και τραγουδούσαμε μαζί με την Ηλιάνα στίχους από τα κομμάτια του, μιας και δόθηκε ιδιαίτερο βάρος σε αυτό το άλμπουμ. Με μπρίο και μεγαλοπρέπεια το συγκρότημα έδωσε τον όγκο και το feeling, που θα ζήλευαν μεγάλες μπάντες του χώρου, καθώς επί σχεδόν μίαμιση ώρα στο Temple όλοι είχαμε γίνει μια μεγάλη παρέα. Η αιθέρια μα και εμφατική οπερατική φωνή της Ηλιάνας με τις θεατρικές της αλλαγές κατάφερε να αποδώσει με ζωντάνια και εικόνες όλο το σκοτεινό concept του τελευταίου τους άλμπουμ σε κομμάτια όπως το "Weakness Lies Within", "In Hiding", "Showdown" και το λατρεμένο μου "Nouthetisis". Φυσικά, δια της παρουσίας του έλαμψε και το ντεμπούτο τους με τα "Needle Bites", το "One Last Try", που όπως είπαν και οι ίδιοι ήταν το πρώτο κομμάτι που έγραψαν μαζί , αλλά και τα "Grief Divine'' και "The Bargaining", δίνοντας βάση στον ρομαντικό, αρχαιότροπο ερωτισμό του Ορφέα και της Ευριδίκης. Μεγάλη έκπληξη της βραδιάς, και outsider στο μυαλό μου, ήταν η διασκευή στο "Bad Romance" (ναι ρε true-ίλες, της Lady Gaga), στην πιο μεταλλική και βαριά version που θα μπορούσε να ακούσει κάποιος (και μάλιστα σχεδόν απροβάριστο) αφού πέρα του κιθαριστικού σημείου με τα leads του Στυλιανού, το rhythm section έκανε τη γη να τρέμει. Εκτός των άλλων, η ενέργεια που δόθηκε χθες όσο περνούσε η βραδιά, και με αποκορύφωμα το "The Taste Of Defeat" έδειξε από τους ίδιους τους Enemy πως έχουν όλη τη διάθεση και τα κότσια να γίνουν μεγάλη μπάντα, κάτι που φαίνεται με κάθε τους προσπάθεια. Η συμμετοχή του κοινού όντας μεγάλη θεωρώ πως απέδειξε τρανά ποιοι πραγματικά στηρίζουν τη σκηνή, και θαρρώ πως το χθεσινό headline show, μέσα στην έδρα τους, ήταν μια καλή και ενθαρρυντική προθέρμανση για το tour που έπεται με τους Therion.
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου