Η Αμερική μας έχει συνηθίσει σε πολλά είδη του metal, αλλά αυτό που φέρνουν οι Cloak, σίγουρα δεν το έχουμε ξαναδεί. Mια μπάντα που με το πρώτο της άλμπουμ, καταφέρνει vα συνδυάσει black και death metal και να το παντρέψει με rock μελωδίες και riffs. Κάπως έτσι χονδρικά είναι το επερχόμενο ντεμπούτο τους "To Venomous Depths".
Η απαλή μυσταγωγική αρχή στο σχεδόν ομώνυμο του δίσκου "To Venomous Depths Where No Light Shines", δίνει την αίσθηση ενός μοντέρνου black metal δίσκου, όμως η συνέχει διαψεύδει. Το occult rock με τα διάσπαρτα death/black περάσματα βγάζει προς τα έξω μια ανάμιξη του Νορβηγικού σκληρού ήχου με τους αρχέγονους Coven.
Στη συνέχεια, και με το "Within The Timeless Black", ο ήχος σκοτεινιάζει περισσότερο, ακούγοντας τους Satyricon να παίζουν ένα doom rock n roll, με ένα απίστευτο solo για κατακλείδα. Το "The Hunger" και το "Beyond The Veil" δημιουργούν μια κατάμαυρη ατμόσφαιρα με πολλά αργά περάσματα και μερικά riffs που θυμίζουν Taake και παλιούς Darkthrone. Τα τύμπανα σε πιο groove ρυθμούς ανεβάζουν τους παλμούς, σε ένα παιχνίδι μουσικής ανδρεναλίνης.
Χωρίς να απέχει από τα πρηγούμενα, το "Death Posture" διατηρεί την ίδια σκοτεινή αύρα, αποτελώντας γέφυρα, με μια γερή μπαοσγραμμή και solos, που δίνει την πάσα του, στο πιο heavy, και μελωδικό "In The Darkness, The Path".
Aπό την άλλη, με το "Forever Burned" επανερχόμαστε στις black κατευθύνσεις, ενώ το "Passage", αποτελεί ένα ακουστικό, τελετουργικό πρελούδιο που μας οδηγεί στο τέλος . Στο αιματοβαμμένο και σατανικό "Deep Red". Ένα τέλος σκοτεινό και δυναμικό όπως όλος σχεδόν ο δίσκος.
Οι Cloak, δεν είναι από τα συγκροτήματα που θα περάσουν απαρατήρητα καθώς το heavy/occult rock τους μαζί με τις επιρροές που έχουν από τη Σκανδιναβική ακραία σκηνή, δημιουργούν ένα όμορφο αποτέλεσμα χωρίς πολλές "γιρλάντες", αλλά με ουσία και μια απλοϊκή ατμόσφαιρα. To "Το Venomous Depths", αποτελεί ένα δυνατό χαρτί που ίσως τους κυρίους από την Atlanta να τους φτάσει μακριά.
(8,5/10)
Η απαλή μυσταγωγική αρχή στο σχεδόν ομώνυμο του δίσκου "To Venomous Depths Where No Light Shines", δίνει την αίσθηση ενός μοντέρνου black metal δίσκου, όμως η συνέχει διαψεύδει. Το occult rock με τα διάσπαρτα death/black περάσματα βγάζει προς τα έξω μια ανάμιξη του Νορβηγικού σκληρού ήχου με τους αρχέγονους Coven.
Στη συνέχεια, και με το "Within The Timeless Black", ο ήχος σκοτεινιάζει περισσότερο, ακούγοντας τους Satyricon να παίζουν ένα doom rock n roll, με ένα απίστευτο solo για κατακλείδα. Το "The Hunger" και το "Beyond The Veil" δημιουργούν μια κατάμαυρη ατμόσφαιρα με πολλά αργά περάσματα και μερικά riffs που θυμίζουν Taake και παλιούς Darkthrone. Τα τύμπανα σε πιο groove ρυθμούς ανεβάζουν τους παλμούς, σε ένα παιχνίδι μουσικής ανδρεναλίνης.
Χωρίς να απέχει από τα πρηγούμενα, το "Death Posture" διατηρεί την ίδια σκοτεινή αύρα, αποτελώντας γέφυρα, με μια γερή μπαοσγραμμή και solos, που δίνει την πάσα του, στο πιο heavy, και μελωδικό "In The Darkness, The Path".
Aπό την άλλη, με το "Forever Burned" επανερχόμαστε στις black κατευθύνσεις, ενώ το "Passage", αποτελεί ένα ακουστικό, τελετουργικό πρελούδιο που μας οδηγεί στο τέλος . Στο αιματοβαμμένο και σατανικό "Deep Red". Ένα τέλος σκοτεινό και δυναμικό όπως όλος σχεδόν ο δίσκος.
Οι Cloak, δεν είναι από τα συγκροτήματα που θα περάσουν απαρατήρητα καθώς το heavy/occult rock τους μαζί με τις επιρροές που έχουν από τη Σκανδιναβική ακραία σκηνή, δημιουργούν ένα όμορφο αποτέλεσμα χωρίς πολλές "γιρλάντες", αλλά με ουσία και μια απλοϊκή ατμόσφαιρα. To "Το Venomous Depths", αποτελεί ένα δυνατό χαρτί που ίσως τους κυρίους από την Atlanta να τους φτάσει μακριά.
(8,5/10)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου