Πριν από σχεδόν μια δεκαετία που ξεκινησα να ασχολούμαι με το heavy metal, οι Arch Enemy ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες και ιδαίτερες μπάντες που έτυχε να ακούσω. Προσωπικά στη πορεία τους έβλεπα μια έκλειψη, που το νέο τους ενδέκατο album "Will To Power" έμελλε να φέρει την ανατροπή σε πολλά σημεία.
Ήδη από το δυναμικό σχεδόν power metal intro, και το "Set Flame To The Night" φαίνεται πως ο Jeff Loomis ακόμα έχει έμπνευση, και αποτελεί ένα πολύ δυναμικό δίδυμο μαζί με τον ιθύνων νου των Σουηδών, Michael Amott, κάτι που φαίνεται καθ'όλη τη διάρκεια του δίσκου.
Mε το "The Race" παρατηρούμε ότι η Alissa, έχει βρει φωνητικά το δρόμο της, χωρίς να εμπορευματοποιηεί τη φωνή της, αλλά ίσα ίσα πιο σταθερή και σίγουρη βγάζει έναν έντονο πόνο και οργή μέσω της brutal χροιάς της. Το ίδιο στακάτο φωνητικά, heavy και πιο mid-tempο έρχεται το "Blood In The Water" με μια κιθαριστική γέφυρα και θεατρικούς ψιθύρους καταμεσίς του κομματιού, λίγο πριν το μαγευτικό solo.
To "The World Is Yours" αποτελεί μια από τις τρανές αποδείξεις ότι η έμπνευση των Arch Enemy δεν έχει χαθεί ακόμα, ενώ το "The Eagle Flies Alone", ήδη γνωστό, είναι λίγο πιο catchy και σίγουρα θα αποτελέσει μελλοντικό hit μαζί με το προαναφερθέν.
To "Reason To Believe" αφήνει πίσω την αγριάδα, ακούγοντας πόσο ωραία είναι η φωνή της Alissa και καθαρή, αλλά σίγουρα όχι για τους Arch Enemy, μιας και το θεωρώ λίγο άσχετο με το κλίμα της μπάντας, όσο κλειστόμυαλη κι αν φαίνεται αυτή η γνώμη.
Από την άλλη τα "Murder Scene", "First Day In Hell" και "My Shadow and I", αποτελούν ουσιαστικό παράδειγμα σουηδικού melo-death ήχου, με τα κλασικά trademarks της μπάντας στις μελωδίες και τα riffs. Tο "Dreams Of Retribution" μαζί με τον πρόλογο "Saturnine" αποτελεί μια δυναμική και βιρτουόζικη στιγμή του δίσκου, με ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, ενώ το τέλος με το "Α Fight I Must Win", κλείνει το ίδιο δυνατά και ρυθμικά το album, έτσι όπως άνοιξε.
Σίγουρα το "Will To Power" αποτελεί μια πολύ σημαντική στιγμή στην ιστορία της μπάντας, και σίγουρα οι fans των Arch Enemy χρόνια περίμεναν για μια τέτοια κυκλοφορία. Άπειρες κιθαριστικές στιγμές με εμπνευσμένα riffs και τεχνικά solos και μελωδίες, δίνουν έναν πολύ καλό εαυτό, και ένα ηχηρό στίγμα στον Σουηδικό ακραίο ήχο.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Ήδη από το δυναμικό σχεδόν power metal intro, και το "Set Flame To The Night" φαίνεται πως ο Jeff Loomis ακόμα έχει έμπνευση, και αποτελεί ένα πολύ δυναμικό δίδυμο μαζί με τον ιθύνων νου των Σουηδών, Michael Amott, κάτι που φαίνεται καθ'όλη τη διάρκεια του δίσκου.
Mε το "The Race" παρατηρούμε ότι η Alissa, έχει βρει φωνητικά το δρόμο της, χωρίς να εμπορευματοποιηεί τη φωνή της, αλλά ίσα ίσα πιο σταθερή και σίγουρη βγάζει έναν έντονο πόνο και οργή μέσω της brutal χροιάς της. Το ίδιο στακάτο φωνητικά, heavy και πιο mid-tempο έρχεται το "Blood In The Water" με μια κιθαριστική γέφυρα και θεατρικούς ψιθύρους καταμεσίς του κομματιού, λίγο πριν το μαγευτικό solo.
To "The World Is Yours" αποτελεί μια από τις τρανές αποδείξεις ότι η έμπνευση των Arch Enemy δεν έχει χαθεί ακόμα, ενώ το "The Eagle Flies Alone", ήδη γνωστό, είναι λίγο πιο catchy και σίγουρα θα αποτελέσει μελλοντικό hit μαζί με το προαναφερθέν.
To "Reason To Believe" αφήνει πίσω την αγριάδα, ακούγοντας πόσο ωραία είναι η φωνή της Alissa και καθαρή, αλλά σίγουρα όχι για τους Arch Enemy, μιας και το θεωρώ λίγο άσχετο με το κλίμα της μπάντας, όσο κλειστόμυαλη κι αν φαίνεται αυτή η γνώμη.
Από την άλλη τα "Murder Scene", "First Day In Hell" και "My Shadow and I", αποτελούν ουσιαστικό παράδειγμα σουηδικού melo-death ήχου, με τα κλασικά trademarks της μπάντας στις μελωδίες και τα riffs. Tο "Dreams Of Retribution" μαζί με τον πρόλογο "Saturnine" αποτελεί μια δυναμική και βιρτουόζικη στιγμή του δίσκου, με ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, ενώ το τέλος με το "Α Fight I Must Win", κλείνει το ίδιο δυνατά και ρυθμικά το album, έτσι όπως άνοιξε.
Σίγουρα το "Will To Power" αποτελεί μια πολύ σημαντική στιγμή στην ιστορία της μπάντας, και σίγουρα οι fans των Arch Enemy χρόνια περίμεναν για μια τέτοια κυκλοφορία. Άπειρες κιθαριστικές στιγμές με εμπνευσμένα riffs και τεχνικά solos και μελωδίες, δίνουν έναν πολύ καλό εαυτό, και ένα ηχηρό στίγμα στον Σουηδικό ακραίο ήχο.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου