NIGHTSTALKER-AS ABOVE SO BELOW (Album Review)

 Eίναι ήδη μεσάνυχτα που έβαλα να ακούσω την πέμπτη ολοκληρωμένη δουλειά των Nightstalker, και ομολογώ πως η ποικιλία και τα διάφορα ύφη που αποτελούν τον δίσκο πάνε ότι πρέπει με την ώρα. Πέρασαν τέσσερα χρόνια από το "Dead Rock Commandos" και το νέο "As Above, So Below" όντας εμφανώς διαφορετικό από τον προκάτοχο του βάζει τον ακορατή σε bluesy και doom διαθέσεις, με τον rock τρόπο που οι Nightstalker ξέρουν!

Ο δίσκος ξεκινάει με μια γερή βουτιά στο παρελθόν, και η "Naked Fire", αναζοπυρώνει τις στιγμές του Side FX και του Ritual, προσθέτωντας και κάποια πλήκτρα ενδιάμεσα που θυμίζουν 70s εποχές.
Aπό την άλλη, και ενώ η βουτιά στο παρελθόν συνεχίζεται, το "Space Matter" με το ωμό στυλ του φέρνει στο μυαλό τους Kyuss να κάνουν ένα guest στο Use. Άλλο ένα κομμάτι που μου θυμίζει κάτι από τα παλιά είναι το "My Electric Head" καθώς η εισαγωγή του φέρνει λίγο στο μυαλό το "All Around".

Βέβαια πέρα από το "blast from the past" αφιέρωμα, νέα στοιχεία εμφανίζονται στα αυτιά μας με πολλές ψυχεδελικές και μελωδικές πινελιές να γεμίζουν τα "Τhe Dog That No-one Wanted" (τι μπασο θέε μου), το οποίο θα μπορούσε να είναι ένα συναυλιακό και ραδιοφωνικό hit, αλλά και τον ύμνο των Ελλήνων stoner-άδων "Forever Stoned", με το κολλητικό, τραγουδιστό ρεφρέν του.

Το "Deeper" έχοντας μια σκοτεινή , Sabbath-ική διάθεση, δημιουργεί νέους ορίζοντες στο ύφος των 'Stalker, με τα πίσω φωνητικά να ταιριάζουν γάντι, αλλά και το "We Belong To The Dead", κόντα στην ίδια συνταγή ακολουθεί λίγο και την ψυχεδελική, εναλλακτική  radio-friendly πεπατημένη του ήδη γνωστού "Zombie Hour".

Tέλος, με spacey, και αργό blues ύφος, γράφει τον επίλογο το "Blue Turns To Black" το οποίο αμφιταλαντεύεται μεταξύ των Hawkwind και των Deep Purple, ενώ μέσα στα rock n roll riffs διακρίνεται κάτι από Τhin Lizzy.

Οι Nightstalker είναι βέβαιο πως έσπασαν κατα πολύ τα όρια του Ελληνικού underground ήδη μέσα από το "Dead Rock Commandos", και πλέον διακρίνεται η τάση τους για πιο πολλούς πειραματισμούς, και σαφώς για περισσότερο rock και σκοτάδι.

(8,5/10)

Γιάννης Χαρτζανιώτης