Οι Innerwish το 2010 ανέβασαν τον πήχη πολύ ψηλά με το "No Turning Back", και φέτος, έξι χρόνια μετά αποφάσισαν να ξεπεράσουν τα όρια τους με το ομώνυμο πέμπτο album τους.
Ανανεωμένοι κατά τα 2/6, με τον Φραγκίσκο Σαμοϊλη στα τύμπανα και τον Γιώργο Εικοσιπεντάκη πίσω από το μικρόφωνο, ήρθαν να μας δείξουν ότι οι Innerwish είναι εδώ και συνεχίζουν να μας παίρνουν τα μυαλά με το μελωδικό τους power metal.
Η γερή έναρξη με το "Roll The Dice" και τα καθηλωτικά riffs του, δείχνει πως η πολυετής αναμονή άξιζε και αυτό μας το αποδεικνύει και το "Broken" με τα πολλά ανατολίτικα riffs και τις Maiden-ικές του φόρμες.
Οι ταχύτητες πέφτουν με το hit-ακι, θα μπορούσαμε να πούμε, "Modern Babylon", με το υμνικό ρεφραίν και την Iced Earth riff-ολογία. Κάπως έτσι εξελίσσεται κι το "Μachines Of Fear" , όπου στη μέση βλέπουμε ότι η ατμόσφαιρα μπερδεύεται με το heavy ήχο της Αμερικάνικης σχολής.
Ατμοσφαιρικά parts συναντάμε και στο Zero Ground όπου τα πλήκτρα έχουν ηγετικό ρόλο, φυσικά στο ακουστικό intro του "Needles In My Mind" , με τα μαγευτικά αλά Michael Schenker σόλο , αλλά και στο πομπώδες και επικό "Rain Of A Thousand Years", που στα δικά μου αυτιά φέρνει λίγο στους θρυλικούς Warlord!
Από την άλλη έχουμε και το "My World On Fire" με την κλασσική heavy metal αίσθηση και τα κοφτά και στακάτα riffs αλλά και το τεχνικό solo καταμεσής του άσματος.
Τέλος δε μπορώ να μη μιλήσω για το "Tame The Seven Seas"που αποτελεί τον επίλογο του δίσκου. Άλλο ένα επικό power διαμάντι που περικλύεται και αυτό από χορωδία, αφήνωντας στο τέλος μια αίσθηση συγκίνησης. Ένα από τα προσωπικα μου αγαπημένα, και φαντάζομαι των περισσότερων ακροατών!
Συνοψίζοντας,εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα άρτιο power metal album, που θα ζήλευαν μεγάλες μπάντες του είδους. Τα trademarks πολλά, και πολλές επιρροές στις συνθέσεις που τις απογειώνουν, μιας και εύκολα θα διακρίνουμε σημεία από Iced Earth, Accept, Iron Maiden, Rainbow ή MSG.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, πρόκειται για την πιο συλλογική και ολοκληρωμένη δουλειά των συμπατριωτών μας, γεμάτη από πολλά highlights και ατμόσφαιρα που δεν φτάνει στα όρια της ξεφτίλας. Βέβαια μη ξεχνάμε ότι πέρα από τη μπάντα σε αυτό το έργο συνείσφεραν στο τεχνικό κομμάτι και ο Fredrik Nordstrom, o Henrik Udd, o Peter In De Betou ο Fotis Benardo και ο κιθαρίστας της μπάντας, Θύμιος Κρίκος.
Ανυπομονώ για το επόμενο τους πόνημα, και απλά ελπίζω να μην αργήσει.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου