Για να είμαι ειλικρινής μετά από το μέτριο, προς καλό, "Thirteen" και την γλυκανάλατη αηδία "Super Collider", δυσκολευόμουν να ακούσω κάτι νέο από τους Megadeth γιατί φοβόμουν μήπως απογοητευτώ ξανά. Τελικά διαψεύστηκα και χαίρομαι για αυτό!
Το 80s στοιχείο είναι πολύ πιο έντονο σε σχέση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες και μουσικά οι ανατολίτικες κλίμακες του "Τhe Threat Is Real" και του "Lying In The State" "holywar-ίζουν" επικίνδυνα χωρίς όμως να αντιγράφονται.
Από την άλλη έχουμε το ανελέητο drumming και τις δίκασες του Chris Adler κυρίως στο "Poisonous Shadows" που δείχνουν ότι ήταν αυτό που πραγματικά χρειάζονταν οι Μεγαθάνατοι ενώ η έταιρη μεταγραφή του Κiko Loureiro με τα απίστευτα lead μέρη δημιουργούν ένα πολύ καλό δίδυμο με τον Mustaine.
Ένα κομμάτι άξιο αναφοράς για εμένα είναι το "The Emperor" το οποίο περιέχει τη κλασική υπογραφή του ξανθού αλλά με πολλές μοντέρνες ιδέες και μερικά κλασικά thrash ξεσπάσματα.
Η ποικιλία στα riffs δεν σταματάει εδώ όμως, καθώς το σύνολο του album είναι φρέσκο με πολλές καλές στιγμές και αρκετά κολλητικά ρεφρέν όπως το προσωπικό αγαπημένο του γράφοντα "Post American World" και το ομότιτλο "Dystopia" που αποτελούν ίσως τα πιο heavy κομμάτια του δίσκου μαζί με το "Bullet To The Brain".
Επίσης εξαιρετικό είναι και το "Fatal Illusion", τεχνικό, βαρύ με εξαιρετικό solo και μπασογραμμές από τον αγαπημένο Dave Ellefson, αλλά και η διασκευή των Fear στο "Foreign Policy" δεν περνάει απαρατήρητη, με επίσης πολλές thrash και hardcore πινελιές.
Ο είρων Mustaine στιχουργικά θερίζει, έχοντας αναφορές σε πολέμους και την Νέα Τάξη Πραγμάτων μέχρι σε ότι του τη σπάει σε αυτό τον κόσμο(και είναι πολλά αυτά που του τη σπάνε!).
Πολλοί θεώρησαν άσχημα τα φωνητικά του Mustaine, αλλά ποτέ δε θα μπορούσαμε να πούμε τον Mega-Dave ιδιαίτερα καλλίφωνο. Αυτό που εμένα ίσως με ξένισε λίγο είναι το σχετικά αδιάφορο instrumental "Conquer All" καθώς και ότι ο δίσκος είναι άρτιος μουσικά, με αρκετά hitάκια, χωρίς όμως να ξέρω πως μπορούν αυτά τα κομμάτια να μη ξεθωριάσουν στον χρόνο.
Κατά τ'αλλα αξίζουν συγχαρητήρια που έκαναν έναν αξιοσέβαστο δίσκο,, και ελπίζω ο Βραζιλιάνος να συνεχίσει να κάνει κιθαριστικό δίδυμο με τον Dave Mustaine.
(8,5/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου