Από την ημέρα που ανακοινώθηκε η δημιουργία των Lucifer's Child από τον Γιώργο Εμμανουήλ(Rotting Christ), Στάθη Ridis (Nightfall), τον Μάριο των Karma Violence και τον Nick Vell από τους Descending περίμενα να ακούσω το πρώτο δείγμα τους γιατί ήμουν πεπεισμένος πως θα είναι κάτι πρωτότυπο και φρέσκο μακριά από τα συνηθισμένα.
Τελικά δεν έπεσα μακριά, καθώς ακούγοντας το ντεμπούτο τους "The Wiccan", που θα κυκλοφορήσει στο τέλος του μήνα, κατάλαβα καλύτερα προς τα που στρέφεται ως συγκρότημα.
Ο δίσκος ξεκινάει με το "Hors De Combat", ένα κομμάτι που συνδυάζει το ελληνικό black metal ήχο με διάφορες heavy μελωδίες δίνοντας του έτσι έναν επικό χαρακτήρα.
Το "A True Mayhem" παραπέμπει σε πιο occult μονοπάτια καθώς η "στοιχειωμένη" μουσική του μπορεί να σε ταξιδέψει σε έναν άλλο κόσμο πέρα από την πραγματικότητα με βασικά highlights του, θα μπορούσα να πω πως είναι τα σκοτεινά επιθετικά riffs και το solo στην κιθάρα.
Τα ίδια μουσικά μονοπάτια ακολουθoύν και το "Spirits Of Amenta" και το ομότιτλο " The Wiccan" ενώ σε πιο rock και groove-άτες φόρμες βρίσκουμε το προσωπικό μου αγαπημένο "King Ov Hell", to "He Who Punishes And Slays" αλλά και το "Lucifer's Child" σε μερικά διάσπαρτα σημεία. Στο τελευταίο μάλιστα θα μπορούσε να αποδωθεί ο χαρακτηρισμός του occult black metal, φέρνοντας στο μυαλό μια τελετουργική μίξη των Devil's Blood με τους Watain.
Ο επίλογος του δίσκου έρχεται με το "Doom", ένα σχεδόν εφτάλεπτο κομμάτι που ο τίτλος του, το χαρακτηρίζει επάξια.
Τo παιδι του Εωσφόρου, κατάφερε να ανοίξει τα φτερά του και να δημιουργήσει ένα πρωτότυπο ακραίο metal project, που θα φέρει διάφορα μουσικά σκέλη στο μυαλό του ακροατή χωρίς να φέρει κάποια συγκεκριμένη ταυτότητα...και αυτό είναι που δίνει όλη την μαγεία.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Τελικά δεν έπεσα μακριά, καθώς ακούγοντας το ντεμπούτο τους "The Wiccan", που θα κυκλοφορήσει στο τέλος του μήνα, κατάλαβα καλύτερα προς τα που στρέφεται ως συγκρότημα.
Ο δίσκος ξεκινάει με το "Hors De Combat", ένα κομμάτι που συνδυάζει το ελληνικό black metal ήχο με διάφορες heavy μελωδίες δίνοντας του έτσι έναν επικό χαρακτήρα.
Το "A True Mayhem" παραπέμπει σε πιο occult μονοπάτια καθώς η "στοιχειωμένη" μουσική του μπορεί να σε ταξιδέψει σε έναν άλλο κόσμο πέρα από την πραγματικότητα με βασικά highlights του, θα μπορούσα να πω πως είναι τα σκοτεινά επιθετικά riffs και το solo στην κιθάρα.
Τα ίδια μουσικά μονοπάτια ακολουθoύν και το "Spirits Of Amenta" και το ομότιτλο " The Wiccan" ενώ σε πιο rock και groove-άτες φόρμες βρίσκουμε το προσωπικό μου αγαπημένο "King Ov Hell", to "He Who Punishes And Slays" αλλά και το "Lucifer's Child" σε μερικά διάσπαρτα σημεία. Στο τελευταίο μάλιστα θα μπορούσε να αποδωθεί ο χαρακτηρισμός του occult black metal, φέρνοντας στο μυαλό μια τελετουργική μίξη των Devil's Blood με τους Watain.
Ο επίλογος του δίσκου έρχεται με το "Doom", ένα σχεδόν εφτάλεπτο κομμάτι που ο τίτλος του, το χαρακτηρίζει επάξια.
Τo παιδι του Εωσφόρου, κατάφερε να ανοίξει τα φτερά του και να δημιουργήσει ένα πρωτότυπο ακραίο metal project, που θα φέρει διάφορα μουσικά σκέλη στο μυαλό του ακροατή χωρίς να φέρει κάποια συγκεκριμένη ταυτότητα...και αυτό είναι που δίνει όλη την μαγεία.
(9/10)
Γιάννης Χαρτζανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου