4 χρόνια μετά το "The Rough Path of Nihilism", οι Sorrows Path επιστρέφουν με το νέο τους άλμπουμ "Doom Philosophy" για να καταπλήξουν τους οπαδούς του doom metal! Πριν προχωρήσουμε σε λεπτομέρειες, θα ήθελα να σας προειδοποιήσω ότι το άλμπουμ που ακολουθεί είναι μελωδικό, σκοτεινό, συμφωνικό!
Ξεκινά με το "First Beam of Darkness Into Light", ένα πολύ ατμοσφαιρικό κομμάτι. Μπορώ να πω ότι φέρνει σε requiem όσον αφορά το άκουσμά του με μικρές, πικάντικες λεπτομέρειες, στις οποίες περιλαμβάνονται η διακριτική παρουσία της κιθάρας και μία απαλή συμφωνική υπόκρουση, που μπορώ να πω ότι φέρνει λίγο σε σειρήνα και προϊδεάζει ότι κάτι καλό επρόκειτο να συνεχίσει.
Και έτσι περνάμε στο "Tragedy". Χωρίς να θέλω να αδικήσω το υπόλοιπο κομμάτι, θέλω να εφιστήσω την προσοχή σας στο ρεφρέν λόγω της όμορφης εναλλαγής του από το κουπλέ και των ζωντανών ορχηστρικών στο background. Ωστόσο δεν είναι μόνο το ρεφρέν αυτού του τραγουδιού έτσι αλλά και όλο το "Doom Philosophy". Δεν νομίζω να έχει κάποιος παράπονο από τα φωνητικά του Άγγελου ή να μην έβρισκαν κάτι που κάνει το κάθε κομμάτι ξεχωριστό.
Μέσα σε όλα τα άλλα θα ήταν αγένεια να παραλείψω το "Epoasis" (το οποίο έχει και video clip). Τι να πρωτοσχολιάσω από αυτό;! Πρώτα η απαλή κιθάρα, ύστερα τα απαλά φωνητικά τα οποία γίνονται όλο και πιο σιγανά και επαναλαμβάνουν με τον ίδιο και πιο χαμηλό ρυθμό τη λέξη "Feel", και μετά το "FEEL!" του τραγουδιστή που σε κάνει να σηκωθείς από εκεί που κάθεσαι και να ανοιγοκλείσεις εκστασιασμένος τα μάτια! Και το τραγούδι καλυτερεύει και καλυτερεύει και καλυτερεύει...!
Να μην ξεχάσω και το "Darkness".. Γιατί το επέλεξα; Τραγούδι με πιο τρανταχτό νόημα από το υπόλοιπα! Παραστατικό και λίγο πιο θεατρικό προς το τέλος με τη γυναικεία φωνή και την απαγγελία κάποιων προτάσεων και από τους δύο τραγουδιστές!
Γενικότερα το άλμπουμ είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα doom metal και θα το βαθμολογούσα με 8/10. Doom rules eternally!
Για το Metal View,
Χριστίνα Τσακίρη
Ξεκινά με το "First Beam of Darkness Into Light", ένα πολύ ατμοσφαιρικό κομμάτι. Μπορώ να πω ότι φέρνει σε requiem όσον αφορά το άκουσμά του με μικρές, πικάντικες λεπτομέρειες, στις οποίες περιλαμβάνονται η διακριτική παρουσία της κιθάρας και μία απαλή συμφωνική υπόκρουση, που μπορώ να πω ότι φέρνει λίγο σε σειρήνα και προϊδεάζει ότι κάτι καλό επρόκειτο να συνεχίσει.
Και έτσι περνάμε στο "Tragedy". Χωρίς να θέλω να αδικήσω το υπόλοιπο κομμάτι, θέλω να εφιστήσω την προσοχή σας στο ρεφρέν λόγω της όμορφης εναλλαγής του από το κουπλέ και των ζωντανών ορχηστρικών στο background. Ωστόσο δεν είναι μόνο το ρεφρέν αυτού του τραγουδιού έτσι αλλά και όλο το "Doom Philosophy". Δεν νομίζω να έχει κάποιος παράπονο από τα φωνητικά του Άγγελου ή να μην έβρισκαν κάτι που κάνει το κάθε κομμάτι ξεχωριστό.
Μέσα σε όλα τα άλλα θα ήταν αγένεια να παραλείψω το "Epoasis" (το οποίο έχει και video clip). Τι να πρωτοσχολιάσω από αυτό;! Πρώτα η απαλή κιθάρα, ύστερα τα απαλά φωνητικά τα οποία γίνονται όλο και πιο σιγανά και επαναλαμβάνουν με τον ίδιο και πιο χαμηλό ρυθμό τη λέξη "Feel", και μετά το "FEEL!" του τραγουδιστή που σε κάνει να σηκωθείς από εκεί που κάθεσαι και να ανοιγοκλείσεις εκστασιασμένος τα μάτια! Και το τραγούδι καλυτερεύει και καλυτερεύει και καλυτερεύει...!
Να μην ξεχάσω και το "Darkness".. Γιατί το επέλεξα; Τραγούδι με πιο τρανταχτό νόημα από το υπόλοιπα! Παραστατικό και λίγο πιο θεατρικό προς το τέλος με τη γυναικεία φωνή και την απαγγελία κάποιων προτάσεων και από τους δύο τραγουδιστές!
Γενικότερα το άλμπουμ είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα doom metal και θα το βαθμολογούσα με 8/10. Doom rules eternally!
Για το Metal View,
Χριστίνα Τσακίρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου