Ήδη έχουν ακουστεί,γραφτεί και (κυρίως) ειπωθεί πολλά για τον σκοτεινό θρύλο του Black Metal, έπειτα από βιβλία και ντοκιμαντέρ όπως το “Lords Of Chaos”, “Satan Rides The Media” και “Until The Light Takes Us”, ένας νεαρός δημοσιογράφος είχε κέφι και μεράκι να πει “πέντε” πράγματα παραπάνω σχετικά με το είδος, και έτσι αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο με τίτλο “Black Metal:Evolution Of The Cult” αλλά να συνεχίσει και με το “Black Metal:The Cult Never Dies”, το οποίο μάλιστα θα κυκλοφορήσει οσονούπω...Αλλά ας μας τα πει καλύτερα ο ίδιος..
Γεια σου Dayal, αρχικά θα ήθελα να σε ρωτήσω πως αποφάσισες να γράψεις ένα βιβλίο σχετικό με όλη την ιστορία του black metal?
Ένιωσα πως υπήρχε όντως ανάγκη να γραφτεί ένα βιβλίο για το είδος και την ιστορία του Black metal, μιας και ήδη όλα αυτά τα χρόνια που είχε απασχολήσει τον κόσμο αυτό το είδος, διάφοροι άνθρωποι, κυρίως κινηματογραφιστές και συγγραφείς που είχαν ελάχιστη επαφή με αυτό το φαινόμενο, κατάφεραν είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα να στρεβλώσουν την αληθινή ιστορία του black metal.
Το black metal, "δυναμώνει" από την νέα γενιά και έτσι, πριν ξεχαστεί όλη η αλήθεια, αποφάσισα να γράψω ένα βιβλίο και να μιλούν οι ίδιοι οι άνθρωποι που το έχουν ζήσει πραγματικά ώστε να πάψουν να υπάρχουν πια όλες αυτές οι φήμες και οι ανόητες θεωρίες.
Πόσο καιρό χρειάστηκες για την έρευνα σου και τις συνεντεύξεις; Πόσο δύσκολο ήταν;
"Δύσκολο", είναι μια υποκειμενική έννοια. Σίγουρα ήταν μια τεράστια επιχείρηση όπως και τεράστια πρόκληση αλλά δεν αμφέβαλλα ποτέ για την ολοκλήρωση του βιβλίου, ήταν μια εμπειρία πολύ συναρπαστική και κυρίως αποδοτική, οπότε δεν αισθάνθηκα τόση δυσκολία, όσον αφορά το χρόνο δημιουργίας του βιβλίου μου, το ξεκίνησα γύρω στα μέσα,προς τέλη του 2009 μέχρι το τέλος του 2013, ξόδεψα χιλιάδες ώρες κάτι που φαίνεται σε όποιον ξοδέψει χρόνο διαβάζοντας το, και υπάρχουν μέσα παραπάνω απο 215.000 λέξεις, γύρω στις 600 σελίδες γεμάτες με 100 συνεντεύξεις και 300 φωτογραφίες οι οποίες είναι εφιάλτης για να τις βρείτε, καθώς και τις επεξεργασίες που έχουν γίνει για το τελικό αποτέλεσμα...Κάτι στο οποίο, όποιος το κάνει πρέπει να πιστεύει πολύ και να το απολαύσει μέχρι την ολοκλήρωση του έργου του.
Ποιος/α ήταν ο καλλιτέχνης/ η μπάντα που ευχαριστήθηκες περισσότερο που μίλησες μαζί του/της και γιατί;
Αυτό είναι σαν να προσπαθείς να επιλέξεις ποιο είναι το αγαπημένο σου παιδί, ή κάτι παρόμοιο, είναι μια πραγματικά δύσκολη ερώτηση.
Οι περισσότερες από τις συνεντεύξεις ήταν πραγματικά αξέχαστες για να είμαι ειλικρινής.
Για παράδειγμα ήταν συναρπαστικό ότι βρέθηκα με τα 2 ιδρυτικά μέλη των Mayhem, ή ότι μίλησα έπειτα από 2 χρόνια προσπάθειας με τους Mysticum.Επίσης ήταν φοβερό οτι επισκέφθηκα στα σπίτια τους τον Fenriz(Darkthrone) και τον Infernus (Gorgoroth) όπως επίσης που μίλησα και με τους "πατέρες" του είδους, τον King Diamond(Mercyful Fate, solo) και τον Cronos (Venom) ή και με τον Snorre Ruch των Thorns.
Επίσης έχω σαν αρχή να μη περιλαμβάνω στο βιβλίο κάποιους που δεν μου προξενούν ενδιαφέρον, και έτσι όλες οι συνεντεύξεις είναι κάτι σαν ανταμοιβή για εμένα.
Ποιο θεωρείς το πιο δύσκολο μέρος του βιβλίου σου και γιατί;
Νομίζω πως η μεγαλύτερη πρόκληση-δυσκολία ήταν αυτή που είχε να κάνει με την επαφή και την προσέγγιση των μουσικών που τους πήρα συνέντευξη.Επίσης άλλο ένα δύσκολο σημείο ήταν η επεξεργασία των πληροφοριών που είχα συλλέξει και σε ποιο κεφάλαιο θα συμπεριληφθούν όπως επίσης και τι θα κρατήσω για το βιβλίο και τι όχι. Είναι πραγματικά δύσκολο και θέλει αρκετή συγκρότηση.
Υπάρχει κάτι από την ιστορία του black metal, ή κάποια μπάντα που θεωρείς πως έλειψε από το βιβλίο σου;
Πιστεύω πως αυτό το βιβλίο προσφέρει ένα κατατοπιστικό και διαφωτιστικό χρονοδιάγραμμα για την γέννηση του Black metal, την εξέλιξη του και για το πως είναι σήμερα.Επέλεξα να εστιάσω στα συγκροτήματα που θεωρώ πιο σημαντικά για το είδος αυτό καθώς επίσης έχω αναλύσει και διάφορες πτυχές του (πολιτικές,θρησκευτικές,μουσικές,πειραματικές κτλ.)
Ακόμα και σε ένα βιβλίο όπως αυτό θα μπορούσα να "χώσω" και άλλα συγκροτήματα αλλά χωρίς να είχε το ίδιο βάθος,και χωρίς να παρέχει την πραγματική εικόνα του black metal, έτσι έγραψα αυτό το βιβλίο με τα σημαντικότερα θέματα του είδους και θα συνεχίσω με το νέο βιβλίο μου, που είναι στα "σκαριά", το "Black Metal:The Cult Nver Dies".
Πολλές Νορβηγικές μπάντες των 90s όπως οι Burzum,Ulver, ή οι Satyricon, έχουν αλλάξει κατα πολύ το στυλ τους, ποια είναι η γνώμη σου γι'αυτό;
Κοίτα, από την μία είναι καλό αυτο γιατί όλα αυτά τα συγκροτήματα εξελίσσουν τον ήχο τους χωρίς να είναι κολλημένοι στο παρελθόν (κάτι που μια μερίδα οπαδών θα το ήθελαν πολύ), σκέψου ότι αν συγκροτήματα όπως οι Celtic Frost ή οι Mayhem και οι Darkthrone, δεν βελτίωναν τον ήχο τους δε θα είχαμε όλους αυτούς τους δίσκους-αριστουργήματα που μας έχουν κολλήσει μέχρι σήμερα.
Την ίδια στιγμή κάποια συγκροτήματα έχουν αλλάξει πολύ τον ήχο τους, σαν να έχουν βρει μια φόρμουλα, χωρίς βέβαια να φτάνουν το μεγαλείο των προηγούμενων τους δίσκων.
Βέβαια μπάντες όπως οι Enslaved και οι Ulver, οι οποίοι έχουν απομακρυνθεί αρκετά από το black metal συνεχίζουν και μεγαλουργούν.
Εδώ στην Ελλάδα και γενικότερα στην Ευρώπη υπάρχουν πολλές ακροδεξιές black metal μπάντες, ποια είναι η γνώμη σου για τα άτομα που θέλουν να προβάλλουν τις πολιτικές τους ιδεολογίες μέσω της μουσικής τους;
Νομίζω πως είναι λυπηρό και κάπως σε αντίθεση με τον ελιτισμό και τον μισανθρωπικό χαρακτήρα του black metal, να υπάρχουν άνθρωποι που να λένε με πάθος "αγάπα τον λαό σου" αγάπα την χώρα σου"και να υπερηφανεύονται για αυτό κτλ. Γενικά το black metal ποτέ δε μιλάει για αγάπη, πόσο μάλλον αν το κάνεις τυφλά μόνο και μόνο επειδή είσαι από την ίδια χώρα με κάποιον άλλον ή έχετε το ίδιο χρώμα στο δέρμα.
Να είμαι ειλικρινής δε πιστεύω πως το black metal είναι το κατάλληλο μέσο για να προβάλλεις τα πολιτικά σου πιστεύω είτε είναι "δεξιά" είτε είναι "αριστερά".
Η Ελλάδα όντως φαίνεται να είναι στην πρώτη γραμμή σε αυτό, σε αντίθεση με το Ηνωμένο Βασίλειο που τα άτομα που κυρίως ασχολούνται με το NSBM είναι μετανάστες από την Ανατολική Ευρώπη.
Πιστεύεις πως στις μέρες μας υπάρχει αναγέννηση του Black metal; Ποιες είναι οι αγαπημένες σου νέες black metal μπάντες;
Δεν νομίζω πως είμαι το κατάλληλο άτομο για να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση επειδή τα τελευταία 5 χρόνια ασχολούμαι με τις ηχογραφήσεις και τις μπάντες του παρελθόντος κυρίως. Γενικότερα όμως βλέπω η black metal σκηνή να είναι ισχυρή και να δυναμώνει ακόμα περισσότερο με μπάντες όπως οι Mgla, οι Total Negation ή οι Drapsnatt.
Ξέρεις κάτι σχετικά με την Ελληνική Metal σκηνή; Έχεις αγαπημένες μπάντες;
Φυσικά! Στο βιβλίο μου έχω αφιερώσει ένα κεφάλαιο στους Rotting Christ, τους Necromantia και όλες τις μπάντες του θρυλικού Storm Studio και θα γράψω περισσότερα στο νέο μου βιβλίο "Black Metal:The Cult Never Dies".
Πιστεύω πως υπήρχε μεγάλη άνθιση του Black Metal στην Ελλάδα κυρίως στις αρχές των 90s όπως οι Zemial,Kawir,Varathron και οι Thou Art Lord, και λίγο πιο πρόσφατα οι εκπληκτικοί Macabre Omen, Που σταμάτησαν στον δεύτερο δίσκο τους.
Έχεις σκοπό να γράψεις κάποιο νέο βιβλίο;
Θα μπορούσες να θεωρήσεις το "Black Metal:The Cult Never Dies" ως ένα νέο βιβλίο το οποίο όμως θα αποτελείται από περιορισμένου αριθμού, μίνι-βιβλία με 7-8 κεφάλαια. Το πρώτο βιβλίο είναι ήδη έτοιμο και αναμένεται να κυκλοφορήσει πολύ σύντομα και θα ασχολείται με τα εξείς κεφάλαια σχετικά με τους Satyricon και την Moonfog Productions, τους Total Negation, την σχέση των Wardruna με το black metal ( μέσω των Gorgoroth και των Jotunspur), τους Arkona και τους Evilfeast από την Πολωνία , τους Liturgy και το post-black metal και τέλος, τους θρύλους του DSBM, Forgotten Tomb.
Ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη Dayal, Ο επίλογος είναι δικός σου..
Εγώ ευχαριστώ για αυτή την συνέντευξη, θα ήθελα να ζητήσω από όσους αναγνώστες ενδιαφέρονται για αυτό το project να πατήσουν "Like" στο FACEBOOK, όπου γίνονται οι ανακοινώσεις και ανεβαίνουν διάφορες φωτογραφίες, και όποιος θέλει να αγοράσει το βιβλίο μπορεί στο www.evolutionofthecult.com όπου θα το πάρει υπογεγραμμένο και με bonus υλικό.. Hails!!
Hello Dayal, firstly I would like to ask you, why you decided to write a book about the whole history of black metal?
I felt we’d collectively reached a point in time there was actually a need for someone, and specifically who had been involved with the genre for a significant period of time, to write a proper book about its history. At one time it was possible to keep black metal out of the eyes of the world at large but that period was long gone and the movement was increasingly being discussed and ‘documented’ by outsiders (writers, film makers etc.) who had very little understanding of the phenomenon and so were consciously and unconsciously distorting its story. Black metal as a whole is currently reaching not only a new generation, but new demographics, so I felt that it was important to record where it all came via the mouths of the people who made it happen, before the truth was forgotten amidst rumours, agendas and silly theories.
How much time you've spent for the research and for the interviews? How difficult was it?
‘Difficult’ is a subjective term – it was certainly a massive undertaking and a huge challenge, but I don’t think I ever doubted that I was up to the task and for the most part the process of creating the book was very exciting and rewarding, so it didn’t feel difficult at all. In terms of time, I began the book in mid-to-late 2009 and completed it at the end of 2013, so it took thousands of hours – and that won’t be a surprise to anyone who has spent time with the book: There are about 215,000 words and 100 interviews, not to mention 300 images, some of which were a nightmare to find. And then there’s the all the editing and re-editing… for sure you really have to believe in what you are doing and enjoy the process itself to see a project like this through to completion.
What was the band that gave you more pleasure to interview and why?
That’s like trying to choose your favourite child or something, a very hard question. Most of the interviews were very memorable to be honest. It was, for example, very exciting to visit the two surviving founding members of Mayhem, to speak to Mysticum ‘on record’ after two years trying to make it happen, to visit people like Fenriz or Infernus at their homes, to talk to founding fathers such as King Diamond and Cronos, to finally track down Snorre Ruch of Thorns and so on. By definition I didn’t include anyone in this book that I didn’t have some kind of interest in, so all the interviews were rewarding to me.
What was the most difficult part of your book and why?
The biggest challenge was making things actually happen in terms of making contact with the musicians and securing interviews with them. There were also difficult decisions regarding what would and what would not be included and then editing the work so that the maximum amount of information could be crammed into each chapter. Even in a huge book with 215,000 words one has to be disciplined in this regard.
Is there any part of black metal history or a band that you think is missing in your book?
This book offers what I believe to be an enlightening and hopefully definitive timeline of black metal, from its birth, through its various stages of evolution, to what it has become today. I chose to focus on the most influential bands, as well as including bands who could illustrate the various extremes of the genre (spiritual, musical, political, experimental etc), and I did all this while making sure to avoiding repetition. Even in a book as big as this one you have to decide – will you cram in as many bands as you can but make each section short and superficial, or will you focus on less bands but go into real depth with them and provide some sort of real insight? For me it was not a hard decision. So I see this book as the first part of the story, or perhaps the central column of that story, and I am now building up and around that with the release of Black Metal: The Cult Never Dies.
A lot of Norwegian black metal bands of the 90s (like Burzum, Ulver or Satyricon), changed their style, what's your option about their music changes?
It’s a difficult balance: On the one hand, I think it is good that bands and artists develop and push themselves creatively – after all, if bands all stuck with their original sound (which is what a lot of fans want) we never would have had classic and influential albums by bands such as Celtic Frost, Mayhem or Darkthrone, bands that helped create the template that many stick to like glue today. So most innovation becomes tradition in the end. At the same time some bands change even though they have found a winning formula, so to speak, and their later efforts don’t reach the greatness of their earlier works. Enslaved and Ulver moved away from black metal but continued to achieve great things. So you have to judge on a case-by-case basis.
Here in Greece, and generally in Europe, there are a lot of far-right wing (or NS) black metal bands, what's your opinion about the people who provide their political ideologies with their music?
I think that it’s unfortunate and somewhat at odds with the elitism and misanthropy that black metal often prides itself on, since a lot of the time the message seems to come down to ‘love your people, love your country’ and I don’t think black metal is really about love or embracing everyone blindly just because you share the same heritage or skin colour. To be honest, I don’t think black metal is really the best place to spread any political message, be it from the ‘left’ or ‘right’. Greece seems to be on the front lines with this, here in the UK it’s a bit of a conflicted situation because a lot of the NS-leaning black metal fans are themselves Eastern European immigrants, the very people that British far right parties would like to stop coming here.
Do you believe that there is a rebirth of black metal nowadays? What are your favourite new black metal bands?
I might not be the person to ask about brand new bands because for the last five years I have been frantically digging into black metal recordings from the past! But yes, I believe the scene is still very strong with a varied collection of impressive contemporary bands, be it Total Negation, Mgla, Drapsnatt or whoever else.
Do you know something about the Greek metal scene? Have you got favourite greek bands?
Of course! I dedicate a chapter in the book to Rotting Christ and Necromantia and discuss the Storm Studios scene, and will be doing more of that with Black Metal: The Cult Never Dies. I think there was a great period for Greek black metal in the early nineties with bands such as Zemial, Kawir, Varathron and Thou Art Lord. More recently there are groups such the mighty Macabre Omen (who have finally finished their second album!).
What it means for you "Black Metal" ?
It would take a lot of words to give a good answer to properly give an impression of what black metal is – 215,000 in fact.
If you could now , do you think you would change anything on your book?
No, I think the book stands up as it is, and Black Metal: Prelude to the Cult and Black Metal: The Cult Never Dies have allowed me to explore any areas not included and thus complete the tale.
Have you any plans to write a new book?
You can think of Black Metal: The Cult Never Dies as a new book, but it will be made up of limited mini-books, each featuring seven to eight chapters. The first of these is now complete and will be released shortly, and features chapters on; the story of Satyricon and Moonfog Productions, the solo outfit Total Negation, the link between Wardruna and black metal (via Gorgoroth and Jotunspur), Arkona from Poland, Evilfeast, also from Poland, Liturgy and the post-black metal debate and DSBM legends Forgotten Tomb.
Thank you for the interview Dayal, the ending is yours…
Thank you for the interview. I would ask that any readers interested in this project go to www.facebook.com/evolutionofthecult and ‘like’ the page, because that is where announcements are made as well as additional photos and such. And you can purchase all the Cult publications, signed and with bonus material, at www.evolutionofthecult.com. Hails!
Για το Metal View
Γιαννης Χ.
Γεια σου Dayal, αρχικά θα ήθελα να σε ρωτήσω πως αποφάσισες να γράψεις ένα βιβλίο σχετικό με όλη την ιστορία του black metal?
Ένιωσα πως υπήρχε όντως ανάγκη να γραφτεί ένα βιβλίο για το είδος και την ιστορία του Black metal, μιας και ήδη όλα αυτά τα χρόνια που είχε απασχολήσει τον κόσμο αυτό το είδος, διάφοροι άνθρωποι, κυρίως κινηματογραφιστές και συγγραφείς που είχαν ελάχιστη επαφή με αυτό το φαινόμενο, κατάφεραν είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα να στρεβλώσουν την αληθινή ιστορία του black metal.
Το black metal, "δυναμώνει" από την νέα γενιά και έτσι, πριν ξεχαστεί όλη η αλήθεια, αποφάσισα να γράψω ένα βιβλίο και να μιλούν οι ίδιοι οι άνθρωποι που το έχουν ζήσει πραγματικά ώστε να πάψουν να υπάρχουν πια όλες αυτές οι φήμες και οι ανόητες θεωρίες.
Πόσο καιρό χρειάστηκες για την έρευνα σου και τις συνεντεύξεις; Πόσο δύσκολο ήταν;
"Δύσκολο", είναι μια υποκειμενική έννοια. Σίγουρα ήταν μια τεράστια επιχείρηση όπως και τεράστια πρόκληση αλλά δεν αμφέβαλλα ποτέ για την ολοκλήρωση του βιβλίου, ήταν μια εμπειρία πολύ συναρπαστική και κυρίως αποδοτική, οπότε δεν αισθάνθηκα τόση δυσκολία, όσον αφορά το χρόνο δημιουργίας του βιβλίου μου, το ξεκίνησα γύρω στα μέσα,προς τέλη του 2009 μέχρι το τέλος του 2013, ξόδεψα χιλιάδες ώρες κάτι που φαίνεται σε όποιον ξοδέψει χρόνο διαβάζοντας το, και υπάρχουν μέσα παραπάνω απο 215.000 λέξεις, γύρω στις 600 σελίδες γεμάτες με 100 συνεντεύξεις και 300 φωτογραφίες οι οποίες είναι εφιάλτης για να τις βρείτε, καθώς και τις επεξεργασίες που έχουν γίνει για το τελικό αποτέλεσμα...Κάτι στο οποίο, όποιος το κάνει πρέπει να πιστεύει πολύ και να το απολαύσει μέχρι την ολοκλήρωση του έργου του.
Ποιος/α ήταν ο καλλιτέχνης/ η μπάντα που ευχαριστήθηκες περισσότερο που μίλησες μαζί του/της και γιατί;
Αυτό είναι σαν να προσπαθείς να επιλέξεις ποιο είναι το αγαπημένο σου παιδί, ή κάτι παρόμοιο, είναι μια πραγματικά δύσκολη ερώτηση.
Οι περισσότερες από τις συνεντεύξεις ήταν πραγματικά αξέχαστες για να είμαι ειλικρινής.
Για παράδειγμα ήταν συναρπαστικό ότι βρέθηκα με τα 2 ιδρυτικά μέλη των Mayhem, ή ότι μίλησα έπειτα από 2 χρόνια προσπάθειας με τους Mysticum.Επίσης ήταν φοβερό οτι επισκέφθηκα στα σπίτια τους τον Fenriz(Darkthrone) και τον Infernus (Gorgoroth) όπως επίσης που μίλησα και με τους "πατέρες" του είδους, τον King Diamond(Mercyful Fate, solo) και τον Cronos (Venom) ή και με τον Snorre Ruch των Thorns.
Επίσης έχω σαν αρχή να μη περιλαμβάνω στο βιβλίο κάποιους που δεν μου προξενούν ενδιαφέρον, και έτσι όλες οι συνεντεύξεις είναι κάτι σαν ανταμοιβή για εμένα.
Ποιο θεωρείς το πιο δύσκολο μέρος του βιβλίου σου και γιατί;
Νομίζω πως η μεγαλύτερη πρόκληση-δυσκολία ήταν αυτή που είχε να κάνει με την επαφή και την προσέγγιση των μουσικών που τους πήρα συνέντευξη.Επίσης άλλο ένα δύσκολο σημείο ήταν η επεξεργασία των πληροφοριών που είχα συλλέξει και σε ποιο κεφάλαιο θα συμπεριληφθούν όπως επίσης και τι θα κρατήσω για το βιβλίο και τι όχι. Είναι πραγματικά δύσκολο και θέλει αρκετή συγκρότηση.
Υπάρχει κάτι από την ιστορία του black metal, ή κάποια μπάντα που θεωρείς πως έλειψε από το βιβλίο σου;
Πιστεύω πως αυτό το βιβλίο προσφέρει ένα κατατοπιστικό και διαφωτιστικό χρονοδιάγραμμα για την γέννηση του Black metal, την εξέλιξη του και για το πως είναι σήμερα.Επέλεξα να εστιάσω στα συγκροτήματα που θεωρώ πιο σημαντικά για το είδος αυτό καθώς επίσης έχω αναλύσει και διάφορες πτυχές του (πολιτικές,θρησκευτικές,μουσικές,πειραματικές κτλ.)
Ακόμα και σε ένα βιβλίο όπως αυτό θα μπορούσα να "χώσω" και άλλα συγκροτήματα αλλά χωρίς να είχε το ίδιο βάθος,και χωρίς να παρέχει την πραγματική εικόνα του black metal, έτσι έγραψα αυτό το βιβλίο με τα σημαντικότερα θέματα του είδους και θα συνεχίσω με το νέο βιβλίο μου, που είναι στα "σκαριά", το "Black Metal:The Cult Nver Dies".
Κοίτα, από την μία είναι καλό αυτο γιατί όλα αυτά τα συγκροτήματα εξελίσσουν τον ήχο τους χωρίς να είναι κολλημένοι στο παρελθόν (κάτι που μια μερίδα οπαδών θα το ήθελαν πολύ), σκέψου ότι αν συγκροτήματα όπως οι Celtic Frost ή οι Mayhem και οι Darkthrone, δεν βελτίωναν τον ήχο τους δε θα είχαμε όλους αυτούς τους δίσκους-αριστουργήματα που μας έχουν κολλήσει μέχρι σήμερα.
Την ίδια στιγμή κάποια συγκροτήματα έχουν αλλάξει πολύ τον ήχο τους, σαν να έχουν βρει μια φόρμουλα, χωρίς βέβαια να φτάνουν το μεγαλείο των προηγούμενων τους δίσκων.
Βέβαια μπάντες όπως οι Enslaved και οι Ulver, οι οποίοι έχουν απομακρυνθεί αρκετά από το black metal συνεχίζουν και μεγαλουργούν.
Εδώ στην Ελλάδα και γενικότερα στην Ευρώπη υπάρχουν πολλές ακροδεξιές black metal μπάντες, ποια είναι η γνώμη σου για τα άτομα που θέλουν να προβάλλουν τις πολιτικές τους ιδεολογίες μέσω της μουσικής τους;
Νομίζω πως είναι λυπηρό και κάπως σε αντίθεση με τον ελιτισμό και τον μισανθρωπικό χαρακτήρα του black metal, να υπάρχουν άνθρωποι που να λένε με πάθος "αγάπα τον λαό σου" αγάπα την χώρα σου"και να υπερηφανεύονται για αυτό κτλ. Γενικά το black metal ποτέ δε μιλάει για αγάπη, πόσο μάλλον αν το κάνεις τυφλά μόνο και μόνο επειδή είσαι από την ίδια χώρα με κάποιον άλλον ή έχετε το ίδιο χρώμα στο δέρμα.
Να είμαι ειλικρινής δε πιστεύω πως το black metal είναι το κατάλληλο μέσο για να προβάλλεις τα πολιτικά σου πιστεύω είτε είναι "δεξιά" είτε είναι "αριστερά".
Η Ελλάδα όντως φαίνεται να είναι στην πρώτη γραμμή σε αυτό, σε αντίθεση με το Ηνωμένο Βασίλειο που τα άτομα που κυρίως ασχολούνται με το NSBM είναι μετανάστες από την Ανατολική Ευρώπη.
Πιστεύεις πως στις μέρες μας υπάρχει αναγέννηση του Black metal; Ποιες είναι οι αγαπημένες σου νέες black metal μπάντες;
Δεν νομίζω πως είμαι το κατάλληλο άτομο για να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση επειδή τα τελευταία 5 χρόνια ασχολούμαι με τις ηχογραφήσεις και τις μπάντες του παρελθόντος κυρίως. Γενικότερα όμως βλέπω η black metal σκηνή να είναι ισχυρή και να δυναμώνει ακόμα περισσότερο με μπάντες όπως οι Mgla, οι Total Negation ή οι Drapsnatt.
Ξέρεις κάτι σχετικά με την Ελληνική Metal σκηνή; Έχεις αγαπημένες μπάντες;
Φυσικά! Στο βιβλίο μου έχω αφιερώσει ένα κεφάλαιο στους Rotting Christ, τους Necromantia και όλες τις μπάντες του θρυλικού Storm Studio και θα γράψω περισσότερα στο νέο μου βιβλίο "Black Metal:The Cult Never Dies".
Πιστεύω πως υπήρχε μεγάλη άνθιση του Black Metal στην Ελλάδα κυρίως στις αρχές των 90s όπως οι Zemial,Kawir,Varathron και οι Thou Art Lord, και λίγο πιο πρόσφατα οι εκπληκτικοί Macabre Omen, Που σταμάτησαν στον δεύτερο δίσκο τους.
Έχεις σκοπό να γράψεις κάποιο νέο βιβλίο;
Θα μπορούσες να θεωρήσεις το "Black Metal:The Cult Never Dies" ως ένα νέο βιβλίο το οποίο όμως θα αποτελείται από περιορισμένου αριθμού, μίνι-βιβλία με 7-8 κεφάλαια. Το πρώτο βιβλίο είναι ήδη έτοιμο και αναμένεται να κυκλοφορήσει πολύ σύντομα και θα ασχολείται με τα εξείς κεφάλαια σχετικά με τους Satyricon και την Moonfog Productions, τους Total Negation, την σχέση των Wardruna με το black metal ( μέσω των Gorgoroth και των Jotunspur), τους Arkona και τους Evilfeast από την Πολωνία , τους Liturgy και το post-black metal και τέλος, τους θρύλους του DSBM, Forgotten Tomb.
Ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη Dayal, Ο επίλογος είναι δικός σου..
Εγώ ευχαριστώ για αυτή την συνέντευξη, θα ήθελα να ζητήσω από όσους αναγνώστες ενδιαφέρονται για αυτό το project να πατήσουν "Like" στο FACEBOOK, όπου γίνονται οι ανακοινώσεις και ανεβαίνουν διάφορες φωτογραφίες, και όποιος θέλει να αγοράσει το βιβλίο μπορεί στο www.evolutionofthecult.com όπου θα το πάρει υπογεγραμμένο και με bonus υλικό.. Hails!!
English Version
Hello Dayal, firstly I would like to ask you, why you decided to write a book about the whole history of black metal?
I felt we’d collectively reached a point in time there was actually a need for someone, and specifically who had been involved with the genre for a significant period of time, to write a proper book about its history. At one time it was possible to keep black metal out of the eyes of the world at large but that period was long gone and the movement was increasingly being discussed and ‘documented’ by outsiders (writers, film makers etc.) who had very little understanding of the phenomenon and so were consciously and unconsciously distorting its story. Black metal as a whole is currently reaching not only a new generation, but new demographics, so I felt that it was important to record where it all came via the mouths of the people who made it happen, before the truth was forgotten amidst rumours, agendas and silly theories.
How much time you've spent for the research and for the interviews? How difficult was it?
‘Difficult’ is a subjective term – it was certainly a massive undertaking and a huge challenge, but I don’t think I ever doubted that I was up to the task and for the most part the process of creating the book was very exciting and rewarding, so it didn’t feel difficult at all. In terms of time, I began the book in mid-to-late 2009 and completed it at the end of 2013, so it took thousands of hours – and that won’t be a surprise to anyone who has spent time with the book: There are about 215,000 words and 100 interviews, not to mention 300 images, some of which were a nightmare to find. And then there’s the all the editing and re-editing… for sure you really have to believe in what you are doing and enjoy the process itself to see a project like this through to completion.
What was the band that gave you more pleasure to interview and why?
That’s like trying to choose your favourite child or something, a very hard question. Most of the interviews were very memorable to be honest. It was, for example, very exciting to visit the two surviving founding members of Mayhem, to speak to Mysticum ‘on record’ after two years trying to make it happen, to visit people like Fenriz or Infernus at their homes, to talk to founding fathers such as King Diamond and Cronos, to finally track down Snorre Ruch of Thorns and so on. By definition I didn’t include anyone in this book that I didn’t have some kind of interest in, so all the interviews were rewarding to me.
What was the most difficult part of your book and why?
The biggest challenge was making things actually happen in terms of making contact with the musicians and securing interviews with them. There were also difficult decisions regarding what would and what would not be included and then editing the work so that the maximum amount of information could be crammed into each chapter. Even in a huge book with 215,000 words one has to be disciplined in this regard.
Is there any part of black metal history or a band that you think is missing in your book?
This book offers what I believe to be an enlightening and hopefully definitive timeline of black metal, from its birth, through its various stages of evolution, to what it has become today. I chose to focus on the most influential bands, as well as including bands who could illustrate the various extremes of the genre (spiritual, musical, political, experimental etc), and I did all this while making sure to avoiding repetition. Even in a book as big as this one you have to decide – will you cram in as many bands as you can but make each section short and superficial, or will you focus on less bands but go into real depth with them and provide some sort of real insight? For me it was not a hard decision. So I see this book as the first part of the story, or perhaps the central column of that story, and I am now building up and around that with the release of Black Metal: The Cult Never Dies.
A lot of Norwegian black metal bands of the 90s (like Burzum, Ulver or Satyricon), changed their style, what's your option about their music changes?
It’s a difficult balance: On the one hand, I think it is good that bands and artists develop and push themselves creatively – after all, if bands all stuck with their original sound (which is what a lot of fans want) we never would have had classic and influential albums by bands such as Celtic Frost, Mayhem or Darkthrone, bands that helped create the template that many stick to like glue today. So most innovation becomes tradition in the end. At the same time some bands change even though they have found a winning formula, so to speak, and their later efforts don’t reach the greatness of their earlier works. Enslaved and Ulver moved away from black metal but continued to achieve great things. So you have to judge on a case-by-case basis.
Here in Greece, and generally in Europe, there are a lot of far-right wing (or NS) black metal bands, what's your opinion about the people who provide their political ideologies with their music?
I think that it’s unfortunate and somewhat at odds with the elitism and misanthropy that black metal often prides itself on, since a lot of the time the message seems to come down to ‘love your people, love your country’ and I don’t think black metal is really about love or embracing everyone blindly just because you share the same heritage or skin colour. To be honest, I don’t think black metal is really the best place to spread any political message, be it from the ‘left’ or ‘right’. Greece seems to be on the front lines with this, here in the UK it’s a bit of a conflicted situation because a lot of the NS-leaning black metal fans are themselves Eastern European immigrants, the very people that British far right parties would like to stop coming here.
Do you believe that there is a rebirth of black metal nowadays? What are your favourite new black metal bands?
I might not be the person to ask about brand new bands because for the last five years I have been frantically digging into black metal recordings from the past! But yes, I believe the scene is still very strong with a varied collection of impressive contemporary bands, be it Total Negation, Mgla, Drapsnatt or whoever else.
Do you know something about the Greek metal scene? Have you got favourite greek bands?
Of course! I dedicate a chapter in the book to Rotting Christ and Necromantia and discuss the Storm Studios scene, and will be doing more of that with Black Metal: The Cult Never Dies. I think there was a great period for Greek black metal in the early nineties with bands such as Zemial, Kawir, Varathron and Thou Art Lord. More recently there are groups such the mighty Macabre Omen (who have finally finished their second album!).
What it means for you "Black Metal" ?
It would take a lot of words to give a good answer to properly give an impression of what black metal is – 215,000 in fact.
If you could now , do you think you would change anything on your book?
No, I think the book stands up as it is, and Black Metal: Prelude to the Cult and Black Metal: The Cult Never Dies have allowed me to explore any areas not included and thus complete the tale.
Have you any plans to write a new book?
You can think of Black Metal: The Cult Never Dies as a new book, but it will be made up of limited mini-books, each featuring seven to eight chapters. The first of these is now complete and will be released shortly, and features chapters on; the story of Satyricon and Moonfog Productions, the solo outfit Total Negation, the link between Wardruna and black metal (via Gorgoroth and Jotunspur), Arkona from Poland, Evilfeast, also from Poland, Liturgy and the post-black metal debate and DSBM legends Forgotten Tomb.
Thank you for the interview Dayal, the ending is yours…
Thank you for the interview. I would ask that any readers interested in this project go to www.facebook.com/evolutionofthecult and ‘like’ the page, because that is where announcements are made as well as additional photos and such. And you can purchase all the Cult publications, signed and with bonus material, at www.evolutionofthecult.com. Hails!
Για το Metal View
Γιαννης Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου