Ο “νέος” αντιπάπας με την σκοτεινή παρέα του και το “σατανικό” στυλ τους λοιπόν κυκλοφορούν το δεύτερο ολοκληρωμένο album τους με τίτλο “Infestissumam” .
Μόλις βάζουμε τον νέο δίσκο να παίξει ακούμε το intro,μια πομπώδης και μεγαλοπρεπής εισαγωγή
επηρρεασμένη από καθολική λειτουργία,να υμνεί τον Σατανά και στο καπάκι να μπαίνει το δεύτερο κομμάτι “Per Aspera Ad Inferi”,ένα κομμάτι μελωδικό,σκληρό με μελωδικές αλλά κολασμένες κιθάρες και τύμπανα να κάνουν κουμάντο και η μελωδική και λυρική φωνή του Papa Emeritus II να μας ξεσηκώνει!!!
Τρίτο κομμάτι το “Secular Haze”,το πρώτο κομμάτι που έγινε γνωστό στο κοινό πριν την κυκλοφορία του δίσκου,που έχει και το 70s/vintage video clip.
Ένα κομμάτι με ψυχεδελικές και ψιλοstoner επιρροές καθώς επίσης και λίγα στοιχεία από 60s rock και Beatles.
Βέβαια αυτές οι ψυχεδέλειες γίνονται ακόμα πιο έντονες στο επόμενο κομμάτι με τίτλο “Jiggolo Har Megido” όπου ξεφεύγει αρκετά από το στυλ των προηγούμενων κομματιών βγάζοντας στην επιφάνεια συγκροτήματα του κλασικού rock και blues και απομακρύνοντας μας από το heavy/doom SabbathoDiamond ύφος τους,χωρίς βέβαια αυτό να είναι και κακό!!!
Και ξαφνικά όλα γίνονται χαρούμενα μέσα στο σκοτάδι, και τα zombie χορεύουν υπό τις μελωδίες του πιάνου στο “Ghuleh/Zombie Queen” και μετά το τρίτο λεπτό όλα γίνονται πιο δυνατά και πιο φευγάτα σε ένα κλίμα άλλων εποχών...κομμάτι αρκετά διαφορετικό αλλά με αρκετά καλή σύνθεση(που εμένα με ξένισε λίγο όμως)..
Έκτο κομμάτι το “Year Zero” γνωστό επίσης από το πολύ καλό του video clip,ένα κομμάτι πιο κοντά στους Ghost που ξέρουμε με μια εισαγωγή που παρουσιάζει όλα τα ονόματα του “Εξαποδώ”,με κολασμένες μελωδίες και ήχους καμπάνας διάσπαρτα στο κομμάτι,μας δίνετια η πάσα για το “Body And Blood” .
Χαρούμενες και ευχάριστες μελωδίες για ένα κομμάτι αναφερόμενο στον θάνατο,σε τάφους και στον Ναζωραίο.
Καθαρτήριο,κόλαση και εκδίκηση μας αναφέρουν οι Ghost στο “Idolatrine”που οι πλούσιες κιθάρες και τα πλήκτρα σε συνδιασμό με την “θεατρική” φωνή του Papa μας μαγεύουν και πάμε στο (ίσως) πιο σκoτεινό κομμάτι του δίσκου με τίτλο “Depth Of Satan's Eyes” που η ψυδέλεια και οι 60ίλες ενώνονται με τους Mercyful Fate... σίγουρα από τα αγαπημένα μου στον δίσκο.
Και τέλος σε ένα πιο απαλό και αργό ρυθμό,το “Monstrance Clock” που θυμίζει αρκετά κάτι από James Bond .
Ένα αρκετά καλό κομμάτι με πολλά pop/rock γυρισματάκια που ίσως σε μερικούς δεν αρέσουν.
Αυτός ο δίσκος περιέχει πολλά στοιχεία από την πρώτη τους δουλειά αλλά ξεφεύγει και αρκετά σε μια άλλη εποχή που το συγκρότημα την φέρνει στα μέτρα του.
Σίγουρα θα ξενίσει πολλούς που περίμεναν ένα δεύτερο “Opus Eponymous” ή ένα ακόμη “Elisabeth” αλλά η μπάντα φαίνετια ότι θέλει να δουλέψει και αν πειρματιστεί σε πολλά είδη και εποχές...άνττε να δούμε τι θα περιμένουμε στον τρίτο δίσκο τους..
Επίσης νομίζω πως ο καιρός να βγάλει η μπάντα νέο δίσκο ήταν ο κατάλληλος λόγω όλων των εξελίξεων στι Βατικανό και η εκλογή νέου Πάπα.
Κατά τα άλλα καλή συνέχεια!
(7,5/10)
Για το Metal View:Γιάννης Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου